Είμαστε μια ομάδα που αφηγούμαστε σκοτεινά παραμύθια μέσω της μουσικής μας, η εικόνα του παραμυθιού φαίνεται μέσα από το χορό το κουκλοθέατρο και το animation projection. Οι ρόλοι που ενσαρκώνουμε μας δίνουν την ευκαιρία να εκφραστούμε με ένα τρόπο που δεν μπορούμε στην καθημερινή μας ζωή. Έχει γίνει μια εξάρτηση αυτό που νιώθουμε στη σκηνή , είναι η πρέζα μας.
Ήταν άνοιξη του 2019 όταν αφηγηθήκαμε τελευταία φορά ένα παραμύθι μας.
Μετά άρχισαν οι ετοιμασίες για το επόμενο. Είχαν γραφτεί τα περισσότερα κομμάτια, είχαν σχεδιαστει τα σκηνικά και με μια δημιουργική δίψα βρισκόμασταν για πρόβες. Ετοιμάζαμε μια παράσταση με θέμα τον αργό θάνατο μιας θεότητας της θάλασσας.
Από το Μάρτιο του 2020 άρχισε όλος ο πλανήτης να αισθάνεται σα να είναι και αυτός μέρος μιας διστοπικής παράστασης.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Στην αρχή το βλέπαμε σαν ένα διάλειμμα, οι περιορισμοί όμως αυξήθηκαν, το ηθικό μας ξεψυχούσε, και φυσικά οι πρόβες σταμάτησαν.
Εγώ αφοσιώθηκα στη μελέτη οργάνων και στο multi instrument solo performance. O καιρό περνούσε και η απομόνωση έγινε ένας τοίχος ανάμεσα σε μένα και τη βρώμικη γιαγιά. Μόλις ο τοίχος έπεσε δεν μου έβγαινε πια να παρουσιάσω το παραμύθι με το Θεό της θάλασσας.
Ζήσαμε και ζούμε ακόμα ένα θέατρο του παραλόγου. Οι σκοτεινές ιστορίες μας είχαν μια ατμόσφαιρα που δεν μου ταίριαζε τόσο τώρα. Ήθελα κάτι πιο ειρωνικό να παντρεύει το σκοτάδι με το χιούμορ, σα να ακούς το ξεκαρδιστικό γέλιο του τζόκερ μέσα σε ένα τσίρκο του τρόμου.
Ο Φιλάνθρωπος είναι το καινούριο μας παραμύθι. Μια ιστορία τεράτων που εισβάλουν και ταράζουν την ηρεμία σε μια πόλη γεμάτη χρώμα. Θέλουμε να περάσομε ένα μήνυμα πως ο τρόμος είναι το πιο νοσηρό τέρας.
O Φιλάνθρωπος έχει το ρόλο του σωτήρα. Θα εμφανιστεί για να δώσει τη λύση στην οποιαδήποτε απειλή. Το πόσοι θα τον δοξάσουν και πόσοι θα τον αμφισβητήσουν θα φανεί στην πορεία της παράστασης.
Εμείς μέχρι τώρα είχαμε ένα σταθερό στήσιμο στη σκηνή. Παίζαν οι μουσικοί κατά τη διάρκεια της παραστάσεις και οι χορευτές και κουκλοπαίχτες ενσάρκωναν τους ρόλους της ιστορίας.
Στην καινούρια παράσταση εμείς οι μουσικοί είμαστε και οι πρωταγωνιστές της ιστορίας. Με την τεχνική του looping και αλλάζοντας όργανα γινόμαστε ας πούμε κάτι σαν άνθρωποι ορχήστρα. Έτσι, σε πολλά σημεία της παράστασης το μουσικό κομμάτι καλύπτεται από ένα η δύο άτομα χτίζοντας ένα γεμάτο ηχόχρωμα δίνοντας τη δυνατότητα στους υπόλοιπος να έχουν θεατρικό ρόλο.
Είναι μια μεγάλη πρόκληση για εμάς να παρουσιάσουμε την καινούρια μας παράσταση με αυτό τον τρόπο. Θέλαμε μετά από 5 χρόνια σιωπής να δείξουμε κάτι διαφορετικό, χωρίς φυσικά να χάσουμε την ταυτότητα μας. Επίσης η τεχνική του looping απαιτεί φοβερό συγχρονισμό χώρις περιθώρια λάθους.
Είναι η πρώτη φορά επίσης που θα έχουμε ολόκληρο σκηνικό στημένο. Μέχρι τώρα το περιβάλλον φαινόταν με back projection.
Photo Credit: aik | photography
Διαβάστε επίσης:
The Philanthropist, από τους Dirty Granny Tales στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης