Η τελευταία ενότητα των έργων μου που παρουσιάστηκε στην Πινακοθήκη Βογιατζόγλου έχει τίτλο «Η Εποχή του Ηλεκτρισμού». Ζούμε σε μια εποχή διάχυτης έντασης παντού, κοινωνικά και πολιτικά, και όλα αντανακλώνται και στην προσωπική μας ζωή. Αυτό το στοιχείο είναι που αποκαλώ ηλεκτρισμό. Είναι μια άλλη λέξη για να περιγραψω την ένταση που βιώνουμε καθημερινά.
Υπάρχουν τρία μοτίβα που επαναλαμβάνονται στα έργα αυτής της έκθεσης και που παίζουν το ρόλο του ηλεκτρισμού που εισβάλλει στην αρμονική εικόνα. Είναι τα περίεργα σχήματα που μοιάζουν με απολιθώματα, οι έντονες σκληρές χρωματιστές γραμμές και οι κορμοί των δέντρων.
Έχω αποβάλει την ωραιοποίηση της εικόνας, αν και γενικά προτιμώ στην τέχνη το όμορφο από το αποκρουστικό. Μου αρέσει που στη ζωγραφική του Ιερώνυμου Μπος οι φρικαλεότητες που συμβαίνουν στις συνθέσεις του είναι αποτυπωμένες εικαστικά με απαράμιλλης ομορφιάς αισθητική.
Η θεματολογία μου, παρ’ ότι συγκεκριμένη και στοχευμένη, είναι ακόμα πιο ανοιχτή σε ερμηνείες, και με ενδιαφέρει λιγότερο το πρόσωπο και περισσότερο το σύνολο στις συνθέσεις μου. Δίνω ακόμα μεγαλύτερη έμφαση στη λεπτομέρεια, και εξακολουθώ να απολαμβάνω τη διαδικασία της ζωγραφικής σαν να την ανακαλύπτω κάθε φορά από την αρχή.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Κάποια στιγμή είχα αμφισβητήσει την έννοια «έμπνευση», αλλά τελικά αναθεώρησα: έμπνευση υπάρχει. Για μένα, είναι τελικά η ισχυρή πηγαία ιδέα που απαιτεί υλοποίηση. Εμπνέομαι από προσωπικές εμπειρίες, από προβληματισμούς και ανησυχίες, από το παρελθόν ως μορφή απολογισμού, από ενδιαφέρουσες ή ασήμαντες εικόνες που θεωρώ ότι μπορώ να τους δώσω αξία με μιαν άλλη ανάγνωση, από μουσεία και εκθέσεις, από έργα συναδέλφων, από τη μουσική και από τον κινηματογράφο. Θα ήθελα να είχα σκηνοθετήσει το Bad Timing του Nicolas Roeg και να είχα ζωγραφίσει τα Vivian Girls του Henry Darger.
Τα έργα μου είναι πολύ προσωπικά. Είναι καμουφλαρισμένα και δεν έχουν συνειδητά ένα πολιτικό ή κοινωνικό μήνυμα. Αυτή την περίοδο έχω την ανάγκη να αποτυπώνω φιλτραρισμένα –κατά το ήμισυ στύβοντας το μυαλό μου και καλά επεξεργασμένα και κατά το άλλο ήμισυ όσο αυθόρμητα μπορώ– τα πράγματα που αντιλαμβάνομαι να συμβαίνουν μέσα μου και γύρω μου.
Η ζωγραφική μου ταυτότητα επιθυμώ να αλλάζει ουσιαστικά, ακολουθώντας το ρυθμό με τον οποίο μεγαλώνω και ωριμάζω ως άνθρωπος. Μου αρέσουν τα μικρά και σταθερά βήματα που διαγράφουν μια πορεία και που στο βάθος του χρόνου παγιώνουν ένα ύφος με ορατές αλλαγές ανά μεγάλες περιόδους, σαν να βλέπει κανείς τον εαυτό του σε φωτογραφίες ανά δεκαετίες.
Info: Ο Στέφανος Ρόκος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977. Από το 1995 έως το 2000 σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με δάσκαλο τον Τ. Πατρασκίδη. Παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα χαρακτικής στο εργαστήριο του Γ. Μήλιου. Το 2002 απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στη χαρακτική από το Wimbledon School of Art του Λονδίνου, όπου φοίτησε με υποτροφία του ιδρύματος Προποντίς. Από το 2005 έως το 2007 ήταν υπότροφος του Ι.Κ.Υ. για την εκτέλεση καλλιτεχνικού έργου. Έχει πραγματοποιήσει ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Από το 2001 συνεργάζεται με την Αίθουσα Τέχνης Αγκάθι, την οποία εκπροσώπησε τέσσερις χρονιές με ατομική έκθεση στην Art Athina. Έχει φιλοτεχνήσει εξώφυλλα δίσκων των: Φοίβου Δεληβοριά, Παύλου Παυλίδη, Piney Gir, Bobby Conn, Krista Muir, Interstellar Overdrive, Sigmatropic και Χρήστου Λεοντή, καθώς και εξώφυλλα βιβλίων, αφίσες για συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις και ταινίες.
* Αναδημοσίευση από το περιοδικό Culturenow Mag, τεύχος 35
Έργο: Λουλούδια στην εποχή του ηλεκτρισμού
