Στέλιος Ξανθουδάκης: Μόνο μη φάμε ο ένας τον άλλο γιατρέ

Ξαφνικά το ασανσέρ μπλοκάρει.

Και τότε αρχίζει μια άλλη πορεία. Διαφορετική από αυτήν που ακολουθούσαν στις συνεδρίες τους.

Δύο άνθρωποι… ή μάλλον καλύτερα δύο χαρακτήρες… όχι, όχι. Δύο ρόλοι. Γιατρός και ασθενής. Ψυχαναλυτής και αναλυόμενος, εγκλωβισμένοι σε μια σκηνή. Συγγνώμη, σε ένα ασανσέρ ήθελα να πω. Ή μήπως δυο ηθοποιοί; Ιατρείο, ασανσέρ, γραφείο… “o κόσμος όλος μια σκηνή”. Ένα τσίρκο! Ακροβάτες, ταχυδακτυλουργοί, θηριοδαμαστές. Ή μήπως καλύτερα παλιάτσοι; Θα πέσουν οι μάσκες; Ή θα συνεχίσουν με τους ίδιους κανόνες, όπως στο ιατρείο, με “τους κανόνες του παιχνιδιού”; Λες κι η ψυχανάλυση είναι παιχνίδι που κάποιος κερδίζει και κάποιος χάνει. Η ανάγκη τους δεν είναι άλλη από το να προκαλέσουν μια πιο ουσιαστική επικοινωνία, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Μπας και βρεθεί ένα σημείο επαφής. Τώρα. Εδώ είναι η ευκαιρία τους. Τώρα, που δε βρίσκονται στο ιατρείο. Τώρα, που είναι “ελεύθεροι” μέσα στον εγκλωβισμό τους, να μην παίξουν τους ρόλους τους. Και να βρεθούν ουσιαστικά. Να ξαναγεννηθούν ή να πεθάνουν. (Ή μήπως είναι το ίδιο;)

Ζέστη, αναμονή, εκνευρισμός.

Ακούμε πραγματικά; Κι αν ακούμε, δεν ερμηνεύουμε μέσα από εμάς; Μπορούμε να μπούμε στη θέση του άλλου; Ακόμη και η ιατρική επιστήμη που ενδιαφέρεται για τον “άλλον”, βλέπει τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά; Ή μήπως τον κατατάσσει σε περιπτώσεις;

Τώρα. Εδώ. Χωρίς τις μάσκες. Σ’ αυτή τη σκηνή. Ποιοι είμαστε; Τι είναι αλήθεια και τι ψέματα; Επιθετικότητα, ανταγωνισμός, υπεροψία. Γιατί κάνουμε ψυχανάλυση; Για να βρούμε ποιοι είμαστε, γι αυτό δεν κάνουμε ψυχανάλυση; Ή επειδή είναι της μόδας; Για να δείχνουμε ότι ψαχνόμαστε…

Η εικόνα. Να φτιάξω την εικόνα μου. Το προφίλ μου…  Μήπως να με γκουγκλάρω για να δω ποιος είμαι; Τι; Όλοι το κάνουν. Όλοι θέλουν να μάθουν πόσο επιτυχημένοι είναι οι ίδιοι και οι φίλοι τους.

“Μια αγκαλιά…μπορώ να έχω μια αγκαλιά; Ναι, ναι ξέρω. Η μαμά μου που δε με θήλασε πολύ κλπ.

Οι σπεσιαλιτέ της ψυχαναλυτικής κουζίνας. Μόνο μη φάμε ο ένας τον άλλον γιατρέ. Όπως στο αεροπορικό δυστύχημα στις Άνδεις που στο τέλος έγιναν όλοι κανίβαλοι”. Δυο ζώα μέσα σε κλουβί. Δυο αρσενικά του ίδιου είδους που προσπαθούν να μοιραστούν τον ίδιο χώρο, την ίδια μικροσκοπική περιοχή.

“Δε μου τα είπατε όλα αυτά στις συνεδρίες μας…”

Info: Ο Στέλιος Ξανθουδάκης γεννήθηκε στα Χανιά το 1978. Είναι απόφοιτος της δραματικής σχολής «Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας», και έχει παρακολουθήσει σεμινάρια υποκριτικής με τους Θωμά Μοσχόπουλο, Στάθη Λιβαθινό, Anatoli Vassiliev και Marcello Magni.

Στο θέατρο έχει συνεργαστεί με τους σκηνοθέτες Γιάννη Κακλέα, Γιώργο Κορδέλλα, Anatoli Vassiliev, Γιώργο Κιμούλη, Robert Sturua και στον κινηματογράφο με τους Νίκο Περάκη, Σωτήρη Γκορίτσα, Τζώρτζη Γρηγοράκη, Korinna Krauss. Αυτή την περίοδο συμμετέχει στην παράσταση «Οι επιβάτες» που παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Φίλιππου Μέντες Λάζαρη στο Studio Μαυρομιχάλη.

Διαβάστε επίσης: 

Οι Επιβάτες, του Flavio Goldman στο Studio Μαυρομιχάλη | 8 – 30 Μαΐου 2017

Οι Επιβάτες, του Flavio Goldman επιστρέφουν στο Studio Μαυρομιχάλη | Από 6 Νοεμβρίου 2017, και κάθε Δευτέρα στις 21:00 (2ος χρόνος)