Στη βόρεια Γαλλία, η Ζουλιέτ μεγαλώνει μόνη, μαζί με τον πατέρα της, βετεράνο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Παθιασμένη με το τραγούδι και την μουσική, η μοναχική νεαρή κοπέλα γνωρίζει έναν μάγο που της υπόσχεται πως τα πορφυρά πανιά θα την πάρουν μια μέρα μακριά από το χωριό της κι έκτοτε η Ζουλιέτ δεν παύει να πιστεύει στην εκπλήρωση αυτής της προφητείας.
Από τον σκηνοθέτη του «Μάρτιν Ίντεν».
Για την παραγωγή της ταινίας
Αρχικά, ο Πιέτρο Μαρτσέλο δεν είχε την παραμικρή πρόθεση να διασκευάσει το ομώνυμο βιβλίο του Αλεξάντερ Γκριν. Αυτό συνέβη ύστερα από παρότρυνση του παραγωγού Σαρλ Γκιλιμπέρ που τού πρότεινε να το διαβάσει. Αμέσως, δύο στοιχεία κέντρισαν το ενδιαφέρον του σκηνοθέτη. Το πρώτο ήταν η σχέση πατέρα και κόρης, ο δεσμός που αναπτύσσεται ύστερα από τον θάνατο της μητέρας. Το δεύτερο ήταν η εκτεταμένη οικογένεια που σχηματίζεται και στηρίζει τον πατέρα, ύστερα από τον χαμό της συζύγου του. «Ήταν αρκετά αναπάντεχο και το βρήκα πολύ σύγχρονο. Υπήρχε η προοπτική δημιουργίας μιας μικρής μητριαρχικής κοινότητας κοινωνικών απόκληρων», αναφέρει ο Μαρτσέλο.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Παρ’ όλα αυτά, ο σκηνοθέτης δεν θεωρεί την ταινία του φεμινιστική. Περισσότερο την αντιλαμβάνεται ως θηλυκή με την ίδια λογική που οι προηγούμενές του ήταν αρρενωπές. Σύμφωνα με τον Μαρτσέλο, «Το “Μάρτιν Ίντεν” αναφερόταν στον σουηδό συνδικαλιστή Στιγκ Ντάγκερμαν και τον αναρχικό Ενρίκο Μαλατέστα. Οπότε, στην “Σκάρλετ”, ενώ παραμένουμε σε αναρχικά χωράφια, υπάρχει μια αλλαγή από την αρρενωπή στη θηλυκή οπτική. Τώρα που η ταινία ολοκληρώθηκε και την παρατηρώ ως παρατηρητής, είμαι ο πρώτος που εξεπλάγην με την αλλαγή της πορείας μου. Αυτός είναι ο λόγος που φτιάχνουμε ταινίες: για να εξελισσόμαστε, να αλλάζουμε, να ακολουθούμε νέα μονοπάτια. Από τη μια, η ταινία «Σκάρλετ» μας ταξιδεύουν πίσω στο χρόνο, αλλά από την άλλη μπορεί να γίνει αντιληπτό ως ένα σύγχρονο, αντι-πατριαρχικό φιλμ. Είναι μια ταινία που παίρνει το μέρος των γυναικών».
Για τους ηθοποιούς
Για τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Τζουλιέν είχαν γίνει δεκάδες προτάσεις, ωστόσο εκείνη που κέρδισε τον Πιέτρο Μαρτσέλο ήταν η Ζιλιέτ Ζουάν. «Είναι μια εκπληκτική νεαρή κοπέλα. Τραγουδάει, γράφει, κουβαλάει μέσα της πραγματική δύναμη και συνέβαλλε σε καθοριστικό βαθμό στη διαμόρφωση του ρόλου της», λέει ο Μαρτσέλο.
Για τον ρόλο που κατέληξε τελικά στον Ραφαέλ Τιερί, ο σκηνοθέτης είχε εξ’ αρχής μια ακριβή ιδέα σχετικά με το τι ζητούσε. Ήθελε έναν ηθοποιό με χοντρά και σκληρά χέρια, ώστε να εκπλήσσουν με τις φινετσάτες κινήσεις τους. Η εύρεση του κατάλληλου ηθοποιού αποδείχθηκε δύσκολη, ωστόσο όταν ο παραγωγός πρότεινε τον Τιερί, ο Μαρτσέλο ενθουσιάστηκε από το απίστευτο ταλέντο του και την αρχαία εκφραστικότητα του προσώπου του.
Ο καθοριστικός ρόλος των συνεργατών
Για πρώτη φορά στην καριέρα του, ο Μαρτσέλο συνεργάστηκε με έναν συνθέτη, τον Γκάμπριελ Γιάρεντ, για τη σύνθεση μουσικής. Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, η συνεργασία τους αποδείχθηκε μια ολοκληρωτικά νέα εμπειρία για εκείνον και εξαιρετικά πολύτιμη για την ίδια την ταινία. Ο Μαρτσέλο απολαμβάνει να δουλεύει με άτομα με τα οποία μπορεί να αναπτύξει μια φιλία. Λόγου χάρη, η συνεργασία του με τον διευθυντή φωτογραφίας, Μάρκο Γκρατσιαπλένα ήταν ανεκτίμητη, καθώς τον θαύμαζε για χρόνια. ‘Η το αποτέλεσμα δεν θα ήταν το ίδιο δίχως το μοντάζ ης Καρόλ λε Πέιτζ. Όπως αναφέρει ο Μαρτσέλο, «Παθιάζομαι με την τέχνη του σινεμά και τη συλλογή κάθε είδους εξοπλισμού. Μπορεί να φτιάξω μόνος μου φιλμ, Θα μπορούσα να πετύχω κάθε είδους παραγωγικής αυτάρκειας και να τα κάνω όλα μόνος, αλλά λαμβάνω ευχαρίστηση όταν δουλεύω με μια κοινότητα, σε ταινίες όπου όλοι συνεισφέρουν κάτι. Όπως έλεγε ο Ρενουά, κάνεις ταινίες με τους φίλους σου. Είναι αυτό ακόμη εφικτό; Ίσως ναι, ίσως όχι. Ο κόσμος γύρω μας αλλάζει και εμείς προσαρμοζόμαστε. Πρέπει να μάθουμε να λέμε όχι και να απομακρυνόμαστε από ένα σύστημα που γίνεται όλο και πιο εκβιομηχανοποιημένο».
Ταυτότητα ταινίας
Σκάρλετ / Scarlet / L’Envol
Σκηνοθεσία: Πιέτρο Μαρτσέλο
Σενάριο: Πιέτρο Μαρτσέλο, Μαουρίτσιο Μπραούτσι, Μοντ Αμελίν, Ζενεβιέβ Μπρισάκ
Φωτογραφία: Μάρκο Γκρατσιαπλένα
Μουσική: Γκαμπριέλ Γιαρέντ
Πρωταγωνιστούν: Ραφαέλ Τιερί, Ζιλιέτ Ζουάν, Λουί Γκαρέλ, Νοεμί Λόβσκι
Διάρκεια: 100 λεπτά
Χώρα παραγωγής: Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία, Ρωσία
Έτος παραγωγής: 2022