Όταν η πολυαγαπημένη γυναίκα του Μίρον, Τάνια, πεθαίνει, ζητά από τον καλύτερό του φίλο Αϊστ να τον βοηθήσει να την αποχαιρετήσει …
σύμφωνα με τις παραδοσιακές τελετουργίες των Μέργια, μιας αρχαίας Φινλανδο-ουγγρικής φυλής από την λίμνη Nero (Μαύρη), μια γραφική περιοχή στην δυτικό- κεντρική Ρωσία. Αν και οι Μέργια ενσωματώθηκαν στην Ρωσία τον 17ο αιώνα, οι μύθοι και οι παραδόσεις τους επέζησαν μέχρι τους σύγχρονους απογόνους τους.
Οι δύο άνδρες ξεκινούν ένα ταξίδι με αυτοκίνητο εκατοντάδων χιλιομέτρων κατά μήκος των συνόρων της χώρας. Μαζί τους, δύο μικρά πουλιά σε ένα κλουβί. Στον δρόμο, όπως συνηθίζεται στους Μέργια, ο Μίρον μοιράζεται προσωπικές αναμνήσεις από την συζυγική ζωή με τον φίλο του. Όσο πλησιάζουν όμως στις όχθες της ιερής λίμνης, όπου θα αποχωριστούν για πάντα το νεκρό σώμα, ανακαλύπτει πως δεν ήταν ο μόνος που αγάπησε την Τάνια…
Aleksei Fedorchenko- Βιογραφία
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ο Aleksei Fedorchenko γεννήθηκε το 1966 στην Σιβηρία. Μετά από σπουδές Μηχανικού και εργασία σε αυτό τον τομέα, το 1990 έγινε γενικός διευθυντής του Sverdlovsk Studio. Από το 2000 ανέλαβε την παραγωγή πάνω από 80 ταινιών. Σπούδασε επίσης Δραματουργία στο Κινηματογραφικό Ινστιτούτο της Ρωσίας και έγραψε σενάρια και ντοκιμαντέρ που διακρίθηκαν με πολλά βραβεία σε κινηματογραφικά φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο.
Η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία “First On The Moon”, ένα mockumentary για μια Σοβιετική προσσελήνωση το 1930, διακρίθηκε μεταξύ άλλων και με το Βραβείο Ντοκιμαντέρ στο Φεστιβάλ της Βενετίας. Το «Σιωπηλές ψυχές» είναι η Τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του.
Φιλμογραφία
Silent Souls (2010),Bannui den (2008),The Railway (2007),Shosho (2006),First on the Moon (2005),David (2002)
Δήλωση του σκηνοθέτη
Ο πρωτότυπος τίτλος της ταινίας μου είναι “Ovsyanki”, που στα Ρώσικα είναι τα πουλιά τσιχλόνια, μακρινά ξαδέρφια των σπουργιτιών. Αυτά τα μικρά πρασινοκίτρινα πουλιά υπάρχουν σχεδόν παντού στην Ρωσία, περνάνε όμως συνήθως απαρατήρητα. Παρόλα αυτά η εδικοί συχνά τα παρομοιάζουν με καναρίνια που θα μπορούσαν να μάθουν να τραγουδούν.
Ο Μίρον Αλέξεβιτς είναι διευθυντής ενός εκδοτικού συγκροτήματος στην μικρή πόλη Νέγια. Ο Αϊστ Σεργκέφ είναι φωτογράφος στο ίδιο συγκρότημα. Τόσο οι δυο τους όσο και η αγαπημένη γυναίκα του Μίρον, Τάνια που είναι ζωγράφος, είναι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι. Αυτό που δεν φαίνεται είναι ο τρόπος που βλέπουν τον κόσμο.
Ένας τρόπος κληροδοτημένος από μια αρχαία φυλή και πυροδοτούμενος από το απίστευτο πάθος της βαθειάς και σιωπηλής ψυχής τους. Θα μπορούσαν να συγκριθούν με αυτά τα μικρά πουλιά: απλοί, συνηθισμένοι με μια πρώτη ματιά, κι όμως κρύβουν τόσους θησαυρούς που μόνο ένα κοφτερό μάτι μπορεί να ανακαλύψει.
