Σοφία Πριόβολου: Ο δικός μου χαρακτήρας στο έργο, η «shitfluencer», ενσαρκώνει την κοινωνική παθογένεια

Μια παράσταση που μας διακτινίζει στη στρατόσφαιρα της Generation Z και μας θυμίζει πως «είμαστε στον καιρό των τεράτων, ανάμεσα σε έναν κόσμο που πεθαίνει και σε έναν άλλον που παλεύει να γεννηθεί.»

Ξεχάστε τη Μικρή Σκηνή της Στέγης. Από τις 6 έως τις 15 Μαΐου μεταμορφώνεται σε ένα υβριδικό social medium: κάτι μεταξύ dance video στο Tiktok και αρχικής οθόνης στο Twitter. Ξεχάστε (και) το θέατρο όπως το ξέρατε. Τα πάντα εδώ στραφταλίζουν από την ultrapop αύρα του του ίντερνετ. Τέσσερις θλιμμένοι millennials, internet, video games, smartphones, νέες πραγματικότητες. Ένας campy, προσωπικός στρατός. Θα τους εμπιστευτείτε; Ήρθε η ώρα της «στρατολόγησης».

Οι τέσσερις ηθοποιοί θυμίζουν τους Power Rangers, τα Pokemon και την Cardi B. Η ατμόσφαιρα είναι camp, γεμάτη snapshots από τις ζωές οριακών millennials, με χορογραφίες-reels και βιντεοκλίπ της Britney Spears, με βαθιά εξομολογητικές selfies και memes για την αμφιλεγόμενη σχέση κοινωνικής-περιβαλλοντικής δικαιοσύνης και κοινωνικών μέσων. Μόνο που εκείνο που ποστάρεται είναι η συλλογική οργή και ορμή μιας ολόκληρης γενιάς, μαζί με το άγριο χιούμορ που την διακατέχει.

-Η καυστική παράσταση We are in the army now, παρουσιάζεται στην Ελλάδα σε δια ζώσης εκδοχή, έπειτα από το ταξίδι της σε Ισπανία και Γερμανία. Θα θέλατε να μας μιλήσετε, για το τι πρόκειται να δούμε να εκτυλίσσεται ζωντανά στη Μικρή Σκηνή της Στέγης;

Το We are in the army now ταξίδεψε Ισπανία και Γερμανία και τώρα έρχεται στη μικρή σκηνή της Στέγης φέρνοντας snapshots-στιγμιότυπα της καθημερινής ζωής τεσσάρων αντιηρώων που νοιώθουν την κοινωνία να “βαραίνει” πάνω τους. Και όλο αυτό μοιάζει με ένα video game που ανεβαίνεις συνεχώς επίπεδα και στην τελευταία σκηνή πέφτεις και τα χάνεις όλα.

-Πώς συνδέονται οι pokemon χαρακτήρες και τα ποπ είδωλα με την περιβαλλοντική κρίση και την κοινωνική σήψη;

Τα ποπ λαμπερά νέον είδωλα, τα φανταχτερά πολύχρωμα πόκεμον δεν θυμίζουν σε τίποτα την κοινωνία που ζούμε και δεν αντικατοπτρίζουν την πλειοψηφία των ανθρώπων σε ένα καπιταλιστικό σύστημα. Μέσω της αντίθεσης ενισχύεται και καταδεικνύεται αυτή η εικόνα και γι’αυτό νομίζω χρησιμοποιείται σ’αυτό το βαθμό.

-To We are in the army now παραγκωνίζει τα κλασικά θεατρικά όρια. Σε τι αποσκοπεί αυτή η προσέγγιση;

Οι αποσπασματικές τύπου reality ιστορίες των ηρώων αντιπροσωπεύουν την αποσπασματική πραγματικότητα στην οποία ζούμε, τη φύση της σύγχρονης ζωής, όπως δηλαδή είναι και τα social media. Σκρολάρουμε στον τοίχο μας και περνάμε από το ένα θέμα στο άλλο χωρίς να μας εντυπωσιάζει, από μια φωτογραφία μιας γάτας χτυπημένης στην άκρη του δρόμου σε μια προσωπική εξομολόγηση κακοποίησης σε μια σαχλή φωτογραφία ενός τέλειου ζευγαριού… Η διακοπτόμενη αυτή ροή αντανακλάται και στη δομή του έργου.

-H τεχνολογία και τα social media έχουν εντρυφήσει πλήρως στη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου. Κρίνετε αρνητική ή θετική αυτή την αναπτυσσόμενη σχέση;

Τα social media προκρίνουν μια τελείως επιφανειακή συσχέτιση με τους άλλους ανθρώπους. Δεν είναι τυχαίο ότι ανεβάζει κανείς μόνο την πιο «ωραία» εκδοχή του εαυτού του, μια εξιδανικευμένη μορφή. Ταυτόχρονα δίνεται μια πλατφόρμα σε ανθρώπους να ανεβάζουν ό,τι θέλουν ενώ κρύβονται πίσω από ένα προφίλ, και κάπως έτσι ξεπροβάλλουν τα «τέρατα» για τα οποία μιλάμε σ’αυτήν την παράσταση.

-Ανήκετε στη νέα γενιά της ελληνικής κοινωνίας. Ο τρόπος με τον οποίο επιλέξατε να ενσαρκώσετε το ρόλο σας, αναδεικνύει τις παθογένειες της (ελληνικής κοινωνίας);

Ο δικός μου χαρακτήρας στο έργο, η “shitfluencer”, ενσαρκώνει την κοινωνική παθογένεια. Καταθλιπτική, επιφανειακή, on drugs, χωρίς κίνητρο, «η ψυχική της κατάσταση είναι αδύναμη», όπως χαρακτηριστικά λέει. Αλλά δεν αντιπροσωπεύει ένα άτομο αλλά ένα γενικότερο κοινωνικό φαινόμενο, των ανθρώπων που δεν μπορούν να βγουν από αυτό το σύστημα και που τους δημιουργεί όλη αυτή τη μελαγχολία.

Διαβάστε επίσης:

Θέατρο στη Στέγη: We are in the army now, του Ηλία Αδάμ στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση