Το 1963 ο συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας J. G. Ballard υποστήριζε ότι «Οι κόσμοι των ονείρων, τα συνθετικά τοπία και η πλαστικότητα των μορφών που είχαν επινοηθεί από τους συγγραφείς φαντασίας είναι μορφολογικά ισοδύναμα του εσωτερικού κόσμου της ψυχής».
Από αυτόν ακριβώς τον “εσωτερικό κόσμο” εμπνέομαι για να δημιουργήσω τα σχέδια με μολύβι της σειράς “Οχήματα”. Σε αυτά αποκαλύπτεται ένας σκοτεινός, παράξενος κόσμος όπου κυριαρχούν οι μηχανές και η τεχνολογία των μεταλλαγμένων όντων, ένας κόσμος σαν αυτούς που συναντάμε στα βιβλία επιστημονικής φαντασίας. Όμως οι έντονα λεπτομερείς εικόνες δεν αποτελούν προβλέψεις για ένα μακρινό μέλλον, αλλά αντανακλούν τις προσωπικές μου σκέψεις για ένα τερατώδες παρόν. Τα σχέδια λειτουργούν ως ανταποκρίσεις από το βρώμικο εργοτάξιο ενός νέου Πύργου της Βαβέλ.
Στη δεκαετία του ’70 η ανάπτυξη της τεχνολογίας υποσχέθηκε ένα καλύτερο μέλλον, μία σύγχρονη Χώρα των Θαυμάτων. Το μέλλον αυτό όχι μόνο δεν υλοποιήθηκε ποτέ, αλλά αντιθέτως κατέληξε να γίνει απειλή για την επιβίωση τόσο της φύσης όσο και της ίδιας της ανθρωπότητας.
Η παραπάνω απογοήτευση σε συνδυασμό με το ενδιαφέρον μου για την αντιφατική σχέση του ανθρώπου με την τεχνολογία, με ωθεί στη δημιουργία των εξωπραγματικών οχημάτων μου. Με αφετηρία το μότο του Francisco de Goya «Το όνειρο της λογικής παράγει τέρατα», συνδυάζω τις επιρροές μου από τον Bruegel και τον Goya με βιβλικές αναφορές από τη Δυτική Χριστιανική ιστορία της τέχνης, που λειτούργησαν όμως μόνο ως “πνευματικό” καμουφλάζ εκείνων που χρησιμοποιούν τη θρησκεία για να δικαιολογήσουν τις αμφίβολες δραστηριότητές τους. Τα περισσότερα από τα οχήματά μου μοιάζουν με σύγχρονες κιβωτούς στις οποίες συσσωρεύονται διάφορα είδη ζώων, που όμως αντί να σώζονται από την εξαφάνιση, οδηγούνται στο σφαγείο. Οι άνθρωποι που απεικονίζονται, επίσης, μοιάζουν να έχουν δευτερεύοντα ρόλο απέναντι στην μεγαλοπρέπεια των μηχανών.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ωστόσο, αυτά τα εντυπωσιακά οχήματα δεν είναι παρά παράλογα δημιουργήματα, που δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν στην πραγματικότητα. Με αυτόν τον τρόπο προσπαθώ να σχολιάσω την πρωτοφανή ηθική σχιζοφρένια του ανθρώπου του 21ου αιώνα, ενός ανθρώπου με “καλό χαρακτήρα”, του οποίου όμως η ποιότητα ζωής εξαρτάται από το αθώο αίμα και τα τοξικά απόβλητα που στοιχειώνουν τα φαντάσματα των δικών του “προειδοποιητικών μύθων”.
Info: Ο Steven C. Harvey γεννήθηκε το 1967 στο Stafford της Αγγλίας. Από το 2006 ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει παρουσιάσει την δουλειά του σε ατομικές εκθέσεις σε γκαλερί και μουσεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό με πιο πρόσφατες την ατομική του στην γκαλερί ΑΔ το 2014 και στο Musée D’Art Moderne Grand-Duc Jean (MUDAM) στο Λουξεμβούργο το 2012. Έχει συμμετάσχει σε σημαντικές διεθνείς εκθέσεις, όπως το 2013 στην έκθεση Visions: an Atmosphere of Change στο Marta Herford Museum στη Γερμανία, το 2011 στην 3η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης και στην έκθεση I Dreamt About στο Musée D’Art Moderne Grand-Duc Jean (MUDAM) στο Λουξεμβούργο κ.ά. Το 2013 η δουλειά του συμπεριλήφθηκε στο “Vitamin D2 – New Perspectives in Drawing”, την διεθνή ανθολογία σχεδίου σύγχρονης τέχνης που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις PHAIDON Press.
* Αναδημοσίευση από το περιοδικό Culturenow Mag, τεύχος 32