Δεν θυμόμουν πώς είναι οι τουλίπες. Τώρα έχω μια φούξια από ξύλο πεσμένη στο μαύρο γρανίτη της κουζίνας. Επιτέλους ένας σωστός τόπος για τα λουλούδια.
Η βαλίτσα κοντά στην πόρτα, θυμίζει ανοιχτό μπαουλάκι. Μέσα της, ένα λευκό αφόρετο φουστάνι ίδιο νυφικό και ένα ζευγάρι καλοκαιρινά γοβάκια. Εκεί θα μείνει γιατί πού ξέρεις. Την επόμενη φορά μπορεί να κάνει ζέστη. Μπορεί ακόμα και να σταθώ τυχερή.
Εκεί που βάζω τα περιοδικά, η XXX ομπρέλα. Άμα ήταν μαζί, η μαμά θα έλεγε «κλαίει ο ουρανός που φεύγεις». Κι εγώ για πρώτη φορά θα την πίστευα. Όμως μαζί μου δεν ήταν η μαμά αλλά οι μάγισσες του Ίστουικ. Έτσι βάφτισα τις νέες μου φίλες. Καθόλου μην απορείς. Οι άνθρωποι όταν ταξιδεύουμε εκτός από δέρμα αλλάζουμε και όνομα.
Ο διάβολος που μπήκε μέσα μας ήταν πορτοκαλί. Και πανταχού παρών. Στο bread budding with meat πρωινό μας, στη μεσαιωνική αγχόνη του torture museum, στα προφυλακτικά με γεύση κάνναβη των sex shops, στον αριθμό 8 της οδού Amstel, στις ζωντανές βιτρίνες και τον άψυχο κύκνο του πάρκου. Ακόμα και στη φορητή άμμο της Dam Square. Που έγινε παραλία για τις ανάγκες της καλοκαιρινής ψευδαίσθησης και του beach volley.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Και ναι. Ήταν απ’ τις φορές που σημασία δεν είχε το ταξίδι αλλά ο προορισμός. Γιατί μας έδωσε μια γενναία Dutch αγκαλιά και έκανε την υποψία, ότι ευτυχισμένοι κόσμοι είναι οι λειτουργικά ελεύθεροι, βεβαιότητα.
Θα ακουμπήσω στην μπιζουτιέρα το i love Amsterdam βραχιόλι μου. Απαλά. Κι ας είναι από λάστιχο. Οι νέες ανακαλύψεις είναι συνώνυμες της πολυτέλειας. Κι εγώ φέτος έκανα τη μεγαλύτερή μου.
Info:
Η Στέργια Κάββαλου γεννήθηκε τον Μάρτη του 1982 στην Αθήνα. Γράφει πεζό, ποίηση και παιδικά. Τον Ιούνιο του 2014 κυκλοφόρησε από το Ιπτάμενο Κάστρο το παραμύθι της «Η ερωτευμένη μπόσα νόβα» και από τις εκδόσεις ΜΕΛΑΝΙ, η συλλογή διηγημάτων της «φαμιλιάλ». Ασχολείται με τη λογοτεχνική μετάφραση και αρθρογραφεί στον ηλεκτρονικό Τύπο.
* Αναδημοσίευση από το περιοδικό Culturenow Mag, τεύχος 29
