Στην έκθεση παρουσιάζονται έργα που έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια και αφορούν το σύνολο μιας ενότητας με θεματική τις μηχανές και τους βιομηχανικούς χώρους.
Ο Gérard A. Goodrow τονίζει: «Οι συνθέσεις του Χριστόφορου Δουλγέρη δεν είναι σε καμία περίπτωση αντικειμενικά και εξαντλητικά “φωτογραφικά ντοκουμέντα” με τη στενή έννοια του όρου, αλλά άκρως ποιητικά εγκώμια σε ένα παρελθόν, το οποίο υπηρετούν ως φόρο τιμής και προειδοποίηση ταυτόχρονα… Οι φωτογραφίες των καλυμμένων με σκόνη μηχανημάτων ανακαλούν, κατά έναν παράξενο τρόπο, πορτρέτα, όχι απαραίτητα μελών μιας οικογένειας ή κρατικών αξιωματούχων, αλλά μάλλον ηθοποιών σε κάποιο αρχαιοελληνικό δράμα… Σε αντίθεση, ωστόσο, με τις τραγωδίες της αρχαίας Ελλάδας, το δράμα που διαδραματίζεται στις φωτογραφίες του Δουλγέρη υπαινίσσεται ένα “αίσιο τέλος”, ανεξάρτητα από το πόσο μακριά, στο απώτερο μέλλον, αυτό μπορεί να συμβεί».
Οι Γιάννης Μπόλης και Δόμνα Γούναρη επισημαίνουν: «Η χρωματική καθαρότητα και ευκρίνεια, η συνθετική ακρίβεια, η στέρεη και μελετημένη χρήση της φόρμας, η ζωτικότητα και η σκηνογραφική πρακτική είναι στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη φωτογραφική ενότητα του Χριστόφορου Δουλγέρη… Μηχανές –άλλοτε εκτός λειτουργίας με εμφανή τα σημάδια της φθοράς και της οριστικής εγκατάλειψής τους, και άλλοτε σύγχρονες και κραταιές, στην αιχμή της λειτουργίας τους, αυτόνομες ωστόσο, τις περισσότερες φορές, και ανεξάρτητες από την αλυσίδα παραγωγής όπου εντάσσονται– αναδύονται μνημειακές ως αναπάντεχες, μεταμοντέρνες “νεκρές φύσεις”, αρχαιολογικά ευρήματα ή σύγχρονα τεχνολογικά τεκμήρια μιας βιομηχανικής εποχής, ή, πάλι, ως δυναμικά φουτουριστικά γλυπτά, που διακρίνονται για την ισχυρή πλαστικότητα των όγκων και τις λάμψεις των μεταλλικών επιφανειών τους, την αυστηρή αρχιτεκτονική δομή και την γεωμετρία του σχεδιασμού τους».
Επιμέλεια έκθεσης: Gérard A. Goodrow, Δόμνα Γούναρη, Γιάννης Μπόλης