Από τον Νοέμβριο του 2015, οι άνθρωποι του UrbanDig (καλλιτέχνες, αρχιτέκτονες, πολεοδόμοι, θεατρολόγοι) έχουν «κατασκηνώσει» στην Ομόνοια και την «ανασκάπτουν» πυρετωδώς. Πάνω και κάτω από την επιφάνεια της πλατείας, στους χώρους του Ηλεκτρικού, του μετρό και των υπέργειων και υπόγειων στοών περιμετρικά, η συμμετοχική ανασκαφή φέρνει στο φως ιστορίες, τραγούδια, μουσικές, εικόνες, συνήθειες, όνειρα και ευχές των θαμώνων της, παλιών και νέων, μικρών και μεγάλων, μόνιμων και περαστικών.
Με έμπνευση το αρχείο, την επιτόπιο δυναμική και το πώς θέλουν την πλατεία οι άνθρωποί της, η ομάδα όχι παίζουμε δημιουργεί τη Στάση Ομόνοια, μια παράσταση περιπατητική, που συναντά το θέατρο, τον χορό, τη μουσική και την εικαστική παρέμβαση στον δημόσιο χώρο. Ο τόσο συκοφαντημένος και αμφιλεγόμενος δημόσιος χώρος της Ομόνοιας στις 20 Ιουνίου ξανασυστήνεται ως ζωντανός τόπος συνύπαρξης, συνεργασίας και κοινού βηματισμού.
Έξι μέρες, έξι διαδρομές, έξι παράλληλες ιστορίες με κοινή κατάληξη στο κέντρο της πλατείας. Και την ώρα που ένας πλάτανος περιφέρεται στην πόλη, κάποιος μας μεταφέρει σε υπόγειες στοές. Μια φωνή ακούγεται “εγώ είμαι το πλάτωμα, είμαι η ζωή σου, πρέπει να σταματήσεις να τρέχεις σαν το ποντικό”. Θα φτάσει άραγε ο Αντχάμ στο φεγγάρι; Ποιος καλωσορίζει τους περαστικούς στα “σπίτια” του στην Ομόνοια; Και τι κάνει αυτός ο παράξενος κούκος σκαρφαλωμένος στα κτίρια γύρω απ’ την πλατεία; Έξι διαφορετικοί χαρακτήρες πηγαίνουν στην Ομόνοια να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους. Και θα γίνει η πλατεία από σημείο αναφοράς της πόλης, σημείο αναφοράς της δικής τους ζωής.
Οι έξι (6) διαδρομές*
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
1. “Το δέντρο”
Ζητά από τους περαστικούς να κουβαλήσουν μαζί του ένα δέντρο πέντε μέτρων. Ζωσμένος και αποφασισμένος. “Είμαι χρόνια στην πόλη, είμαι στη σκέψη σου, ο αόρατος που νομίζεις ότι σε ακολουθεί το βράδυ στη Βερανζέρου, ένας άστεγος με χιούμορ, ο κοιμισμένος στο βαγόνι του τρένου, είμαι όλοι, είμαι εσύ, είμαι εγώ. Μαζί θα περπατήσουμε στην Ομόνοια, στα ίδια μέρη με άλλο ρυθμό, θα δούμε στάσεις, οάσεις, αντιδράσεις και θα φέρουμε ρήξεις. Αλήθεια! Ρήξεις.”
2. “Άντχαμ”
Δυο γυναίκες θέλουν να κάνουν τα όνειρα του μικρού Άντχαμ πραγματικότητα. “Στο υπόγειο του Μινιόν υπάρχει ένα παράλληλο σύμπαν κι εμείς ψάχνουμε την είσοδο: μια σκουληκότρυπα. Έτσι, ο Άντχαμ και τα υπόλοιπα παιδιά της Ομόνοιας θα πηγαινοέρχονται στο φεγγάρι στο άψε σβήσε.”
3. “Χαμάμ”
Μέσα στο χάος της πόλης, από τη Ζήνωνος μέχρι την Ομόνοια, καλωσορίζει τους περαστικούς στα “σπίτια” του. “Πέρασε… μη στέκεσαι στην πόρτα. Το σπίτι μου, δικό σου! Θα σου προσφέρω λουτρό, θα σου πλύνω το πρόσωπο, τα χέρια… Καλώς όρισες στην Ομόνοια!”
