Συμπέθεροι απ' τα Τίρανα, στο Θέατρο των Αγρών

Η Θεατρική Σκηνή Ηρακλείου παρουσιάζει την επιθεώρηση των Θανάση Παπαθανασίου και Μιχάλη Ρέππα με τίτλο “Συμπέθεροι απ’ τα Τίρανα”, σε σκηνοθεσία Μάνου Μανιά, στο Θέατρο των Αγρών, την Τετάρτη 10 Ιουλίου 2013, στις 22.00.

Αξίζει να σημειωθεί ότι μ αυτήν την κωμωδία, η Θεατρική Σκηνή Ηρακλείου απέσπασε, τον περασμένο Μάρτιο στο 29ο φεστιβάλ Θεάτρου της Καρδίτσας, το πρώτο βραβείο γυναικείου ρόλου το οποίο απονεμήθηκε στην Μιχαέλα Βρυθιά για το ρόλο της ως Πένη.

Λίγα λόγια για το έργο…

Η αγία ελληνική οικογένεια βρίσκεται μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη: ο γαμπρός της αγαπημένης κόρης είναι αλλοδαπός. Οι Έλληνες συμπέθεροι δίνουν ρεσιτάλ υποκρισίας, ξιπασιάς, ανοησίας, πονηριάς και διαπλοκής. Μιας διαπλοκής που περιλαμβάνει όλο τον κοινωνικό περίγυρο της επαρχιακής πόλης, που εκπροσωπείται στο έργο από ένα νεαρό και φιλόδοξο βουλευτή της περιοχής, που είναι και υφυπουργός πολιτισμού, τον Νικήτα Λαλαμπίρδα

Σημείωμα των συγγραφέων

Η Ελλάδα, από τις αρχές του 20ου αιώνα μέχρι και τη δεκαετία του ‘70 υπήρξε μια χώρα εκροής μεταναστών. Τα σημάδια της μετανάστευσης είναι ακόμα νωπά στην κοινωνία μας. Οι φωνές του Στέλιου Καζαντζίδη και του Στράτου Διονυσίου, που ήταν οι τελευταίοι που τραγούδησαν τη νοσταλγία και τον πόνο του γκαστερμπάιντερ, είναι ακόμη ζωντανές στ’ αυτιά μας. Και ξαφνικά από παρίες του δυτικού κόσμου βρεθήκαμε να είμαστε μια «εύπορη» χώρα υποδοχής μεταναστών. Το σοκ ήταν τεράστιο και το ερώτημα αυτόματο. Είμαστε θεσμικά, πολιτιστικά και ηθικά έτοιμοι να δεχτούμε ξένους;

Από το 2000, την εποχή που γράφαμε το έργο «ο Έβρος απέναντι», μας δημιουργήθηκε η ιδέα να γράψουμε μια κωμωδία με το ίδιο ακριβώς θέμα, το ρατσισμό, όπως διαμορφώθηκε στην Ελλάδα τα είκοσι τελευταία χρόνια. Το αποφασίσαμε πέρσι. Επτά χρόνια αργότερα, το χειμώνα του 2007 προς 2008 γράψαμε τους «συμπέθερους», ενώ στις τηλεοράσεις παιζόταν το σκάνδαλο Ζαχόπουλου, το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, οι Ινδοί στο αναψυκτήριο του Μαγγίνα και η δακρύβρεχτη ιστορία της Ρούλας Βροχοπούλου με τον ωραίο αδιάφορο Φραν. Θέματα με την πρώτη ματιά άσχετα με το έργο μας, που ξαφνικά άρχισαν να παρεισφρύουν στις σκηνές και να διαποτίζουν τους διαλόγους χωρίς να το θέλουμε. Το έργο άρχισε να απορροφά την επικαιρότητα με έναν τρόπο αυτόματο και σίγουρα πέρα από τις προθέσεις μας. Γιατί η κωμική μυθοπλασία δεν έχει στόχο να σχολιάσει την τρέχουσα επικαιρότητα, αλλά να εκφράσει και να αποκαλύψει το βαθύτερο αίσθημα της κοινωνίας διαχρονικά. Η επικαιρότητα είναι το πεδίο της επιθεώρησης.

Αλλά όταν η επικαιρότητα ξεπερνά κάθε μυθοπλασία και παράγει πλοκές και ήρωες τόσο πυκνωτικά αντιπροσωπευτικούς της κοινωνίας, όταν οι μηχανισμοί εξουσίας, αλλά και οι μηχανισμοί ελέγχου της εξουσίας ταυτίζονται και αυτοαποκαλύπτονται τόσο κωμικά και ξεδιάντροπα, όταν η ειδησεογραφία γίνεται φάρσα, η κωμωδία δεν έχει παρά να «μαγνητοφωνήσει» και να «υποκλέψει» το υλικό της από την πραγματικότητα. Έτσι με κεντρικό άξονα το μεταμοντέρνο ρατσισμό μας, που έχει ταυτίσει τη λέξη «Αλβανός» με τη λέξη «ύποπτος», άρχισε να προκύπτει από μόνο του ένα έργο που αφομοίωσε όλο αυτό το κομφούζιο της διαπλοκής και του λαϊκισμού, που εκ πρώτης όψεως είναι άσχετα με τον ρατσισμό, αλλά αποτελούν συμπτώματα της ίδιας παθογένειας. Σεισμικές δονήσεις που έρχονται από τα ίδια γεωλογικά ρήγματα. Ρήγματα σε ένα υπέδαφος που κινείται πολλές φορές επικίνδυνα και βίαιες ανακατατάξεις σε μια επιφάνεια όπου τα όρια του Έλληνα και του Ελληνάρα συγχέονται καταστροφικά…

Τους ρόλους ερμηνεύουν ( με σειρά εμφάνισης)

Λυκούργος: Μάνος Μανιάς, Βασίλης: Νίκος Μανιάς, Πένη: Μιχαέλα Βρυθιά,Πωλίνα: Μαρία Σβώλου, Λίζα: Αλεξία Κατσάρα – Δήμητρα Χατζηνικολάου, Άλφρεντ: Γιώργος Παπαδάκης, Μπουκουράν: Σωτήρης Αγριανίδης,Κλαμπέτα: Μαρία Φαρσάρη