Studio Μαυρομιχάλη: Θεατρική περίοδος 2011 – 2012

O θεατρικός Οργανισμός Νέος Λόγος, για τη θεατρική περίοδο 2011-2012 παρουσιάζει στο Studio Μαυρομιχάλη, δύο καινούριες παραγωγές …

στην Κεντρική Σκηνή, το Ριχάρδος ο Τρίτος – Μόνο της φήμης το πρόσκαιρο κενό (μια παράσταση βασισμένη στο έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, Ριχάρδος ο Τρίτος) και Η Peggy Pickit αντικρύζει το βλέμμα του Θεού του Ρόλαντ Σιμελπφένιχ, αλλά και μια επανάληψη από την περσινή περίοδο, Δύο Θεοί του Λένου Χρηστίδη, το οποίο είναι και το πρώτο εναρκτήριο έργο, με πρεμιέρα την Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011.

Ενώ, στην Παιδική Σκηνή για φέτος θα δούμε την Αστράμαξα, ένα παραδοσιακό παραμύθι από τον Άγιο Νικήτα της Λευκάδας.

Οι παραστάσεις:

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

«Δύο Θεοί»
του Λένου Χρηστίδη

Από την Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011 έως την Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012
Κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή

Ανέβηκε για δύο μήνες στο τέλος της περσινής περιόδου με μεγάλη επιτυχία και θα συνεχιστεί και τη περίοδο 2011-2012. Έργο γραμμένο το 1999, απέσπασε το βραβείο “Κάρολος Κουν”, ως το καλύτερο Ελληνικό θεατρικό έργο εκείνης της χρονιάς.

Η δράση τοποθετείται κάπου στο μέλλον με τους δύο ήρωες, τον Πάτρικ και τον Μιγκέλ να βρίσκονται για χρόνια κλεισμένοι σε ένα ίδρυμα παλεύοντας να απεξαρτητοποιηθούν  από τον εθισμό τους στη χρήση κομπιούτερ.

Έξω από  το ίδρυμα ο κόσμος έχει χωριστεί σε δύο υπερκράτη, την Αμερική και την Ευρασία, που με την έναρξη του έργου, μαθαίνουμε ότι βρίσκονται στα πρόθυρα πολεμικής σύρραξης με χρήση πυρηνικών όπλων. Μια σύρραξη, που αν συμβεί, θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην εξαφάνιση κάθε είδους ζωή στον πλανήτη.

Οι δύο φίλοι τότε αποφασίζουν να χρησιμοποιήσουν το κομπιούτερ, που κρυφά έχουν φέρει στο δωμάτιό τους, για να καταγράψουν την ιστορία του ανθρώπινου γένους σε μια δισκέτα, έτσι ώστε αν κάποτε κατοικηθεί ξανά ο πλανήτης, οι νέοι του κάτοικοι να πληροφορηθούν την ύπαρξη αυτού του πολιτισμού που πλησιάζει στο τέλος του.

Το προσωπικό και οι άλλοι τρόφιμοι του ιδρύματος μαθαίνουν το σχέδιο του Πάτρικ και του Μιγκέλ και ζητούν να μπουν σε αυτή τη καταγραφή της Ιστορίας, όχι ως αυτό που είναι, αλλά  ως κάποια σπουδαία πρόσωπα κερδίζοντας έτσι μια θέση στην αιωνιότητα.

Οι δύο φίλοι ικανοποιούν όλα τα αιτήματα προχωρώντας σε μια τερατώδη παραχάραξη της Ιστορίας και για τον εαυτό τους κρατούν τον υπέρτατο ρόλο: Γίνονται οι Δύο Θεοί που δημιούργησαν κάθε τι πάνω σε αυτόν τον πλανήτη!

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία: Φώτης Μακρής
Σκηνικά – κοστούμια: Γιώργος Ζιάκας
Μουσική επιμέλεια: Νίκος Βίττης
Φωτισμοί – Βίντεο: Στέφανος Κοπανάκης
Βοηθοί σκηνοθέτη: Μαρία Παρτσάφα, Αναστασία Σαλαμπάση

Παίζουν:
Γιώργος Νινιός, Φώτης Μακρής, Διονύσης Μανουσάκης.

