Από τις εκδόσεις Νεφέλη κυκλοφορεί το βιβλίο Σύρριζα του Πέτρου Μαρτινίδη.
Είναι κανόνας στα αστυνομικά μυθιστορήματα να περνάει ο ήρωας σύρριζα από τον θάνατο. Στην προσπάθεια να λύσει τον γρίφο μπορεί επίσης να περάσει σύρριζα κι από την αλήθεια. Από τον θάνατο γλιτώνει πάντα∙ από την αλήθεια ποτέ. Την αποκαθιστά πλήρως στο τέλος. Δεν είναι δική του, άλλωστε, είναι του συγγραφέα.
Αυτά ισχύουν και εδώ. Ύποπτος θάνατος στην αρχή, μοιραίες γυναίκες και στιγμές αγωνίας ενδιαμέσως, απροσδόκητη ανατροπή στο τέλος. Τα τοπία –Θεσσαλονίκη και Βουρβουρού στη Χαλκιδική– είναι αληθινά, όπως κάποια γεγονότα μεταξύ 14ης και
17ης Ιουλίου 2014. Συμπτώσεις σε ονόματα προσώπων παραμένουν τυχαίες.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Συμπτώσεις σε επιρρήματα επίσης.
Ένα θρίλερ που παραγίνεται πολιτικό, με αφορμή μια πολιτική που παραγίνεται θρίλερ.
Ο Πέτρος Μαρτινίδης διδάσκει θεωρία και κριτική της αρχιτεκτονικής και σχεδιασμό θεατρικών χώρων στο τμήμα Αρχιτεκτόνων του Α.Π.Θ. Έχει επίσης διδάξει, για πολλά εξάμηνα, στα Τμήματα Εικαστικών και Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών καθώς και στο Τμήμα Δημοσιογραφίας του ίδιου πανεπιστημίου. Πρώτο του βιβλίο τα δοκίμια “Συνηγορία της παραλογοτεχνίας” (1982), “Οι λέξεις στην αρχιτεκτονική και την επιστημονική σκέψη” (1990), “Κόμικς, τέχνη και τεχνικές της εικονογράφησης” (1990), “Η υψηλή τέχνη της απελπισίας: γύρω από τον Ισοβίτη του Αρκά” (1992), “Μεσιτείες του ορατού: ζητήματα θεωρίας της κριτικής στην αρχιτεκτονική και την τέχνη” (1997) και “Μεταμορφώσεις του θεατρικού χώρου: τυπικές φάσεις κατά την εξέλιξη των θεάτρων στη Δύση” (1999). Η έντονη παρουσία του στο αστυνομικό μυθιστόρημα ξεκινά με την τετραλογία “Κατά συρροήν” (1998), “Σε περίπτωση πυρκαϊάς” (1999), “Παιχνίδια μνήμης” (2001) και “Δεύτερη φορά νεκρός” (2002). Ακολούθησε η τριλογία “Μοιραίοι αντίκατοπτρισμοί” (2003), “Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία” (2005) και “Ο Θεός φυλάει τους άθεους” (2006). Το 2007 κυκλοφόρησε το κείμενο του “Πώς πάνε στον “παράδεισο” του Αρκά. “Ανατρέχοντας στην ιστορία του γέλιου” και το 2011 το βιβλίο “Κριτική και ευαισθησία”. “Η εξέλιξη του κριτικού στοχασμού για την τέχνη”. Το 2000 τιμήθηκε με το Βραβείο της Ένωσης Κριτικών θεάτρου για το έργο του “Μεταμορφώσεις του θεατρικού χώρου: τυπικές φάσεις κατά την εξέλιξη των θεάτρων στη Δύση”. Έλαβε μέρος, με διηγήματα του, και στους τρεις πρώτους τόμους των Ελληνικών εγκλημάτων (2007, 2008 και 2009).
Φωτογραφία εξωφύλλου: Μάξιμος Χρυσομαλλίδης