Πρόκειται για μια σειρά από ξύλινες επίπεδες μορφές κι εγκαταστάσεις οι οποίες, ακουμπώντας στις σκιές της κληρονομιάς του θεάτρου σκιών, επιχειρούν να πειραματιστούν με τις έννοιες της σκιάς, των ανθρώπων – σκιά, τις σκιές- νευρόσπαστα ομοιώματα, προγραμματισμένα να κινούνται στο έναυσμα του χειριστή τους. Η παιχνιδιάρικη παρουσίαση της έκθεσης προτίθεται να βάλει ερωτηματικά καλώντας τον θεατή να συμμετάσχει στο παιχνίδι.
Όπως αναφέρει η ίδια η καλλιτέχνις: «Κάθε μέρα τα ανθρωπάκια- χαριτωμένα ανδρείκελα- είναι έτοιμα να ανταποκριθούν στη βούληση του παίκτη. Κινούνται στον ίδιο «ιστό-σύστημα» που καθορίζει και τον δικό μας βίο, με προδιαγραμμένες κινήσεις, επιτρεπόμενη τροχιά, προκαθορισμένο πεδίο δράσης. Αποτυπώνουν με ύφος σαλτιμπάγκου τη συνθήκη της ύπαρξής τους. Είναι άραγε ο θεατής εξουσιαστής, όταν παίζει μαζί τους; Είναι αποκλειστικά και μόνο το νήμα του ιστού, εκείνο που συνδέει τα μέλη τους, το νήμα της ζωής τους; Οι ξύλινες μορφές που πορεύονται με «εξαπλωμένη χείρα» προβάλλουν την σκιά τους σε λευκούς τοίχους. Είναι άραγε αυτή η σκιά ενός κόσμου άλλου, που εμείς χάσαμε ή που δεν γνωρίσαμε ποτέ;».
Ο ιστορικός τέχνης Γιάννης Μπόλης σημειώνει: «Τα έργα της Δήμητρας Σιατερλή επιβεβαιώνουν μια ήδη, κατακτημένη, ωριμότητα και εξέλιξη της τέχνης της, είναι πρωτίστως έργα που αποπνέουν συγκίνηση, ευαισθησία και αλήθεια, συνιστούν μια ιδιότυπη αφήγηση, αμφίσημη και γοητευτική, ανοιχτή και πρόσφορη σε διαφορετικές αναγνώσεις και προσεγγίσεις. Πρόκειται για τον σημερινό άνθρωπο που έχει μεταμορφωθεί και μεταλλαχθεί σ’ ένα απόλυτο ελεγχόμενο και χειραγωγημένο ανδρείκελο με προκαθορισμένο πεδίο δράσης και συμπεριφορών;
Ένα προγραμματισμένο «νευρόσπαστο», παγιδευμένο σε ένα σύστημα-ιστό, ένα «νευρόσπαστο» που έχει παραδώσει τον έλεγχο των κινήσεών του σε έναν απρόσωπο «χειριστή»; Τα «μικρά ανθρωπάκια» της Δήμητρας Σιατερλή αποτελούνται από αποσπώμενα και συναρμολογούμενα μέλη-άκρα, που «ζωντανεύουν» όταν ο θεατής αποφασίζει να κινήσει τα νήματά τους –διαφορετικά, μένουν ακινητοποιημένα. Τα προτεταμένα, ωστόσο, χέρια τους δεν είναι μόνο χέρια που επαιτούν. Είναι κάτι πολύ περισσότερο, πιο ουσιαστικό και ανθρώπινο. Είναι χέρια που αγωνίζονται και δημιουργούν, επικοινωνούν και απλώνονται αλληλέγγυα, αγαπούν, αγκαλιάζουν και παρηγορούν, κρίνουν και προσφέρουν, και, κάποιες φορές, τιμωρούν και εκδικούνται».
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
O δικηγόρος και συγγραφέας, Νίκος Καραβέλoς, λέει: «Ποιος τολμάει να συκοφαντήσει, να πει μαριονέτες αυτές τις μορφές; Δεν παρακαλούν, ούτε εκλιπαρούν κι ούτε γονατίζουν, ούτε τείνουν το χέρι για ζητιανιά, μήτε δένονται με τριχιές κι αλυσίδες. Απλά μας θυμίζουν το στενό μονοπάτι που οδηγεί στην ευπρέπεια, διδάσκοντας την ουσία, την κίνηση που μας κρατά ζωντανούς. Και τα σπαγκάκια δεν είναι παρά οι χορδές για ν’ ακούγεται το τραγούδι τους. Μας θυμίζουν πως πρέπει να ζήσουμε και να πεθάνουμε ως άνθρωποι κι όχι ως ανδράποδα κι ακόμα, πως το να απλώνεις το χέρι σου προς τον άλλον, δε σημαίνει τίποτα περισσότερο από το να ζητάς από κείνον να απλώσει κι εκείνος το δικό του, σ’ ένα πανανθρώπινο αίτημα φιλίας και αγάπης. Αυτές οι χορδές δεν κινούν μαριονέτες, είναι ο σπάγκος που ενώνει τους φίλους, που δονεί το παιχνίδι τους κι αμολάει τους χαρταετούς μας μέχρι το τρανό διάστημα».
Δήμητρα Σιατερλή
Η Δήμητρα Σιατερλή είναι χαράκτρια, ζωγράφος και γλύπτρια και γεννήθηκε το 1952 στο Άργος. Είναι πτυχιούχος ζωγραφικής και διακόσμησης της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Bologna (1977). Η δραστηριότητά της στο χώρο της χαρακτικής είναι πολλαπλή: το 1977 συν-ιδρύουν με τον Pino Pandolfini το «Κέντρο Χαρακτικής Αθηνών-Pandolfini & Σιατερλή», ένα ανοιχτό εργαστήριο που συνεργάζεται με καλλιτέχνες, οργανισμούς, γκαλερί και μουσεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό για εκδόσεις, εκτυπώσεις, σεμινάρια και εκθέσεις χαρακτικής. Ασχολείται με πολλά είδη εικαστικής έκφρασης και πειραματίζεται με διάφορα υλικά, τεχνικές και τεχνολογίες.
Ιδιαίτερη είναι η δραστηριότητά της στις εικαστικές επεμβάσεις σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους και σε εικαστικά δρώμενα με τη συμβολή και άλλων μορφών τέχνης (μουσικής, χορού, ποίησης). Έργα της έχουν εκτεθεί από το 1975 σε 35 ατομικές παρουσιάσεις, ενώ έχει συμμετάσχει σε ομαδικές ελληνικές και διεθνείς διοργανώσεις. Είναι ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Ελλήνων Χαρακτών, της Ομάδας Κέντρου Χαρακτικής (1989), και της ομάδας «ΕΝ ΦΛΩ» με τις οποίες παίρνει τακτικά μέρος σε εγχώριες αλλά και διεθνείς εκθέσεις σύγχρονης τέχνης.
Έργα της υπάρχουν σε Ελληνικές και διεθνείς συλλογές και μουσεία. Από το 2010 έως και το 2016 δίδαξε χαρακτική στη Σχολή Καλών Τεχνών της Φλώρινας του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Εκπροσωπεί και διαχειρίζεται την πολιτιστική μη κερδοσκοπική εταιρεία ΚΕΝΤΡΟ ΧΑΡΑΚΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ – PANDOLFINI & ΣΙΑΤΕΡΛΗ A.M.K.E. (2018)