«Ριχάρδος ο Τρίτος –  Μόνο της φήμης το πρόσκαιρο κενό»
(Μια παράσταση βασισμένη στο έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, Ριχάρδος ο Τρίτος)

Από Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2012 έως Κυριακή 8 Απριλίου 2012
Κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή

Μια παράσταση βασισμένη στο αριστούργημα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Με άξονα το Ριχάρδο τον Τρίτο, η παράσταση φιλοδοξεί να εξερευνήσει τα σκοτεινά μονοπάτια της εξουσίας, όπως αυτά διαμορφώθηκαν ανά τους αιώνες  μέχρι την εποχή μας.

Μέσα από την εξιστόρηση της συναρπαστικής και αιματοβαμμένης ανέλιξης του Ριχάρδου στο ύπατο αξίωμα της πολιτικής ιεραρχίας και την εντυπωσιακή του πτώση, οι έξι ηθοποιοί της παράστασης βρίσκουν αφορμή να μιλήσουν για το σήμερα, για τους μηχανισμούς που ανεβάζουν και κατεβάζουν πρόσωπα και κυβερνήσεις, για τις «υποχωρήσεις», τους «συμβιβασμούς» και την «μετάλλαξη» όλων αυτών που εμπλέκονται σε αυτούς τους μηχανισμούς και τέλος, για την επίδραση αυτού του αδηφάγου, δυσνόητου και σκοτεινού τέρατος, της εξουσίας,  στην προσωπική ζωή του καθενός μας.

Πρόκειται για μια προσπάθεια «συνομιλίας» της ιστορίας του Ριχάρδου του Τρίτου με το σήμερα. Η παράσταση στηρίζεται, εκτός από το κείμενο του Σαίξπηρ, σε στοιχεία «επινοημένου» θεάτρου (Devised Theatre), χρήση οπτικοακουστικών μέσων, καθώς και στοιχεία διαδραστικού θεάτρου.

Με άμεσο και ευθύ τρόπο επιχειρεί να αναδείξει τους μηχανισμούς που επηρεάζουν πλέον τις ζωές όλων μας.

Σε μια εποχή, όπου η καθημερινή μας ζωή είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη πολιτική, όπου πλέον η πολιτική δεν είναι κάτι αφηρημένο που αφορά μια μικρή μειοψηφία, αλλά είναι κάτι που το νοιώθουμε στο πετσί μας, που επηρεάζει άμεσα και καθολικά τη ζωή μας, έχουμε την αίσθηση ότι ο Σαίξπηρ κάτι έχει να μας πει.

Συντελεστές:

Μετάφραση: Ερρίκος Μπελιές
Σκηνοθεσία: Φώτης Μακρής
Σκηνικά – κοστούμια: Γιώργος Ζιάκας
Μουσική επιμέλεια: Νίκος Βίττης
Φωτισμοί: Παναγιώτης Μανούσης
Βίντεο: Στέφανος Κοπανάκης
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Παρτσάφα

Παίζουν:
Στέλλα Κρούσκα, Φώτης Μακρής, Διονύσης Μανουσάκης, Θεοδώρα Ντούσκα και άλλοι.

« Η Peggy Pickit αντικρύζει το βλέμμα του Θεού»
Του Ρόλαντ Σιμελπφένιχ

Από Παρασκευή 20 Απριλίου 2012 έως Κυριακή 10 Ιουνίου 2012
Κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή

Έργο του πολύ γνωστού Γερμανού συγγραφέα Ρόλαντ Σιμελπφένιχ παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα.

Ο Σιμελπφένιχ θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στη παγκόσμια δραματουργία και τα έργα του ανεβαίνουν συνεχώς στα σημαντικότερα θέατρα όλου του κόσμου.

Το συγκεκριμένο έργο, «Η Peggy Pickit αντικρίζει το βλέμμα του Θεού», ανέβηκε τη προηγούμενη περίοδο 2010-11 σχεδόν ταυτόχρονα στο Τορόντο του Καναδά, στο Βερολίνο, στο Αμβούργο και στη Βιέννη.