4. “Μία”
Αυτός από κάτω θα πάρει το τρένο. Αυτή από πάνω θα τον σταματήσει. “ Πλέον το σώμα μου είναι καρφωμένο στη πλατεία και η διαδρομή σου από κάτω μετρημένη με πολύτιμη ακρίβεια. Λουσμένη στο φως του έρωτα θα σε φτάσω, Αΐμ, πριν χαθείς ξανά.”
5. “Ο κούκος”
Θέατρο θέλει στην Ομόνοια. “Είμαι ο εκπεσών κούκος της Nεφελοκοκυγγίας. Με τον χορό μου θα σπάσω τον θόλο πάνω από τα κεφάλια σας. Να στέλνω στο Θεό αναλλοίωτα τα τραγούδια της ζωής σας στην πλατεία. Θέλεις κι εσύ να σου γράψω ένα;»
6. “Κάθαρση”
Το άγαλμα της Καλλιόπης πρέπει να επιστρέψει στην Ομόνοια. Και μάλιστα σε περίοπτη θέση! Μέσα από μια διαδρομή στις υπόγειες στοές της πλατείας, θα καταλάβουν όλοι γιατί. “Τι είναι η Ομόνοια; Είναι το τσαλαβούτημα στον υπόκοσμο; Μια αποτυχία γενικά; Αγαπητοί και αγαπητές, δεν είναι τίποτα απ’ όλα αυτά! Είναι απλά ένα μέρος που οι ζωτικές μας ανάγκες δυσκολεύονται να βρουν χώρο! Που τα σφιγμένα μας έντερα, περιφέρονται ανήμπορα χωρίς να μπορούν να σταθούν και να ξαλαφρώσουν! Έλα κι εσύ σε μια διαδρομή στις υπόγειες στοές τις Ομόνοιας, για ν’ ακούσεις όλα αυτά που δε λέμε, μέσα από μια ωδή στη δημόσια τουαλέτα.”
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Γιώργος Σαχίνης, Ειρήνη Αλεξίου
Χορογραφία: Ειρήνη Αλεξίου
Ομάδα έρευνας – δραματουργίας: Κατερίνα Κωνσταντινάκου, Άννα Μαγουλιώτη, Γιώργος Σαχίνης, Ειρήνη Αλεξίου, Ειρήνη Ηλιοπούλου, Κατερίνα Πρωτονοταρίου σε συνεργασία με την ερευνητική κοινότητα του UrbanDig_Omonia
Σκηνογραφία – Ενδυματολογία: Άννα Μαγουλιώτη
Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Οργάνωση παραγωγής: Νάντια Σιώκου
Βοηθός παραγωγής: Δήμητρα Παπουρτζή
Φωτογραφίες: © Κική Παπαδοπούλου
Με τους: Αγγελική Δαλαγγέλη, Κλήμη Εμπέογλου, Pauline Huguet, Κωνσταντίνο Καρβουνιάρη, Εμμανουέλα Κορκή, Κατερίνα Πρωτονοταρίου, Rob McNeill
Μουσικοί
τραγούδι: Βικτωρία Ταγκούλη
πιάνο: Χρίστος Θεοδώρου
κιθάρα: Γιώτης Παρασκευαϊδης
μπουζούκι: Νίκος Γεωργακόπουλος
Με τραγούδια από τη δράση “UrbanDig_Omonia Τροβαδούροι” σε μουσική Χρίστου Θεοδώρου και στίχους Χρήστου Κανελλόπουλου.
Σε συνεργασία με το AD&PR Lab του Τμήματος Μέσων, Επικοινωνίας και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου υπό την καθοδήγηση της Ματίνας Μάγκου
Ευχαριστίες: Θεοδώρα Μπαρμπαρή, Ηλέκτρα Τσαγκανά, Λευτέρης Παναγιώτου, Μυρσίνη Αντωνίου, Adham, Άνα Καμάνι, Πάολα Ρεβενιώτη, Πωλίνα Γιωλτζόγλου, Ρέα Ζέκκου, Νάσια Ντελέκου, Βασιλική Ραγιά, Bas van Rijnsoever, Ηλέκτρα Τσακαλία, Βασίλης Ντούρος, Μαντώ Κεραμυδά, Βίλλη Σμυρναίου
Για μια γεύση των ιστοριών που ενέπνευσαν το έργο, μπορεί κανείς να πλοηγηθεί στην πλατεία Ομονοίας μέσω της δωρεάν ψηφιακής εφαρμογής The Village Omonia των Company New Heroes & UrbanDig Project.
Δείτε τι λένε ο Γιώργος Σαχίνης και η Ειρήνη Αλεξίου για την παράσταση:
Διαβάστε επίσης: