Το Θέατρο ΠΚ φιλοξενεί το έργο του Στέφανου Παπατρέχα, με τίτλο το Ξέφωτο, στο οποίο έχει αναλάβει και την σκηνοθετική επιμέλεια μαζί με την Λουίζα Ζούζια. Οι δύο σκηνοθέτες της παράστασης μιλούν στο Culturenow.gr για το Ξέφωτο και την ιστορία που ξετυλίγεται εκεί.
Συνέντευξη στο Culturenow
CultureNow: Πείτε μας λίγα λόγια για τη δημιουργία του έργου. Πώς εμπνευστήκατε τον ήρωά σας και γιατί τοποθετείτε την ιστορία του στο Ξέφωτο; Τι συμβολισμούς κρύβει;
Στέφανος Παπατρέχας: Η αρχή έγινε μέσα από μία συζήτηση με την Λουίζα, πριν από αρκετούς μήνες, γύρω από το τί είναι η προσωπική ευτυχία και κάπως έτσι γεννήθηκε ο κεντρικός ήρωας του έργου, ο Άνθρωπος. Καταρχάς, το Ξέφωτο συμβολίζει τον ψυχικό κόσμο του Ανθρώπου. Σε αυτό τον παράξενο κόσμο, συναντά έξι πλάσματα (κομμάτια του εαυτού του) που τον οδηγούν στο να αντιληφθεί τα χαμένα “θέλω” του και τις άγνωστες, μέχρι τώρα, επιθυμίες του.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
C. N.: Βρίσκετε κοινά σημεία και στοιχεία με την προσωπικότητα του ήρωα σας; Θα μπορούσατε να πείτε πως εν μέρει το έργο είναι αυτοβιογραφικό;
Σ. Π.: Η αλήθεια είναι πως όσο έγραφα το έργο είχα στο νου μου ένα μοντάζ από ανθρώπους που φέραν κομμάτια του ήρωα. Σίγουρα όμως ακόμη και υποσυνείδητα υπάρχουν διάφορες αποχρώσεις του εαυτού μου στον Άνθρωπο του «Ξέφωτου». Αυτή τη στιγμή δεν θεωρώ το έργο αυτοβιογραφικό. Ωστόσο, δεν ξέρω, διαβάζοντάς το μετά από δέκα χρόνια με μία σφαιρική ματιά, αν θα έχω την ίδια άποψη.
C. N.: Ποια είναι τα μηνύματα που θέλετε να περάσετε στο κοινό;
Λουίζα Ζούζια: Στόχος και σκοπός του έργου και της σκηνοθεσίας, με κεντρικό άξονα την αναζήτηση της προσωπικής ευτυχίας, είναι ο κάθε θεατής να καταλάβει πως ο δρόμος προς αυτή την ευαίσθητη ισορροπία του εαυτού μας, αν και μοναχικός, δεν είναι δύσβατος.
Σ. Π.: Μέσα σε όλο αυτό βρίσκεται η πηγή της προσωπικής επανάστασης. Από τους γύρω μου, αλλά και από εμένα τον ίδιο, έχω παρατηρήσει πως αρκετές φορές επιλέγουμε μια ρηχή εκδοχή της ευτυχίας, προσπαθώντας να μην αντιμετωπίσουμε τα εμπόδια του δύσκολου δρόμου της ουσιαστικής μας ευτυχίας.
C. N.: Κατά πόσο πιστεύετε ότι θα ταυτιστούν οι θεατές με την ιστορία και με τι είδους ερωτήματα περιμένετε ότι θα φύγουν από την παράσταση;
Λ. Ζ.: Δεν γνωρίζω εαν θα ταυτιστεί ο θεατής με τον κεντρικό ήρωα, εν μέρει δεν το εύχομαι, αλλά αυτό που πιστεύω είναι πως συνολικά, μέσα από όλα τα πλάσματα του «Ξέφωτου», θα αναγνωρίσει πτυχές του εαυτού του. Αυτό που εύχομαι να γεννηθεί σαν ερώτημα στον κάθε θεατή είναι: «Κάνω αυτό που θέλω; Κι αν όχι γιατί;»
Σ. Π.: Ούτε εγώ ξέρω αν θα υπάρξει ταύτιση του θεατή με τον κεντρικό ήρωα. Ο καθένας μας έχει τις δικές του προσλαμβάνουσες, οπότε όπως καταλαβαίνετε είναι σχεδόν ακατόρθωτο να αντιμετωπίσουμε τους θεατές ως πλήθος και όχι τον καθέναν σαν ξεχωριστή μονάδα.
C. N.: Θεωρείτε ότι είναι εύκολη υπόθεση η επιδίωξη του πραγματικού εαυτού, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που γεννά εμπόδια και προβλήματα στις σχέσεις των ανθρώπων και στους ίδιους;
Σ. Π.: Για εμένα η ουσία βρίσκεται στο να μπει κανείς στην διαδικασία αυτής της επιδίωξης. Απ’ την στιγμη που θα τολμήσεις αυτή την βουτιά, έχεις κάνει το πρώτο, μικρό αλλα σημαντικό, βήμα προς την ισορροπία.
Λ. Ζ: Συμφωνώ,αλλά σε αυτό το πρώτο στάδιο της συνειδητοποιησης και της αποδοχής υπάρχουν ακόμα σκέψεις βαθιά ριζωμένες στον φόβο. Και οι μέρες που ζούμε δυστυχώς καλλιεργούν αυτό τον φόβο και κάνουν το επόμενο βήμα να μοιάζει ακατόρθωτο. Το θέμα είναι να αποστασιοποιηθούμε από αυτόν τον φόβο.
C. N.: Είναι η παρθενική σας προσωπική εμφάνιση σκηνοθετικά και συγγραφικά σε μια ακατάλληλη, ίσως και απαγορευτική, για ορισμένους εποχή για “πειραματισμούς”. Παρόλα αυτά υπάρχει μια άνθηση και γεννεση θεατρικών παραγωγών και γενικότερα στην Τέχνη. Ποια είναι η δική σας γνώμη και προσέγγιση;
Λ. Ζ.: Συνειδητά τολμήσαμε να πάρουμε αυτό το ρίσκο, γνωρίζοντας εξ ολοκλήρου το τίμημα και τις συνέπειες που μπορεί να ακολουθήσουν. Αν δεν ελπίζεις, δεν πρόκειται ποτέ να βρεις το ανέλπιστο. Εγώ, στην «ακατάλληλη», όπως είπατε, εποχή που βιώνουμε όλοι, βρήκα μία δημιουργική όαση. Είναι ένα ταξίδι που με δίδαξε και μου διδάσκει πολλά.
Σ. Π.: Όπως ανέφερα και προηγουμένως, σημαντικό ρόλο σε αυτή την «ακατάλληλη» εποχή, παίζει η προσωπική επανάσταση. Ελπίζω και πιστεύω πως η Τέχνη συμβάλλει σε αυτό.
C. N.: Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Θα σας συναντήσουμε μαζί σε νέες παραγωγές;
Λ. Ζ.: Προς το παρόν είμαστε ψυχή και σώμα αφοσιωμένοι στο «Ξέφωτο». Σίγουρα, όμως θα θέλαμε να συνεργαστούμε ξανά!