Στο γέλιο της καταιγίδας – Χριστίνα Αυγερινού

Οι Εκδόσεις Άνεμος παρουσιάζουν την πρώτη συγγραφική απόπειρα της νεαρής συγγραφέος Χριστίνας Αυγερινού, που είναι…

… το μυθιστόρημα με τίτλο «Στο γέλιο της καταιγίδας».

«Δυο σχήματα μονάχα πλάστηκαν, δειλά, αβέβαια απ’ τα δάχτυλά μου.
Έμοιαζαν γράμματα κυρτά, λέξη μισή… Παραδομένη ήμουνα στη θύμηση εκείνου του άντρα».

Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Νύχτα, χειμώνας. Τα βήματα νωχελικά την οδηγούν στα σοκάκια της Πλάκας, τυχαία, σε μια υπόγεια γκαλερί. Μπρος σ’ ένα έργο, τάχα γελαστό, στέκει ο άντρας, αγέρωχος, γοητευτικός, ο αιώνια ουτοπικός Αγαπημένος.  Η Αλίκη είναι μόλις δεκάξι, δίχως ιδέα τι είναι ζωή. Μια παράσταση είναι, της εμπιστεύεται ύστερα η Μυρτώ της. Δώδεκα χρόνια αργότερα, το αμάραντο εκείνο κορίτσι, το άλλοτε τρυφερό κι ονειροπόλο, είναι πανέτοιμο ν’ αστράψει στη σκηνή του. Η πρώτη της έκθεση, με χρίσμα χαρακτικής, σφραγίζει το ταλέντο της, δίνει με πείσμα πνοή στο κάποτε παιδικό, αμάρτυρο όνειρό της.

Όλα με τέχνη πια ακολουθούν τη δική τους πορεία, σίγουρα, ατάραχα, σχεδόν προγραμμένα. Τι θα συμβεί, όμως, όταν ο απρόσμενος ερχομός ενός προσώπου απ’ την αντίπερα ακτή του Ατλαντικού φέρει μαζί του όλα τα κοιμισμένα, σ’ ένα νανούρισμα λήθης, παρελθόντα; Πυρρόξανθα σιντριβάνια, ένα cafe στα Εξάρχεια, μια σύγχρονη «Πηνελόπη» των καιρών κι ένα αυγουστιάτικο φεγγάρι, κρυφά χαρισμένες απ’ τη γιαγιά σοκολάτες και μια αποθηκούλα-καταφύγιο στην Κυψέλη, μια αλησμόνητη υπόσχεση κι ένα γράμμα σε μαύρο κουτί, μια πλάκα του τέλους σε καταιγίδα Δεκέμβρη προβάλλουν ξανά στοιχειά μες στα μάτια της. Θα καταφέρει ο χρόνος να εξημερώσει τις θύμησες, ή είναι προτιμότερο, τελικά, κάποιες μνήμες να μένουν για πάντα θαμμένες;

Βιογραφικά στοιχεία:
Η Χριστίνα Αυγερινού, γεννημένη το 1991 και μεγαλωμένη στην αθηναϊκή πρωτεύουσα, άρχισε να γράφει δειλά τα πρώτα της λογοτεχνικά κείμενα σε ηλικία 14 ετών. Με σπουδές Ελληνικής Φιλολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ) και ειδίκευση στον κλασικό τομέα, μελετά την ποίηση, τη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία και το θέατρο, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η μεγάλη της αγάπη για τη δραματική τέχνη την ώθησε να μετάσχει σε σεμινάρια υποκριτικής και devised theatre. Παράλληλα, παρακολουθεί μαθήματα ευρωπαϊκών, μοντέρνων και λάτιν χορών.  Το έργο της «Στο γέλιο της καταιγίδας» αποτελεί την πρώτη της επίσημη συγγραφική απόπειρα.