Αυτό είναι λογοτεχνία: δανεικές και κατά περίσταση, ιδανικές ζωές. Προετοιμάζει συνηθισμένα άτομα για ένα ξεχωριστό πεπρωμένο. Έγκειται στην κατανόηση της αφηγηματικής δύναμης και την ενισχύει. Αδιαφορεί για τα καθωσπρέπει, τα στερεότυπα, τους κανόνες. Ξέρει πως μόνο κλωσώντας το αβγό, κι όχι σπάζοντάς το, προκύπτουν νέες υπάρξεις. Οχυρώνει το θάρρος του συγγραφέα με υπομονή. Τον πείθει πως το ταλέντο του είναι δώρο από το Θεό και κάθε αξιοποίησή του, ένα δώρο προς τον ίδιο το Θεό. Τάδε πράττει η λογοτεχνία: σε υποχρεώνει όχι μόνο να στοχεύεις καλά, μα και να τεντώνεις το μυθοπλαστικό τόξο με πείσμα. Θυμίζει στόχο που όσο σε τρομάζει, άλλο τόσο σε συναρπάζει, και είναι περισσότερο ανταπόκριση στην πραγματικότητα, παρά αντίδραση σ’ αυτήν.
Όλη η λογοτεχνία είναι μια ξένη χώρα κι εντός της γνέφει στους εκλεκτούς κάτι αντίστοιχο του αμερικανικού ονείρου. Δεν είναι εύκολη υπόθεση η γραφή. Με συνοπτικές διαδικασίες αποτελειώνει τους διστακτικούς και τους φοβισμένους. Στρατεύει μονάχα όσους διαθέτουν επιμονή, ακόμα και όταν όλα δείχνουν ότι χτυπούν τον κεφάλι τους στον τοίχο. Στη λογοτεχνία είναι περισσότερα τα όχι από τα ναι. Οι κλειστές πόρτες μοιάζουν αδιαπέραστες. Μέχρι τουλάχιστον να φτάσει στα χέρια σου το σωστό κλειδί. Τη σωστή στιγμή. Με σωστό τρόπο.
Γεννήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 1947 στο Πόρτλαντ της Πολιτείας Μέιν των ΗΠΑ, και έμαθε να ζει από τα δύο πρώτα χρόνια του χωρίς πατέρα, αφότου αυτός εγκατέλειψε την συζυγική εστία. Από μικρός παρακολουθούσε μονάχα ταινίες επιστημονικής φαντασίας και τρόμου. Μεγάλωσε σκαρώνοντας τους δικούς του ανατριχιαστικούς ήρωες σε ιστορίες μικρού μήκους, τις οποίες παραχωρούσε στο περιοδικό Comics Review. Όμως ποτέ δεν είχε βλέψεις για κάτι ακόμα μεγαλύτερο, για κάτι πιο σπουδαίο. Ούτε πίστευε στον εαυτό του, ούτε έπαιρνε την απόφαση να το επιχειρήσει. Μέχρι που στα 25 του αποφασίζει να γράψει την Carrie. Τη μέρα δίδασκε αγγλικά στο γυμνάσιο, και τη νύχτα τους νόμους του σκότους στους μελλοντικούς αναγνώστες του. Δεν ήταν σίγουρος για το ποιόν του συγκεκριμένου βιβλίου, αλλά το γεγονός πως κάτι γεννιόταν από το μηδέν με δική του αποκλειστική ευθύνη, ήταν αρκετό για να τού κλέβει τον ύπνο. Κάθε αυγή τον έβρισκε σκυμμένο πάνω από την ιστορία του. Όταν έφευγε για το σχολείο, η σύζυγός του, Ταμπίθα, διάβαζε και ιχνηλατούσε με μια νηφάλια κι απροκατάλυπτη ματιά κάθε πτυχή της. Όταν εκείνος έδωσε το οριστικό τέλος στην ιστορία, καβγάδισαν έντονα. Η Ταμπίθα πίστευε ότι είχε να κάνει με ένα μικρό συγγραφικό θαύμα, ο ίδιος έδειχνε πιο απαισιόδοξος από ποτέ. Δε δίστασε μάλιστα να πετάξει στα σκουπίδια το χειρόγραφο. Η Ταμπίθα κόντεψε να τρελαθεί με την ξεροκεφαλιά του. Το περιμάζεψε από τη μαύρη σακούλα και την επόμενη μέρα κιόλας, άρχισε να επικοινωνεί με εκδοτικούς. Ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε, έξι όχι, μέχρι που η Carrie συγκέντρωσε τριάντα. Ο πνευματικός της πατέρας ήταν έτοιμος να σκάσει. Η Ταμπίθα τον στήριζε και συνέχιζε την προσπάθειά της. Όλο και κάποια ομάδα αξιολόγησης χειρογράφων στον κόσμο, θα αναγνώριζε το χάρισμα του Στήβεν Έντγουιν Κινγκ. Όσο γι’ αυτό, ήταν σίγουρη.
