Ένα δύσκολο διαζύγιο, οικονομικά προβλήματα, ερωμένες, ένας μαφιόζος· στα βάσανα του Τσάρλι, επιτυχημένου συγγραφέα, προστίθεται και ο θάνατος του φίλου και μέντορά του Χάμπολντ. Θα τον βοηθήσει το δώρο που του κληροδότησε; Το βιβλίο χάρισε στον Σολ Μπέλοου το Pulitzer, τη χρονιά που κέρδισε το Νόμπελ (1976).
Από την εισαγωγή του Jeffrey Eugenides:
To κύριο επίτευγμα του Μπέλοου, αυτό που αντέχει στoν χρόνο: ότι ανύψωσε τη γλώσσα και με αυτόν τoν τρόπο αντέστρεψε την ατροφία του πνεύματος. Έτσι αισθάνεται κανείς όταν διαβάζει τoν Μπέλοου. Αυτό που κάνει την πρόζα του καλύτερη από λίγο-πολύ οποιουδήποτε άλλου είναι ότι σε κάθε της φράση την έχει αγγίξει η φώτιση. Κάθε φράση λάμπει με τη δική της αύρα. Ακόμα και τα ρήματα κάνουν ιερό έργο. Με τo να σκεφθεί κανείς πως η ανθρωποσοφία του Σιτρίν δείχνει πρoς κάποιο αιθέριο βασίλειο χάνει τo νόημα της τέχνης του Μπέλοου, που στόχο είχε να φέρει ό,τι μπορούσε από τo αγγελικό στo ανθρώπινο πλαίσιο των παραγράφων του. Ο Μπέλοου, όπως ο Χάμπολντ, «έκανε καταδρομικές επιχειρήσεις πίσω απo τις γραμμές». Οι προτάσεις του Δώρου του Χάμπολντ είναι αυτό που έφερε πίσω από την άλλη πλευρά.
-Κ. Δαρδανός
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Σολ Μπέλοου
Ο Σολ Μπέλοου (1915-2005) γεννήθηκε στον Λανσίν του Κεμπέκ από γονείς μετανάστες από τη Ρωσία, και μεγάλωσε στο Μόντρεαλ και το Σικάγο, όπου η οικογένειά του εγκαταστάθηκε οριστικά το 1924. Σπούδασε κοινωνιολογία και ανθρωπολογία στο πανεπιστήμιο Νορθγουέστερν. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου υπηρέτησε στο αμερικανικό Εμπορικό Ναυτικό. Σε όλη του τη ζωή συνδύασε την πανεπιστημιακή σταδιοδρομία με τη λογοτεχνική δραστηριότητα. Έζησε πολλά χρόνια στην Ευρώπη. Τιμήθηκε με το National Book Award για τα μυθιστορήματα “Οι περιπέτειες του Όγκι Μαρτς” (1953), “Χέρτσογκ” (1964) και “Ο πλανήτης του κυρίου Σάμλερ” (1970). Επίσης τιμήθηκε με το Εθνικό Μετάλλιο Τεχνών για τη νουβέλα του “Seize the Day” (“Άδραξε τη μέρα”, 1956) και με το βραβείο Pulitzer για το μυθιστόρημα “Humboldt’s Gift” (“Το δώρο του Χάμπολντ”). Το 1976 του απονεμήθηκε το Νόμπελ λογοτεχνίας “για την ανθρώπινη κατανόηση και τη λεπτή ανάλυση του σύγχρονου πολιτισμού που συνδυάζονται στο έργο του”. Το 1984 χρίστηκε μέλος της γαλλικής Λεγεώνας της Τιμής και το 1990 του απονεμήθηκε το Μετάλλιο του Εθνικού Ιδρύματος Βιβλίου για τη συνεισφορά του στα αμερικανικά γράμματα. Άλλα έργα του: “Ο αιωρούμενος άνθρωπος” (1944), “Το θύμα” (1947), “Οι αναμνήσεις του Μόσμπι και άλλες ιστορίες” (1968), “Η κλοπή” (1990), το τελευταίο σημαντικό μυθιστόρημά του, “Ραβελστάιν” (2000) και πολλά θεατρικά έργα, διηγήματα και κριτικά κείμενα. Ο Μπέλοου συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους εκπροσώπους της εβραϊκής αμερικανικής λογοτεχνίας και στους μεγάλους συγγραφείς του 20ου αιώνα.Τα έργα του επηρέασαν βαθιά την αμερικανική λογοτεχνία μετά τον πόλεμο. Οι ήρωές του -ο Όγκι Μάρτς, ο Μόουζες Χέρτσογκ, ο Άρθουρ Σάμλερ, κ.ά.- αποτελούν μια υπέροχη πινακοθήκη ανασφαλών, αστείων, γοητευτικών, απομυθοποιητικών, νευρωτικών και ταυτόχρονα ευφυών παρατηρητών του σύγχρονου αμερικανικού τρόπου ζωής. Το 1993 εγκατέλειψε το αγαπημένο του Σικάγο, “γιατί δεν μπορούσε να περνά μπροστά από τα σπίτια των πεθαμένων φίλων του” και γιατί την πόλη διέτρεχε ένα “βαρύ ρατσιστικό κλίμα”. Ένα χρόνο αργότερα κινδύνεψε να πεθάνει από τροφική δηλητηρίαση. Πέθανε από γήρας στις 5 Απριλίου 2005, “διατηρώντας την οξύτητα του πνεύματός του έως το τέλος”, όπως είπε στενός του φίλος.