Πρόκειται για μία παράσταση των Θεόδωρου Κανδηλιώτη και Κατερίνας Τσατσαράγκου, με θέμα το bullying, το οποίο προσεγγίζεται μέσα από αστείες καταστάσεις, γέλιο, χορό και τραγούδι. Μία παράσταση που αφορά και αγγίζει όλη την οικογένεια.
Με αφορμή τη συμμετοχή της στην παράσταση ως ζωηρή και χαριτωμένη Ρόζα, η Σύλβια Δελικούρα, μας μιλάει για το έργο και το θέμα του σχολικού εκφοβισμού.
CultureNow: Η παράσταση Ολόγυρα, Ολότελα, Ολόιδιοι ξεκίνησε στο θέατρο Άνεσις για 2η χρονιά. Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση – για όσους δεν την έχουν δει ακόμα – και την ανταπόκριση που έχει από το παιδικό κοινό;
Σύλβια Δελικούρα: Πρόκειται για μια ξεκαρδιστικά σουρεαλιστική κωμωδία η οποία πετυχαίνει να μας φέρει σε επαφή με ένα νοσηρό κοινωνικό φαινόμενο όπως είναι το bullying. Στην ανταπόκριση της παράστασης στο παιδικό κοινό θα ήταν κρίμα να αναφερθώ, υπό την έννοια ότι είναι μια αμιγώς οικογενειακή κωμωδία που έχει ανταπόκριση σε όλες τις ηλικίες. Είναι βασική αναφορά των ενηλίκων που βλέπουν το έργο το ότι πέρασαν κι αυτοί καλά αν όχι καλύτερα από τα παιδάκια τους.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
C. N.: Ποιον χαρακτήρα υποδύεστε και τι έχετε να μας πείτε για τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές; Πόσο διαφορετικοί είναι και τι γίνεται τελικά όταν καταλήγουν όλοι ίδιοι;
Σ. Δ.: Υποδύομαι τη Ρόζα, ένα πολύ ζωηρό κοριτσάκι αλλά συνάμα πολύ γλυκό, χαριτωμένο και όμορφο, θα πω εγώ και ως ρόλος. Όλοι οι χαρακτήρες της παράστασης, πέφτουμε θύματα της απώλειας της διαφορετικότητας και της ιδιαιτερότητας μας.
C. N.: Με ποιά μέσα καταφέρνει η παράσταση να μεταδώσει ένα τέτοιο μήνυμα στα παιδιά, αλλά και να τα διασκεδάσει ταυτόχρονα;
Σ. Δ.: Εκτός από το γέλιο, το χορό και το τραγούδι με τα οποία όλα τα παιδάκια περνούν όμορφα, από γραφής το έργο λειτουργεί με μία ευφυϊα εκτοξεύοντας απλές ανθρώπινες αλήθειες σε συνδυασμό με ριπές γέλιου.
C. N.: Ο σχολικός εκφοβισμός σίγουρα δεν είναι ένα καινούριο φαινόμενο. Πιστεύετε ότι σήμερα έχει πάρει εντονότερες διαστάσεις απ’ ότι παλαιότερα;
Σ. Δ.: Η βία δεν είναι κάτι που ξεκίνησε τώρα ή πρόσφατα, προϋπήρχε. Ίσως αυτό που έχει αλλάξει είναι ότι έχει μετατοπιστεί, ότι πλέον είναι πιο προσωπική ενώ παλαιότερα ήταν πιο ομαδοποιημένη. Ενδεχομένως είναι και λιγότερο εύκολο να ελεγχθεί κυρίως λόγω του διαδικτύου.
C. N.: Εσείς ως μητέρα τι θα θέλατε από τα σχολεία να κάνουν παραπάνω για να προστατεύσουν και να καλλιεργήσουν τη διαφορετικότητα των παιδιών;
Σ. Δ.: Εγώ ακόμα δεν έχω μπει στη διαδικασία να σκέφτομαι το σχολείο γιατί είναι πολύ μικρός ο γιός μου. Θεωρώ όμως ότι οι εκπαιδευτικοί κάνουν πολύ καλή δουλειά και ότι πρέπει οι γονείς να στηρίζουν τους εκπαιδευτικούς γιατί προσπαθούν να προστατεύσουν τα παιδιά όσο μπορούν. Καλό είναι οι γονείς να συνεργάζονται με τους εκπαιδευτικούς και επίσης να προσέχουν μετά στο σπίτι πως θα μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά, να χτίζεται μια σχέση εμπιστοσύνης μαζί τους ώστε να τους μεταφέρουν εκείνα (τα παιδιά) τέτοια φαινόμενα, αν συμβούν .
C. N.: Έχετε δουλέψει σε αρκετά έργα στο θέατρο, στον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Τι σας έκανε να ασχοληθείτε με το παιδικό θέατρο; Αισθάνεστε διαφορετικά όταν απευθύνεστε σ’ ένα ιδιαίτερο κοινό, όπως ειναι τα παιδιά;
Σ. Δ.: Καταρχήν, μου άρεσε πολύ το κείμενο. Επίσης τα παιδιά είναι το πιο δύσκολο, το πιο απαιτητικό και το πιο ειλικρινές κοινό που θα σε αντιμετωπίσει με ειλικρίνεια τόσο την ώρα της παράστασης όσο και μετά. Ως μανούλα πια, που λέω παραμύθια στο γιο μου είναι όμορφο να λέω αυτό το παραμύθι και στα άλλα παιδάκια.
C. N.: Εκτός από την παράσταση Ολόγυρα, Ολότελα, Ολόιδιοι, έχετε κάποια άλλα επαγγελματικά σχεδία που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας;
Σ. Δ.: Αν όλα πάνε καλά με τον καινούριο χρόνο θα βρίσκομαι σε κάποια τηλεοπτική σειρά.
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση ΟΛΟγυρα, ΟΛΟτελα, ΟΛΟιδιοι, στο Θέατρο Άνεσις μπορείτε να δείτε εδώ.