Το 1974 δόθηκε στο βιβλίο εντέλει η ευκαιρία που τού άξιζε κι άνοιξαν όλοι οι δρόμοι για καθένα από τα επόμενα. Ο Κινγκ μετά από αυτό, σταμάτησε να αμφιβάλλει για τον εαυτό του. Οι αναγνώστες, οι κριτικοί μα κυρίως η αντοχή των αλαφροΐσκιωτων πλασμάτων του στο χρόνο, πίεσαν, σχεδόν διαδήλωσαν υπέρ αυτής της αλλαγής. Έπαψε να χρησιμοποιεί καλλιτεχνικά ψευδώνυμα όπως Τζον Σουΐθεν ή Ρίτσαρντ Μπάχμαν. Σήμερα, διατηρεί στο ενεργητικό του πάνω από 40 βιβλία και 200 διηγήματα, και σίγουρα δεν θέλει σε καμία περίπτωση να αλλάξει ούτε το όνομα ούτε το άγγιγμα του συγγραφικού του Μίδα. Βραβευμένος επανειλημένως με τις διακρίσεις Bram Stoker, το Διεθνές Βραβείο Φαντασίας, O. Henry, Nebula αλλά και από την Ένωση Συγγραφέων Τρόμου για την προσφορά του στο είδος, ο Κινγκ εντυπωσιάζει με έργα όπως τα: Σάλεμς Λοτ (1975), Η Λάμψη (1977), Νυχτερινή βάρδια (1978), Το κοράκι (1978), Νεκρή ζώνη (1979), Η μακριά πορεία (1979), Κούτζο (1981), Το Αυτό (1986), Μίζερι (1987), Το πράσινο μίλι (1996), Σάκος με κόκαλα (1998), Δόκτωρ ύπνος (2013) και άλλα.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ο Κινγκ που λίγο έλειψε να χάσει τη ζωή του σε αυτοκινητικό ατύχημα, που εθίστηκε σε ουσίες και έκκλητο βίο, μπορεί να μην είναι το πιο φρόνιμο παιδί, αλλά όπως λέει και ο ίδιος είναι το λογοτεχνικό ισοδύναμο του Big Mac με πατάτες τηγανητές, και αυτό κανείς δεν έχει κι ούτε πρόκειται να βρεθεί για να αρνηθεί. Η ανάγκη του να δει το πρώτο λογοτεχνικό του έργο σ’ όλες τις προθήκες των βιβλιοπωλείων του κόσμου, διαπέρασε ως ηλεκτρικό ρεύμα τόσο τον ίδιο όσο και την Ταμπίθα Κινγκ και οι προσπάθειές τους να κατεβάσουν το φεγγάρι στη γη, απέδωσαν. Αν κάτι αποδεικνύουν, αυτό είναι πως όπου υπάρχει πίστη και θέληση, γίνονται θαύματα. Πως οι άνθρωποι χρειάζονται δυσχέρειες κι αντιστάσεις για να σκληραγωγηθούν, και πως το να δημιουργείς σημαίνει, κατά τον Αλμπέρ Καμύ, να δίνεις σχήμα, μορφή κι υπόσταση στη μοίρα σου. Απαραίτητη, φυσικά η προϋπόθεση να αφοσιώνεσαι με όλη σου την καρδιά στις όποιες δημιουργικές διαθέσεις σου. Αυτό είναι το μυστικό για σένα που γράφεις, που συνθέτεις, που χάνεσαι στους κόσμους της Τέχνης. Συνέχισε να κάνεις αυτό που θέλεις. Ωστόσο, αν δεις τα όνειρά σου να ναυαγούν, δεν σημαίνει πως όσοι σε επικρίνουν, έχουν δίκιο, μα πως πρέπει τα όνειρά σου να βγάλουν φτερά και να πετάξουν.
