Η έκθεση παρουσιάζει χαρακτηριστικά έργα από το τόσο ευδιάκριτο δημιουργικό σύμπαν της Μαρίας Φιλοπούλου, η οποία έχει ταυτιστεί από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 και μετά με θαλασσινά τοπία και κυρίως με την κατάδυση του ανθρώπινου σώματος σε αυτά. Τη συνύπαρξη σώματος και θάλασσας, την κατάδυση που συχνά παραπέμπει σε μια λυτρωτική διαδικασία.
Οι επισκέπτες της γκαλερί Kapopoulos Fine Arts στην Πάτμο θα δουν υποβρύχιους κολυμβητές ανάμεσα σε αρχαία σπαράγματα, αλλά και στην απεραντοσύνη του βυθού, θάλασσες που στραφταλίζουν κάτω από τον δυνατό ήλιο, λουόμενους σε καταρράκτες σε παραλίες, πάνω στην ζεστή άμμο.
Η Μαρία Φιλοπούλου, αποτελεί μια από τις βασικότερους εκπροσώπους της σύγχρονης παραστατικής ζωγραφικής της χώρας μας. Βαθιά ανθρωποκεντρική, δεν δημιουργεί έγκλειστους κόσμους αλλά ολόκληρα τοπία για να αφήσει τις φιγούρες της να αναπτυχθούν.
Η ίδια η εικαστικός λέει για την ζωγραφική της:
«Έχω εμμονή με το νερό και ό,τι έχει σχέση μ´ αυτό, στην προσωπική μου ζωή και στην ζωγραφική μου τα τελευταία χρόνια. Οι ανοιχτοί ορίζοντες με το δυνατό φως, η ελεύθερη κίνηση των κολυμβητών κάτω από το νερό και πάνω από αυτό στην απόλυτη προστασία του, οι αντανακλάσεις του νερού πάνω στα γυμνά σώματα, οι φυσαλίδες, η άμμος του βυθού, η κίνηση των κολυμβητών χωρίς βαρύτητα ανάμεσα από αρχαίες κολώνες, αρχαία θραύσματα, οι βάθρες με τους λουόμενους, η ροή του νερού στον καταρράκτη, μου δημιουργούν έναν ονειρικό κόσμο.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ζωγραφίζω βιωμένους προσωπικούς παραδείσους, την ευτυχία, τη χαλάρωση, την ένωση με την φύση, τον ερωτισμό που νιώθουν οι λουόμενοι μέσα στο νερό. Νομίζω ότι όλη η ύπαρξη είναι μια λεπτή ισορροπία της επίγνωσης ότι οι ευτυχισμένες στιγμές είναι πολύτιμες και πρέπει να τις αναγνωρίζουμε και να τις εκτιμάμε. Ζωγραφίζω λοιπόν τα σύνορα της ευτυχίας, απομονωμένης από το πριν και το μετά. Δεν υπάρχει χρόνος, μόνο τόπος. Επικεντρώνομαι στον άχρονο καθαρό χώρο που είναι ο ήρεμος προσωπικός χώρος.
Στον “χαμένο παράδεισο” ο πολιτισμένος άνθρωπος μπορεί να βρει πληρότητα και γαλήνη. Εγώ, τουλάχιστον, στη φύση, ειδικά στο νερό, συναντώ την ευτυχία, την ηρεμία, την ελευθερία, την κάθαρση. Και αυτήν την αίσθηση θέλω να μεταφέρω στα έργα μου σαν αντίδοτο σε μια εποχή πολιτιστικής και οικονομικής κρίσης.”
Καταλήγοντας η Μαρία Φιλοπούλου επισημαίνει:
«Προσπαθώ στα έργα μου να βγάλω ό,τι πιο θετικό έχω. Φτιάχνω κυρίως μεγάλα έργα γιατί είναι σαν να μπαίνω μέσα σ´ αυτά όταν ζωγραφίζω. Αισθάνομαι ότι φτιάχνω ένα σκηνικό μέσα στο οποίο ζω. Και θέλω να βάλω τον θεατή μέσα σ´ αυτό για να έχει την δική μου εμπειρία.»
Βιογραφικό
Η Μαρία Φιλοπούλου γεννήθηκε το 1964 στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική στην Ecole Nationale Supérieure des Beaux-Arts στο Παρίσι, με δάσκαλο τον Λεονάρντο Κρεμονίνι κατά την περίοδο 1984-88. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην ίδια σχολή, με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης, κατά την περίοδο 1988-89 (λιθογραφία με δάσκαλο τον Abraham Hadad). Έργα της βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη της Αθήνας, στη Βουλή των Ελλήνων, στην Τράπεζα Ελλάδας, στη συλλογή του μουσείου Γουλανδρή, στο Μουσείο Φρυσίρα, στην Πινακοθήκη Κουβουτσάκη, στη συλλογή Φέλλιου, στη συλλογή Ανώνη και Άζιας Χατζηιωάννου και σε άλλες συλλογές και μουσεία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει κάνει 20 ατομικές εκθέσεις σε πόλεις όπως οι: Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λονδίνο, Νέα Υόρκη, Παρίσι, Κωνσταντινούπολη. Επίσης αναδρομική έκθεση 1989-2009 στα Ερμουπόλεια, στην Πινακοθήκη Κυκλάδων στη Σύρο το 2009 και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις που έχουν πραγματοποιηθεί στην Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λονδίνο, Νέα Υόρκη, Παρίσι, Κωνσταντινούπολη, Βερολίνο, Ρώμη Βενετία, Μελβούρνη, Μαιάμι, Πεκίνο κ.α.