Αμφιταλαντευόμενοι σε έναν εξπρεσιονιστικό διάλογο τριών καλλιτεχνών βρισκόμαστε αντιμέτωποι με υφές που εγείρουν το εικονοποιητικό της φαντασίας. Ζητήματα παρατήρησης του νου, κρυφών σκέψεων και φιλοσοφικών αναζητήσεων έρχονται στο προσκήνιο. Κοιτάζοντας πέρα από τα προφανή, αναδύονται ψυχολογικές και κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις στα έργα των καλλιτεχνών και μας μεταφέρουν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Παταγονία, Μεσσηνιακά ελαιο-τοπία, υποθαλάσσιοι υπαινιγμοί αλλά και σαρκικοί προβληματισμοί μιλούν για ουτοπίες, την απαρχή του κόσμου αλλά και την απεραντοσύνη της φύσης.
Τοπία υδάτινα ή επουράνια;
Το βλέμμα του θεατή έρχεται να προσδιορίσει το χωρόχρονο και να αποδώσει δικές του εικονοποιητικές ερμηνείες.
Στο έργο του Βασίλη Γέρου, μέσα από μίνιμαλ-Οπ αναφορές και πλαστικότητα που θυμίζει χειρονομιακό γερμανικό εξπρεσιονισμό, ταξιδεύουμε σε ακτίνες φωτός, μεταξωτές ποιότητες, αστρικές τοπιογραφίες και υποθαλάσσια όντα. Ηλεκτρισμένες σμέρνες εγείρουν συνειρμούς, δημιουργούν εδάφη και προκαλούν συνθετικά. Ο καλλιτέχνης γίνεται ένας σύγχρονος αστροναύτης, αστρικός πειρατής ή ρομαντικός άστρο-συλλέκτης, αιχμαλωτίζοντας, κρυφά, κομμάτια του φλοιού της σελήνης.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Με την ποιητική αυτή, δίνει την σκυτάλη, στον φίλο του Γιάννη Τζερμιά, ο οποίος με τη σειρά του, μας καταθέτει τον εσωτερικό κόσμο μιας απομονωμένης εσωτερικής φωνής. Πλάι σε στοιχεία παρατήρησης του «μήπως» και του «αν», γεννιέται ένας διάλογος περί κενού. Το κενό στο έργο του Γ. Τζερμιά αποτυπώνεται γοερό, παγωμένο, άγονο, Παταγονικό. Είναι η απουσία βιοτικών παραγόντων ενός ουτοπικού οικοτόπου. Χωρίς ίχνος θέρμης ή φωνής δημιουργείται ένας νοητός απόηχος. Ένα μελαγχολικό μπλε ηχόχρωμα πλανάται από ένα φανταστικό μοιρολόι σκιάς. Ένας εξωτερικός παρατηρητής ίπταται και ταξιδεύει με ταχύτητα γρηγορότερη από τα ημιπαγωμένα τοπία του. Με εξπρεσιονιστική ένταση και πλαστικότητα ο Γιάννης μετατρέπεται σε πέτρινη γροθιά, σε άγρια βράχια, σε σκληρά ανάγλυφα εδάφη και θάλασσες αδειανές. Με δραματικό φωτοκοντράστο, μας εξιστορεί έναν και μόνο συνειρμό: «Ο κόσμος γεννιέται ή χάνεται;»
Αναπάντητοι και αναρωτώμενοι στεκόμαστε μπροστά στα κοσμογονικά τοπία του Γ. Τζερμιά.