Όπως και να ‘χει, τα όνειρα έχουν τη μαγεία στο πετσί τους. Κι αν κάποιος μπορεί με βεβαιότητα να μιλήσει για ιπτάμενες σκούπες, φίλτρα, ξόρκια και ραβδιά, αυτή είναι η Αγγλίδα Τζόαν Ρόουλινγκ ή όπως είναι πια ευρέως γνωστή Τζ. Κ. Ρόουλινγκ. Βιώνοντας κάποτε ένα πολύπαθο διαζύγιο και μένοντας ξαφνικά χωρίς οικονομική στήριξη εκείνη και το παιδί της, επέλεξε να αντικρούσει τα προβλήματά της με ένα ταξίδι στον απέραντο κόσμο της φαντασίας της. Δεν είχε ανάγκη από εισιτήριο ή αποσκευές. Με γεμάτο από έμπνευση το ρεζερβουάρ του μυαλού και της καρδιάς της, έστησε ήρωες που αμέσως κέρδισαν μικρούς και μεγάλους, και μια ολόκληρη σχολή Μαγείας. Στο Χόγκουαρτς κλεινόταν τις μέρες που δεν είχε τα απαραίτητα για να ζήσει με αξιοπρέπεια. Έγραφε διαρκώς. Ανέθρεψε τον Χάρι Πότερ, τους φίλους και τους εχθρούς του. Τους έδωσε πνοή, εκεί που η ίδια αγωνιούσε για την δική της και της κόρης της.
Δεν ήταν εύκολο. Δεν ήταν γρήγορο. Και καθόλου αποτελεσματικό στην αρχή. Ο Χάρι Πότερ δεν τα βρήκε σχεδόν με κανέναν εκδότη. Τον απέρριπταν χωρίς καν δεύτερη σκέψη επί πέντε ολόκληρα χρόνια. Κάτι που η Τζ. Κ Ροούλινγκ έχει παραδεχθεί σε 27 αρνητικές επιστολές. Όταν όμως το σημαδεμένο παιδί έκανε την εμφάνισή του, οι εκδότες που το είχαν παραπετάξει στα απορριφθέντα, μετάνιωσαν που έχασαν το φαινόμενο της σύγχρονης παιδικής Λογοτεχνίας. Ο Χάρι Πότερ που αποτελείται από 6 βιβλία, έχει πουλήσει πάνω από 400 εκατομμύρια αντίτυπα ανά τον κόσμο και δεν έχει πάψει να γοητεύει. Ή πιο σωστά, να γητεύει. Με τα μαγικά του έφερε την πνευματική του μητέρα στην 144η θέση των πλέον πλούσιων ανθρώπων και η περιουσία της εκτιμάται στα 560 εκατομμύρια στερλίνες. Όχι κι άσχημα. Η Τζ. Κ Ρόουλινγκ είναι η 12η πιο εύπορη γυναίκα στη Βρετανία και ο εκδοτικός οίκος Bloomsbury, ο τυχερότερος όλων. Δίνοντας της την πολυπόθητη ευκαιρία της έκδοσης, έσωσε την Ρόουλινγκ από την κατάθλιψη και η ίδια ξαναπάτησε στα πόδια της πιο δυνατή και βέβαιη από ποτέ. Η Ρόουλινγκ πάλεψε μόνη της σε προσωπικές σκοτεινές της εποχές. Επέμεινε. Έχοντας τιμηθεί τον Ιούνιο του 2000 από τη Βασίλισσα Ελισσάβετ Β’ αξιωματούχος του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, με έναν αστεροειδή να φέρει το όνομά της και με τον αέρα της μεγαλύτερης εν ζωή Βρετανίδας συγγραφέως σύμφωνα με το περιοδικό The Book Magazine, η γυναίκα αυτή μόνο πρότυπο μπορεί να χαρακτηριστεί.
Η Ρόουλινγκ που εμπνεύστηκε την ορφάνια του κεντρικού ήρωά της από τη δική της, μοιάζει να ξέρει πως οι ισχυροί χαρακτήρες δημιουργούνται από την αλλαγή και οι αδύναμοι από τη στασιμότητα, πως η πειθαρχία δεν είναι παρά η γέφυρα ανάμεσα στο στόχο και την επίτευξή του και πως όλα είναι δυνατά. Όλα όμως. Και ο Φλομπέρ έχει δίκιο τελικά: οι πιο ένδοξες στιγμές της ζωής δεν είναι αυτές της επιτυχίας, αλλά εκείνες που μετά την απόρριψη, την απόγνωση κι ασφαλώς, την αποτυχία, η θέλησή μας για ζωή εκτινάσσεται πάντα μαζί με την υπόσχεση για μελλοντικά επιτεύγματα.
Αυτό το στόχο έχουν οι ιστορίες του Κινγκ και της Ρόουλινγκ. Μας δηλώνουν πως οφείλουμε να έχουμε υπομονή με τα πράγματα, αλλά κυρίως με τον εαυτό μας, πως όπου δίνεις όλο σου τον εαυτό παίρνεις πίσω πολλά περισσότερα και πως αν τέτοιο είναι το θέλημα του Κυρίου, μπορεί ο καθένας να επιπλεύσει και σε ένα ψαθί επάνω.