Την Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2015, στις 19:30, εγκαινιάζεται στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα, η έκθεση των Εύα Μήταλα και Yukihiro Taguchi με τίτλο «Street Spins» σε επιμέλεια του Δημήτρη Αντωνίτση.
Η έκθεση θα διαρκέσει ως τις 14 Mαρτίου 2015.
Ο Δημήτρης Αντωνίτσης προσκαλεί στην έκθεση STREET SPINS, δύο «Βερολινέζους» εικαστικούς την Ελληνίδα Εύα Μήταλα και τον Ιάπωνα Yukihiro Taguchi σε μια διπλή ατομικη έκθεση-πείραμα, όπου προσεγγίζεται η έννοια του flâneur ως διερευνητή της σύγχονης πόλης. Ο θεατής καλείται να δει πέρα από μια κριτική καταγραφή όγκου και μάζας αρχιτεκτονημάτων και έτσι να διαβάσει τα έργα των δύο καλλιτεχνών μέσα από μια κοινωνικο-οικονομική μετάφραση.
Πρώτος ο Baudelaire εξύμνησε την αλλαγή στη ματιά του καλλιτέχνη βιώνοντας τις διαρθρωτικές αλλαγές της βιομηχανικής επανάστασης και τον τρόπο που αυτή η ματιά τάισε τη μοντέρνα εικόνα της μεγαλούπολης και του πλήθους. Είναι αναγκαίο να δούμε τη Μήταλα και τον Taguchi στον αντιποδα του Ρομαντισμού, ως «ήρωες της μοντέρνας ζωής» που ερευνούν το Υπέροχο (Sublime) μέσα από τη σύγχρονη μεγαλούπολη.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Και οι δύο έχουν σπουδάσει ζωγραφική: Ο Taguchi στο Πανεπιστήμιο του Τόκυο (Tokyo Geidai) και η Μήταλα στην ΑΣΚΤτης Αθήνας. Ο πρώτος δεν έχει ποτέ ολοκληρώσει κάποιο ζωγραφικό έργο μετην κλασσική έννοια αλλά αντιθέτως θεωρεί τα στοπ καρέ φιλμάκια του ως πολλαπλά ταμπλώ ζωγραφικής. Η Μήταλα πάλι πατάει πάνω στην πολλαπλότητα της μεταξοτυπίας για να δημιουργήσει μοναδικά ζωγραφικά τελάρα αλλά και την ανάπτυξή τους σε χρηστικά έπιπλα. Η παλέττα τους αποτελείται από τα βιώματα τους στο δρόμο ως μια πιο προωθημένη προβολή του ψυχισμού τους στον αστικό ορίζοντα. Ο Taguchi κυριολεκτικά έχτισε το σπίτι του από πεταμένα υλικάστην οδό Curvy στη συνοικία Kreuzberg στο Βερολίνο. Στο αρχιτεκτόνημα αυτόμε τίτλο “Discurvy” διέμεινε για ενάμισυ χρόνο, μεταβάλλοντας το τόσο μορφολογικά όσο και κοινωνικά, αφού δημιούργησε πάνω από εκατό κοινωνούς-θεατές-θαμώνες του εγχειρήματος αυτού.
Η Μήταλα αντιστοιχα μεταξοτυπεί τη γέφυρα Τreptower με εικονογραφία που εστιάζει στην αρχιτεκτονική των Mega-Cities (Τόκυο, Βερολίνο). Τα τελάρα εκτίθενται ως αυτοτελή ζωγραφικά έργα αφού φέρουν την αύρα του δρόμου.
Τόσο οι προβολές του Taguchi (Street, Skip, Spark, Discurvy, Moment) όσο και τα έπιπλα της Μήταλα (Morgenstern, Abendstern, Lonely Star) αποτελούν μεταμοντέρνα (περ)άσματα μέσα από τα στενά της εσωτερικής τους ταυτότητας και συναισθημτικής μνήμης. Ο θεατής ιχνηλατεί τα μέρη της εικαστικής τους μετάβασης μέσα από την ομορφιά της ζωγραφικής τους τροχιάς.