Παρόλο που η δράση εκτυλίσσεται στο σήμερα και όλοι οι χαρακτήρες είναι σύγχρονοι άνθρωποι, οι περιπέτειές τους συνδέονται με το παρελθόν, με τους μυστηριώδεις Μέργια. Αυτή η φυλή, ενσωματωμένη στην Ρωσία εδώ και πολύ καιρό, υποθέτουμε πως ζει ακόμη ανάμεσά μας. Δεν διαφέρει από τους υπόλοιπους ανθρώπους: ντύνεται, μιλά και τρέφεται όπως εμείς. Αλλά το ρώσικο αίμα που κυλά στις φλέβες της είναι περισσότερο Φινλανδο-ουγγρικό παρά Σλάβικο.
Μπορεί να αναγνωρίσει ο ένας τον άλλον από κάποια σημάδια που διακρίνουν μόνο τα μέλη της. Στις πιο δραματικές στιγμές της ζωής τους, στηρίζονται ο ένας στον άλλον και στρέφονται στα αρχαία τελετουργικά τους. Για τους Μέργια, δεν υπάρχουν θεοί- παρά μόνο η Αγάπη και το Νερό. Έπλεξα από γνωστά γεγονότα μια φανταστική μυθολογία για την περιοχή του Βόλγα.
Η πρόθεσή μου ήταν να δείξω μια άλλη πλευρά της Ρωσίας. Μια χώρα όπου οι πιο αρχαίες και παγανιστικές παραδόσεις πριν την Ορθοδοξία, και η δυναμική των ανθρώπων, μπορούν να την απελευθερώσουν από την κοινοτυπία του “πολιτισμού”.
Προσπάθησα να δείξω έναν αυστηρό και συνάμα όμορφο κόσμο, που κατοικείται από αγνούς και ειλικρινείς ανθρώπους- έναν κόσμο που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής, αλλά στην πραγματικότητα δεν υπάρχει. Σε αυτό τον κόσμο το να ζεις, να αγαπάς και να πεθαίνεις είναι το ίδιο ποθητά.
Το «Σιωπηλές ψυχές» είναι ένα «ρόουντ-τριπ» στις πιο κρυφές γωνιές της ανθρώπινης ψυχής, ένα ρέκβιεμ για την αγάπη, ένα αφιέρωμα στην θηλυκότητα, ένα ταξίδι στο οποίο μελαγχολία και τρυφερότητα μπλέκονται μεταξύ τους.
Δήλωση του σεναριογράφου
Αυτή η δουλειά έγινε για μένα ένα προσωπικό καλλιτεχνικό πείραμα. Ήθελα να νοιώσω βαθειά τους ιδανικούς μηχανισμούς της αγάπης.
Ήταν η δόμηση ενός δικό μου ιδανικού κόσμου.
Η ιστορία των Μέργια
Οι Μέργια ήταν ένας αρχαίος Φινλανδο-ουγγρικός λαός που ζούσε στην Ρωσία, στις σημερινές πόλεις Ρόστοβ, Κοστρόμα, Γιαροσλάβ και Βλαδιμήρ. Τα σημαντικά πολιτισμικά σημάδια που άφησαν πίσω τους έχουν καταγραφεί στα πολλά αρχαιολογικά ευρήματα σε αυτές τις περιοχές.
Αν και αφομοιώθηκαν από τους Σλάβους, και αργότερα από τους Ρώσους, ο πολιτισμός τους επιβίωσε μέχρι σήμερα , στις περιοχές που κατοίκησαν αρχικά. Ιερά δάση και εδάφη, που φιλοξενούσαν τις παραδοσιακές γιορτές και τελετουργίες των Μέργια ήταν ζωντανά για πολύ περισσότερο από τους σλάβικους ιερούς τόπους στις δυτικές περιοχές της σύγχρονης Ρωσίας.
Σκηνοθεσία: Aleksei Fedorchenko
Σενάριο: Denis Osokin (Βασισμένο στο μυθιστόρημα The Buntings του Aist Sergeyev) Πρωταγωνιστούν: Igor Sergeyev, Yuri Tsurilo, Yiliya Aug, Ivan Tushin,Φωτογραφία: Mikhail Krichman Μουσική: Andrei Karasyov
SILENT SOULS
ΒΡΑΒΕΙΟ FIPRESCI ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΕΝΕΤΙΑΣ 2010
ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΕΝΕΤΙΑΣ 2010
ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ NAZARENO TADDEI
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΕΝΕΤΙΑΣ 2010
ΕΠΙΣΗΜΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΟΥ ΤΟΡΟΝΤΟ 2010
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2010 – ΑΝΟΙΧΤΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