Την παράσταση παρουσιάζει ο Θωμάς Ζάμπρας. Ίσως τον ξέρετε από το Cineλθετε. Ίσως τον ξέρετε από το stand-up του. Ίσως τον ξέρετε από τα Τρίκαλα ή έχετε μαλώσει μαζί του σε κάποιο μπαρ, πολύ παλιότερα, όταν έβραζε το αίμα του. Τώρα βράζει διάφορα θέματα, δηλαδή κάνει κάτι σαν roast, αλλά πιο μεθοδικά, μα εξίσου γρήγορα. Είναι κάτι σαν χύτρα ατμού, υποθέτω… Αυτή η αναλογία έχει ξεφύγει από το αρχικό της νόημα, οk.
Ε, είναι αστείος κι έχει μοναδική οπτική στα πράγματα.
Μαζί του ο Άλεξ Kenshin Αποστολόπουλος. Τύπος με πολλά νεύρα… με τον εαυτό του. Εντάξει κι εσείς αν ήσασταν ο Άλεξ θα κάνατε το ίδιο. Περαιτέρω στοιχεία θα αποτελούσαν spoiler αστείων του, οπότε ας πούμε απλά πως «κατά τ’ άλλα, είναι καλό παιδί». Αλλά αν εξαιρέσεις τα «άλλα»…
Μέσα στην πιτσιρικαρία θα είναι κι ο πιο σοφός κι ανώριμος άνθρωπος της Αθήνας (κάποτε ήταν κι αυτός των Τρικάλων, το καλοκαίρι είναι της Κρήτης, έχει υπάρξει μέχρι και της Ινδονησίας). Ξέρετε ήδη ότι μιλάμε για τον Αριστοτέλη Ρήγα… Έχει πρόβλημα στο μυαλό ξεκάθαρα, αλλά πιο μεγάλο πρόβλημα είναι να πεθάνεις χωρίς να έχεις απολαύσει Ρήγα μια φορά στην ζωή σου. Ο ΜΟΝΟΣ ΚΑΛΟΣ ΚΩΜΙΚΟΣ ΡΗΓΑΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ!!!
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
(ooooh we just went there)
Τέλος, ο Απόλλων Roach. Ο κωμικός που μωρό έπεσε στη χύτρα που πετούσαμε τα νερά των bongs κι από τότε είναι μαστουρωμένος συνεχώς. Ετοιμαστείτε για λίγο πιο σκοτεινό χιούμορ. Και μη ξεχνάτε ότι πίσω από τον “κάφρο” που βλέπετε, υπάρχει ένας μόνος τύπος που παίζει κιθάρα και τραγουδάει τα μπλε…
Γενικά, ετοιμαστείτε για λίγο musicomedy, όχι σκέτο stand-up, αν και αυτό stand-up είναι … δηλαδή επειδή κοτσάρεις μια κιθάρα ξαφνικά τα one-liner αστεία σου γίνονται απλά τραγούδι;
Δε νομίζω. Ζήτω η διαφορετικότητα.