Ο Στάθης Μαυρίδης επικεντρώνεται στο φάσμα ονείρου πραγματικότητας. Ο ίδιος επιδιώκει να συγκεντρώσει μέσα σ’ ένα εξπρεσιονιστικό – σουρεαλιστικό κλίμα, στιγμές που αποκρυσταλλώνουν το Χάιντεγκερικο «Existenz», δηλαδή την ουσία της ενεργητικής ύπαρξης. Τα έργα γίνονται τοπία ενός αλλόκοσμου, σημειώσεις αποσπασματικής αφήγησης, ίχνη μνήμης μιας περασμένης αισθητικής. Ο καλλιτέχνης θέτει κρίσιμα ερωτήματα γύρω από τον σύγχρονο τρόπο ζωής, σχολιάζοντας ζωγραφικά τα παραδοσιακά ή βουκολικά χρόνια.
Η αισθητική του φέρει γραφιστική (κόμικ) αποτύπωση, θίγοντας με περιγραφικό τρόπο, φιλοσοφικά ερωτήματα. Ο άνθρωπος βρίσκεται στο επίκεντρο και συχνά παρίσταται μοναχικός. Κάποιο στοιχείο οικισμού προδίδει μια παλαιότερη χρονολογία, ενώ ο ρουχισμός και η δραστηριότητα μας ταξιδεύουν στην φύση, την αγροτική καλλιέργεια και την χειρωνακτική εργασία. Η διασκέδαση αποτελεί ακόμη ένα σημείο ενδιαφέροντος του εικαστικού, ο οποίος προσπαθεί να αποδώσει το τσίρκο με τρόπο μελαγχολικό, συνομιλώντας με τον ίδιο στοχασμό της ροζ περιόδου του Πικάσο.
«Ο άνθρωπος είναι ο ίσκιος του ονείρου», έγραψε ο Πίνδαρος στον όγδοο Πυθιόνικο. Βασιζόμενος στην συγκεκριμένη φράση του λυρικού ποιητή «τί δέ τις; τί δ᾽ οὔ τις; σκιᾶς ὄναρ ἄνθρωπος», ο καλλιτέχνης προσπαθεί να εξηγήσει την διαφορά των «Πλείστων» και των «Ελάχιστων», της μάζας και των ολίγων. Οι τελευταίοι προσπαθούν αγωνιωδώς να βρουν το νόημα της ζωής, όταν οι «Πλείστοι» βολεύονται από την κοινωνική μέριμνα. Σκοπός αυτής της αναφοράς είναι να καταδείξει την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους μέσα στο χρόνο. Η προσέγγιση του κινείται γύρω από το ονειρικό ή το βίωμα, τη φύση ή την φαντασία, την θλίψη ή την χαρά, το ποιόν ή το κάλπικο.
Τέλος, ένα ψυχογραφικό ιστόρημα αναδύεται στην ζωγραφική επιφάνεια του Στάθη Μαυρίδη και πλήθος ερμηνειών εναπόκεινται στο βλέμμα του θεατή. Παρατηρώντας με προσοχή την εξέλιξη της εκάστης ιστορίας του κάθε έργου, βρισκόμαστε είτε μόνοι σε μια ανάμνηση από τα παλιά, είτε σε ένα μακρινό τόπο, ή σε μια εικόνα μιας αφήγησης που κάποιος άλλος μας εξιστόρησε. Οι συσχετισμοί με εικόνες του σήμερα δεν λείπουν, ενώ το ηθικό δίδαγμα του εικαστικού εκμαιεύεται σταδιακά, σύμφωνα με τις αξίες του καθενός.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Νιόβη Κρητικού | Ιστορικός Τέχνης – Εικαστικός