Εντελώς απρόσμενα, όπως συμβαίνει συνήθως στις ζωές των ανθρώπων, ήρθε στη δική μου η Θαλασσινή (Βοσταντζόγλου). Και από εκεί ξεκίνησαν όλα. Μετά ήρθε το κείμενο της Λένας Κιτσοπούλου και σιγά σιγά όλα πήραν τη θέση τους. Οι συντελεστές, ένας προς έναν, είναι ένα δώρο για την πρώτη μου σκηνοθεσία. Αναμφισβήτητα είναι ο καθένας αυτό ακριβώς που θα ευχόμουν και τους ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη και την όρεξή τους να δοκιμάσουμε και να συνεργαστούμε. Με τον Διαμαντή (Αδαμαντίδη), τον «Βαγγέλη» μου, που είναι και ο μουσικός της παράστασης (aka Inner D.), ήθελα να συνεργαστώ από τη μέρα που τον γνώρισα, τρία χρόνια πριν. Ήρθε η ώρα. Ο Βίκτωρ (Μπενουζίλιο) βρέθηκε μαζί μας καρμικά και μακάρι να καταφέρω να αναδείξω όλους τους Ξένους που έχει μέσα του.
Η συζήτηση για το «Άουστρας ή η αγριάδα» ξεκίνησε πριν το καλοκαίρι και από τότε δε σταμάτησε να μας απασχολεί. Πρόκειται για ένα έργο που παρουσιάστηκε πρώτη φορά κατά τη θεατρική σεζόν 2011-2012 (Εθνικό Θέατρο, σκηνοθεσία Γιάννης Καλαβριανός).
Η Λένα Κιτσοπούλου, με το χαρακτηριστικό ύφος της, την ωμότητα της και το χιούμορ, δημιούργησε τον κόσμο των «Ελληναράδων» που αγνοούν βασικές γνώσεις ιστορίας και γεωγραφίας, που τάσσονται κατά πάντων – κυρίως των Ξένων- χωρίς κανένα επιχείρημα, που δεν αντέχουν την ίδια τους την ύπαρξη και το μόνο που τους κάνει τη ζωή τους ενδιαφέρουσα είναι ένα συνεχόμενο «κατηγορώ» προς καθετί που δεν κατανοούν, που είναι διαφορετικό από εκείνους.
Τρεις νέοι, λοιπόν, καλούν στο σπίτι τους έναν τουρίστα που γνώρισαν την ίδια μέρα στο κέντρο της Αθήνας. Τον καλούν από περιέργεια και πλήξη. Θα προσπαθήσουν να μάθουν στον Ξένο πόσο σπουδαίοι είναι οι Έλληνες, «πόσο καλύτερα τα κάνουμε εμείς όλα» και σιγά σιγά θα ξεδιπλώσουν τη βία που κρύβουν -όχι και τόσο καλά- μέσα τους.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ένα έργο που μιλά για τον μέσο Έλληνα φασίστα που κρύβεται πίσω από ανώδυνα αστειάκια και προσβολές έως ότου να του δοθεί η ευκαιρία να εκτονωθεί σε κάποιον ανίσχυρο.
Σε μια Ελλάδα, όπου ένα ποσοστό της κάνει προσπάθειες να εκσυγχρονιστεί και να αγκαλιάσει τις διαφορετικότητες, ένα άλλο, πολύ μεγαλύτερο, γίνεται φερέφωνο φασιστικών ιδεολογημάτων που, αν μη τι άλλο, βοηθούν στη χειραγώγηση της μάζας.
Κάνουμε αυτήν την παράσταση με την ελπίδα να δουν όλοι ένα γνώριμο, γειτονικό σαλόνι που θα τους θυμίσει την ανάγκη για αλλαγή και μετακίνηση.
Υ.Γ.: Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συντελεστές, τους αγαπημένους μου ανθρώπους, που είναι, πρώτα απ’όλα, φίλοι και που δούλεψαν σκληρά για να γίνει αυτή η παράσταση.
Διαβάστε επίσης:
Άουστρας ή η αγριάδα, της Λένας Κιτσοπούλου σε σκηνοθεσία Στεφανίας Σαμαρά στο Θέατρο 104