Δύο ζευγάρια φίλων συναντιούνται στο σπίτι του ενός ζευγαριού. O εργασιακός χώρος των τεσσάρων φίλων ορίζεται στον ιατρικό-νοσηλευτικό τομέα. Γνωρίζονται μεταξύ τους από την περίοδο των σπουδών και της ειδικότητάς τους και έκτοτε διατηρούν μια φιλία. Το ένα εκ των δυο ζευγαριών (Μάρτιν-Κάρεν) έχει περάσει μια περίοδο έξι ετών στην Αφρική, σε περιοχή έντονων πολιτικών και στρατιωτικών αντιπαραθέσεων,  προσφέροντας τις ιατρονοσηλευτικές υπηρεσίες του στον δεινοπαθούντα πληθυσμό.

Το έργο ξεκινάει με τη συνάντηση των τεσσάρων συναδέλφων σε κάποια μεγαλούπολη της Ευρώπης, όπου οι εξ Αφρικής έχουν επιστρέψει και πάλι στα πάτρια εδάφη φέρνοντας δώρο στους «Ευρωπαίους» φίλους τους, μια ξύλινη, χειροποίητη κούκλα. Οι «Ευρωπαίοι» φίλοι έχουν αποκτήσει στο διάστημα αυτό χρήματα, ένα σπίτι και ένα παιδί. Στη συζήτηση που ακολουθεί αναλύονται διάφορα, όπως π.χ. η περίοδος της Αφρικής, οι δύσκολες αλλά και οι όμορφες στιγμές που έζησαν οι μεν στο ξένο μέρος, οι δε στα πάτρια εδάφη. Μιλάνε, επίσης, για το παιδί των «Ευρωπαίων» φίλων, ένα κορίτσι ονόματι Kathie, το οποίο τη μέρα της επίσκεψής τους απουσιάζει, όπως επίσης και για ένα ορφανό κοριτσάκι, ονόματι Annie, το οποίο οι εξ  Αφρικής φίλοι σχεδόν υιοθέτησαν, το έχασαν, όμως, κάποια μέρα στο μένος και το εύρος ενός εμφυλίου πολέμου που ταλάνιζε την αφρικανική χώρα στην οποία εργάζονταν. Οι κουβέντες τους γυρίζουν γύρω από ηθική, ευθύνη, αδιαφορία, τύψεις και ανημποριά, όπως και για το ρόλο που παίζουν οι μη κυβερνητικές οργανώσεις στις χώρες του Τρίτου Κόσμου.

Φθόνος, κακία, αλαζονεία, προσωπικές επιθέσεις κάνουν το γύρο της παρέας. Σύντομα τα δυο ζευγάρια συνειδητοποιούν, ότι αυτό που έζησε ο καθένας τους στον τόπο που το έζησε, αφήνει αδιάφορους τους «φίλους» τους. Στη διάρκεια της βραδιάς η αντιπαράθεση γίνεται ολοένα και πιο έντονη, με χτυπήματα κάτω από τη μέση. Για να εκτονωθεί κάπως η κατάσταση, η Λιζ, σύζυγος του «Ευρωπαϊκού»  ζευγαριού, προσπαθεί να σκαρώσει φανταστικές συζητήσεις μεταξύ μιας πάνινης και μιας ξύλινης κούκλας (το δώρο των εξ Αφρικής φίλων) χωρίς, όμως, να καταφέρει να γεφυρώσει το χάσμα.

Ένα χάσμα, ίσως μεταξύ Ευρώπης και Αφρικής, ανεπτυγμένου κόσμου και υποανάπτυκτου, πλουσίων και φτωχών;….

Το έργο με καίριο και μινιμαλιστικό τρόπο, θέτει ερωτήματα αμείλικτα που μας αφορούν πλέον άμεσα. Μέσα σε μια ώρα παράστασης και με όχημα  και πρόσχημα τις σχέσεις των δύο ζευγαριών, μας θέτει προ των ευθυνών μας για τον τρόπο με τον οποίο χειριζόμαστε το πλανήτη που μας φιλοξενεί, τους τρόπους οικονομικής ανάπτυξης που έχουμε επιλέξει και τη προσωπική ευθύνη του καθενός μας.

