Ο Σωκράτης Σινόπουλος έχει καταφέρει με ένα δικό του τρόπο να “ταξιδέψει” διεθνώς τα παραδοσιακά μουσικά ηχοχρώματα, φωτίζοντας έναν ουσιαστικό διάλογό τους με το “σήμερα”. Οι ακροατές εντός και εκτός Ελλάδας αγκαλιάζουν θερμά τις δημιουργίες του, ακολουθώντας τον στις μελωδικές διαδρομές ανά τον κόσμο.
Ύστερα από δυόμισι χρόνια, κλείνει έναν μεγάλο κύκλο συναυλιών με μια εμφάνιση στο Gazarte στις 9 Φεβρουαρίου και μιλά για όσα τον χαρακτηρίζουν ως δημιουργό, για τις επιτυχημένες εμφανίσεις σε πόλεις και φεστιβάλ του εξωτερικού, αλλά και την σπουδαία σύζευξη παραδοσιακού και σύγχρονου που τελείται υπό τους ήχους της πολίτικης λύρας του!
– Ένας μεγάλος συναυλιακός κύκλος σε Ελλάδα και εξωτερικό, ολοκληρώνεται με την εμφάνιση στο Gazarte στις 9 Φεβρουαρίου. Πώς υποδέχθηκε ο κόσμος τις παραστάσεις και τι επαγγελματικές προκλήσεις «γέννησε» αυτή η περιοδεία;
Πράγματι στο Gazarte στις 9 Φεβρουαρίου κλείνουμε με μια εμφάνιση στην Αθήνα ένα συναυλιακό κύκλο δυόμισι χρόνων με συναυλίες στην Ελλάδα και σε εφτά χώρες στο εξωτερικό. Είμαι πολύ ευχαριστημένος με την υποδοχή και την αποδοχή του κόσμου, ιδιαίτερα μάλιστα στους θεατρικούς συναυλιακούς χώρους που εμφανιστήκαμε, όπου είχαμε ιδανικές συνθήκες για να παίξουμε μουσική, έτσι όπως την αισθανόμαστε. Δεν υπήρξαν ευτυχώς σοβαρές και δύσκολες επαγγελματικές προκλήσεις σε αυτή την περιοδεία εκτός από τα αναμενόμενα, την τεχνική προσαρμογή για παράδειγμα, σε κάθε χώρο που παίξαμε.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
– Τι περιλαμβάνει λοιπόν το «ταξίδι» που ετοιμάζετε για τους ακροατές του Gazarte;
Ετοιμάζουμε μαζί με τους μουσικούς του κουαρτέτου, τον Γιάννη Κυριμκυρίδη στο πιάνο, τον Δημήτρη Τσεκούρα στο μπάσο και τον Δημήτρη Εμμανουήλ στα τύμπανα ένα ταξίδι με τους ανέμους, τους οκτώ ανέμους που στην αγγλική τους μετάφραση, Eight Winds, είναι και ο τίτλος του πρώτου μας δίσκου που εκδόθηκε από την ECM records το 2015. Μαζί με τα κομμάτια αυτά θα παίξουμε και μερικά καινούργια που ετοιμάζουμε για το επόμενο άλμπουμ. Πάντα με την ίδια σύνθεση, το πιάνο τρίο και με τη λύρα, την πολίτικη λύρα, στο κέντρο.
– Η πολίτικη λύρα είναι το όργανο με το οποίο έχετε συνδεθεί περισσότερο ως δημιουργός. Για ποιο λόγο το επιλέξατε και τι συμβολίζει για εσάς;
Έχουμε γίνει τόσο “ένα” με αυτό το όργανο που έχω καιρό να αναρωτηθώ είναι η αλήθεια αν συμβολίζει κάτι για εμένα. Τώρα που το σκέφτομαι όμως, πάντα μου άρεσε ο χρονικός συμβολισμός αυτού του οργάνου. Εννοώ ότι είναι ένα όργανο που κουβαλάει ένα ισχυρό φορτίο ιστορικότητας και μουσικής συνδεδεμένης με τον ελληνικό χώρο. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι όλες οι λύρες που παίζονται σήμερα, έχουν αλλάξει ελάχιστα τουλάχιστον στην κατασκευή τους από τις λύρες που παίζονταν τον 10ο αιώνα κατά την βυζαντινή περίοδο, περισσότερο από χίλια χρόνια πριν δηλαδή. Όλο αυτό το προγονικό φορτίο στο δίνει απλόχερα η λύρα. Είναι στο χέρι του μουσικού μετά να το μετουσιώσει σε κάτι ταυτόχρονα δικό του και σύγχρονο.