Πλαστικές αναφορές, μας παραπέμψαν σε στοιχεία γης, ουρανού και θάλασσας, ωστόσο δεν μιλήσαμε ακόμη για τον άνθρωπο. Ενώνοντας με προσοχή τα κρυφά κομμάτια του παζλ αυτής της θεματικής, ελπίζουμε για κάποιο σημάδι ύπαρξης. Με τον διάχυτο ερωτισμό, τα αισθησιακά γυμνά και τα πράσινα ελαιο-τοπία του Μένη Κατσούλα ερχόμαστε να ολοκληρώσουμε την απουσία, με ζωή. Αυτό που μέχρι στιγμής έλειπε από τον εικαστικό διάλογο των τριών, τώρα προσπαθεί να γοητεύσει φέρνοντας στο προσκήνιο ένστικτα συνυφασμένα με το όν, τη γέννηση, τη σαγήνη, το διονυσιακό, το υπαρκτό. Ο Μένης με την ιστορία μιας κόκκινης μαινόμενης γραμμής χορεύει το χορό του Ησαΐα, «γεννηση μετάγουσα τους εκ γής προς ουρανόν», όχι ενός θεανθρώπου αλλά της ανθρώπινης ιστορίας. Είναι η Αριστοτελική Εντελέχεια, το ένα, το τέλειο και το έχειν, που ορίζει την τελειότητα των καθέκαστων «..σύγκειται γὰρ παρὰ τὸ ἕν καὶ τὸ τέλειον καὶ τὸ ἔχειν· ὅταν γὰρ ἕκαστον ἔχῃ τὴν ἑαυτοῦ τελειότητα, ἐντελεχείᾳ λέγεται εἶναι…» .
– Νιόβη Κρητικού / Ιστορικός Τέχνης / Εικαστικός
ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ 3 | Βασίλης Γέρος – Αριστομένης Κατσούλας – Γιάννης Τζερμιάς
Βασίλης Γέρος
Ο Βασίλης Γέρος, γεννήθηκε το 1955 στην Αρκαδία. Το 1973 άρχισε τις σπουδές του στο σχέδιο και τη ζωγραφική με δάσκαλο τον Δ. Κοντό. Συνέχισε στην Accademia di Belle Arti στη Φλωρεντία, με δασκάλους τον Farulli στην ζωγραφική και τον Vizzano στη χαρακτική. Το 1979 αποφοίτηση με άριστα. Από το 1980 εργάζεται ως καθηγητής Μ.Ε. To 1985 πήρε υποτροφία Ι.Κ.Υ., ενώ το 1992 –1995 πήρε εκπαιδευτική άδεια για εκπόνηση καλλιτεχνικής και θεωρητικής εργασίας με θέμα: «Η χρήση της φωτεινής ακτινοβολίας στη δημιουργία εικαστικού έργου», με επιβλέποντες καθηγητές τους Χ. Μπότζογλου, Ν. Κεσσανλή, Ρ. Παπασπύρου. Έχει συμμετάσχει σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Αριστομένης Κατσούλας
Ο Αριστομένης Κατσούλας γεννήθηκε το 1955 στον Πύργο Τριφυλίας, Μεσσηνίας όπου και έζησε έως το 1968 από όπου μετακόμισε για μόνιμη κατοικία στην Αθήνα. Τα έτη 1972-1976 φοίτησε στο εργαστήριο Τέχνης Ε. ΒΑΚΑΛΟ. Τα έτη 1976 – 1980 φοίτησε στην Ιταλία, στην Ακαδημία Καλλών Τεχνών της Perugia (ACCADEMIA DI BELLE ARTI PIETRO VANUCCI), στα τμήματα της ζωγραφικής, χαρακτικής και φωτογραφίας, αλλά και το τμήμα γλυπτικής για δύο χρόνια. Από το 1979 ζωγραφίζει και κατασκευάζει συμμετέχοντας σε εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Από το 1986 μέχρι και σήμερα υπηρετεί στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Έχει λάβει μέρος σε πλήθος εκθέσεων τόσο σε ατομικό όσο και ομαδικό επίπεδο. Έργα του υπάρχουν σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Γιάννης Τζερμιάς
Ο Γιάννης Τζερμιάς γεννήθηκε το 1954 στο Ηράκλειο. Σπούδασε Γραφικές τέχνες στη Σχολή Βακαλό (1973-1977) με δασκάλους τους Ελένη Βακαλό, Γιώργο Βακαλό, Γιάννη Βαλαβανίδη, Παναγιώτη Τέτση και Δανιήλ Γουναρίδη. Είναι μέλος του ΕΕΤΕ.. Έχει συμμετάσχει σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Συνεργαζόταν με τον χώρο τέχνης “Μέδουσα”.
Διοργάνωση – Επιμέλεια: Μετς Κέντρο Τεχνών, ΤετARTημόριο, Α.Γ.Ο., Νέστορας Κατσιμίχας, Νιόβη Κρητικού
Κεντρική εικόνα θέματος: Γιάννης Τζερμιάς, Άτοπο, 2022