Συντελεστές:

Μετάφραση: Δημήτρης Ιωάννου
Σκηνοθεσία: Φώτης Μακρής
Σκηνικά – κοστούμια: Γιώργος Ζιάκας
Μουσική επιμέλεια: Νίκος Βίττης
Φωτισμοί: Στέφανος Κοπανάκης

Παίζουν:
Γιώργος Νινιός, Στέλλα Κρούσκα, Φώτης Μακρής, Θεοδώρα Ντούσκα

ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

«Αστράμαξα»
Παραδοσιακό Παραμύθι από τον Άγιο Νικήτα της Λευκάδας
(Παράσταση με κούκλες, ηθοποιούς και ζωντανή μουσική για μικρά και μεγάλα παιδιά)

Από Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011 έως Κυριακή 27 Μαΐου 2012
Κάθε Κυριακή στις 5 το απόγευμα

Η παράσταση είναι βασισμένη σε ένα παραδοσιακό παραμύθι από τον Άγιο Νικήτα της Λευκάδας. Η πρώτη καταγραφή του παραμυθιού στην Ελλάδα έχει γίνει αρκετά χρόνια πριν και «σκοπός» του ήταν να κατευνάζει τους φόβους των παιδιών ως προς το ήχο του ανέμου που φυσάει (έχει βρεθεί και μια καταγραφή του παραμυθιού που μοιάζει πολύ ως προς την πλοκή σε μια συλλογή αρμένικων παραμυθιών).

Λίγα λόγια για το έργο:

Στις ερωτήσεις των εγγονών της: «γιατί φυσάει ο άνεμος;» η γιαγιά αφηγούταν πως ο άνεμος ήταν ένας μουσικός που φύσαγε- τραγούδαγε δυνατά την επιθυμία του για ένα αστέρι του ουρανού… Τα αστέρια, ή μάλλον, η διάθεση να τα καταμετρήσει, σε αυτό το παραμύθι, αποτελεί την επιθυμία ενός ψαρά. Όμως αντί να τα καταφέρει «να τα μετρήσει όλα σε μια νύχτα», καταφέρνει να τα πιάσει στα δίχτυα του. Η σύγκρουση του «προσγειωμένου» ψαρά με τον αιθεροβάμονα μουσικό φέρνει τα αστέρια πάλι ψηλά στον ουρανό και δίνει αφορμή στον μουσικό- άνεμο να ξεκινήσει την αέναη περιπλάνησή του πάνω στη γη… «ζητώντας στο αστέρι, που δεν του δώσανε ποτέ».

Στον Άγιο Νικήτα της Λευκάδας φυσάει ακόμα πολύ, οι σύγχρονες συνθήκες διαβίωσης, όμως, έχουν αλλάξει αρκετά και το φύσημα του ανέμου δύσκολα μπορεί να φοβίσει ένα μικρό παιδί. Η επιθυμία του ακατόρθωτου, όμως, παραμένει αιώνια.

Η παράσταση, εκτός από τον  ψυχαγωγικό της χαρακτήρα, ευελπιστεί να περάσει και ένα οικολογικό μήνυμα στους μικρούς μας θεατές σε σχέση με τις εναλλακτικές πηγές ενέργειας.

Μέσω ευχάριστων παιχνιδιών που θα βρίσκονται στο φουαγιέ του θεάτρου, αλλά και μιας μουσικοκινητικής δραστηριότητας στο τέλος της παράστασης τα παιδιά θα έχουν την ευκαιρία να κατανοήσουν τις βασικές αρχές που διέπουν την κίνηση του ανέμου, τη ναυτική ορολογία αλλά και τη ενεργειακή χρησιμότητά του, σε μια χώρα σαν την Ελλάδα.

Συντελεστές:

Διασκευή παραδοσιακού παραμυθιού: Κωσταντής Μιζάρας
Σκηνοθεσία: Αγγελική Γουναρίδη
Μουσική: Κωσταντής Μιζάρας
Φωτισμοί: Στέφανος Κοπανάκης

Παίζουν:
Αφήγηση – κιθάρα: Κωσταντής Μιζάρας
Εμψύχωση κούκλας και αντικειμένων: Αγγελική Γουναρίδη