– Πώς μπορούν οι παραδοσιακοί ήχοι να μετασχηματιστούν και να αποτελέσουν «γέφυρες» με τις διάφορες ανησυχίες της σύγχρονης μουσικής;
Αυτό ακριβώς είναι το ζητούμενο. Για εμένα τουλάχιστον και μέσα στα πλαίσια του συγκεκριμένου κουαρτέτου το οποίο δημιουργήθηκε για αυτόν ακριβώς το λόγο. Αντιλαμβάνομαι όμως ότι άλλοι συνάδελφοι προτιμούν να κινούνται μέσα σε πιο συγκεκριμένα στυλιστικά πλαίσια, είτε πιο παραδοσιακά είτε πιο σύγχρονα, το οποίο φυσικά είναι απόλυτα σεβαστό. Κι εγώ το κάνω συχνά άλλωστε με άλλες μου συνεργασίες και σε άλλες περιστάσεις. Δεν υπάρχει συνταγή πάντως. Είναι πολύ προσωπικός ο τρόπος που χτίζονται αυτές οι “γέφυρες” και εν τέλει νομίζω πολύ σημαντικό ρόλο παίζουν και οι αισθητικές επιλογές του καθενός.
– Υπάρχουν νέοι μουσικοί που ξεχωρίζετε εσείς προσωπικά, οι οποίοι προσπαθούν να «παντρέψουν» το παραδοσιακό με το σύγχρονο στις δημιουργίες τους;
Από τις πρόσφατες δισκογραφικές δουλειές ξεχωρίζω το «Λευκό γράμμα» του Στέφανου Δορμπαράκη. Υπάρχουν όμως πολλοί ακόμα νέοι μουσικοί που χτίζουν τις δικές τους γέφυρες. Ακούω πολλά όμορφα πράγματα και εύχομαι να βρουν το δρόμο που τους αξίζει και εντός και εκτός Ελλάδας.
– Τι χρειάζεται κατά τη γνώμη σας ένας καλλιτέχνης για να ακουστεί η δουλειά του εκτός συνόρων, ειδικά αν αυτή έχει ιδιαίτερες «γεωγραφικές» αφετηρίες;
Χρειάζεται πρώτα πολλή υπομονή. Ύστερα νομίζω ότι χρειάζεται να μην εγκλωβίζεται κανείς στις ιδιαίτερες γεωγραφικές αφετηρίες του αλλά να προσπαθεί να δει τα πράγματα από μια πιο μακροσκοπική οπτική. Αυτό βοήθησε πολύ τη δική μου αντίληψη για τη μουσική και άρχισα να βλέπω ομοιότητες εκεί που κάποτε έβλεπα μόνο διαφορές.
– Ποια είναι τα ακούσματα και οι καλλιτέχνες, Έλληνες και ξένοι που σας καθόρισαν;
Καθοριστικό ρόλο στην μουσική μου εξέλιξη έχουν παίξει τα ακούσματα που σχετίζονται με τις ελληνικές παραδόσεις και με τις παραδόσεις των γειτονικών λαών. Γενικά έχω ακούσει πολύ παραδοσιακή μουσική ακόμα και από απομακρυσμένες περιοχές, κυρίως της Ανατολής. Όσο για τα πρόσωπα τώρα, θα σταθώ περισσότερο σε μουσικούς με τους οποίους συνεργάστηκα και αισθάνομαι ότι επηρέασαν καθοριστικά και τον τρόπο που βλέπω τη μουσική. Και είναι αρκετοί αυτοί, ανάμεσά τους και πολλοί Έλληνες μουσικοί φυσικά, αλλά εδώ θέλω να αναφέρω τρεις ξένους μουσικούς που με επηρέασαν και είναι και λίγο συμβολική αυτή η επιλογή μου, διότι οι τρεις τους εκπροσωπούν τρεις διαφορετικούς μουσικούς χώρους που αποτελούν ακριβώς το τρίπτυχο και των δικών μου ενδιαφερόντων, το υλικό με το οποίο χτίζω τις δικές μου γέφυρες. Ο Ara Dinkjian στις παραδοσιακές μουσικές και τη world music, ο Jean Guihen Queyras στην κλασική μουσική και ο Charles Lloyd στην Jazz.
– Πού θα σας συναντήσουμε το προσεχές διάστημα;
Μετά από την εμφάνισή μας στο Gazarte θα ολοκληρώσουμε την προετοιμασία μας για την ηχογράφηση του δεύτερου άλμπουμ η οποία προγραμματίζουμε να γίνει μέσα στην Άνοιξη. Επόμενος συναυλιακός σταθμός στο εξωτερικό είναι τον Απρίλιο το Jazzahead στην Βρέμη της Γερμανίας, ένα από τα σημαντικότερα φεστιβάλ τζαζ στην Ευρώπη όπου συναντιούνται κορυφαίοι μουσικοί απ´ όλο τον κόσμο. Το κουαρτέτο μας είναι ένα από τα 40 γκρουπ που θα συμμετάσχουν σε αυτό το φεστιβάλ και είμαστε πολύ χαρούμενοι για αυτό αν αναλογιστεί κανείς ότι υπήρξαν 600 αιτήσεις από 49 χώρες για το φετινό Jazzahead.
– Κλείνοντας, θα θέλατε να μας αναφέρετε μία μεγάλη φιλοδοξία ή όνειρο σε σχέση με τη δουλειά σας, που ακόμη δεν έχει πραγματοποιηθεί;
Το όνειρό μου είναι να βρίσκω πάντα καινούργια πράγματα στη μουσική που να μου δίνουν το κίνητρο να προχωράω πιο πέρα.
