Τι κάνεις όταν εκεί που κοιμάσαι του καλού καιρού, ξαφνικά ακούς –καλά, εντάξει, η μαμά σου ακούει πρώτη– μωρά γατάκια να κλαίνε έξω από το παράθυρό σου; Τι κάνεις αν δεν μπορείς να τα πάρεις σπίτι, επειδή έχεις ψάρια στο ενυδρείο, μπαμπά με αλλεργία στις γάτες και ήδη ένα μωρό, την αδερφή σου;
Δεν ξέρω τι θα έκανες εσύ, αλλά ο Γιώργος με τη βοήθεια της οικογένειάς του, των συμμαθητών του, της καθηγήτριας των καλλιτεχνικών του και τόσων άλλων που αγαπάνε τα ζώα αναλαμβάνει να τους βρει το σωστό σπίτι. Βέβαια, υπάρχει πάντα και η μαμά γάτα, που είναι μεγάλη και πιο δύσκολο να υιοθετηθεί.
Μια Μπαρτσελόνα, όμως, δύσκολα μένει στα αζήτητα.
Μια ιστορία με πρωταγωνιστές όχι μόνο τα αδέσποτα αλλά και όσους κάνουν ό,τι μπορούν για να τα βοηθήσουν να βρουν μια ζεστή αγκαλιά.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Στέργια Κάββαλου
Γεννήθηκα τον Μάρτιο του ’82 στην Αθήνα, όμως η άνοιξη δεν είναι η αγαπημένη μου εποχή. Όταν ήμουν μικρή ήθελα να γίνω συγγραφέας, αλλά έλεγα σε όλους ότι θα γίνω τραγουδίστρια. Στα έξι μου ανέβηκα στον καφέ καναπέ του σαλονιού και ανακοίνωσα στη μαμά μου ότι πρέπει να μάθω γαλλικά, γιατί «όταν μεγαλώσω θα πάω να μείνω στη Λυών». Τελικά και γαλλική φιλολογία σπούδασα και στη Λυών όχι μόνο πήγα, αλλά έζησα κιόλας.
Με την πρώτη μου συλλογή διηγημάτων Αλτσχάιμερ Trance ήμουν υποψήφια στην κατηγορία Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα του περιοδικού ΔΙΑΒΑΖΩ (2011) Με την ποιητική μου συλλογή Πλαστική Άνοιξη για το Βραβείο Γιάννη Βαρβέρη 2014. Για το μυθιστόρημά μου Αντίστροφα {love will tear us apart} έλαβα Υποτροφία Ενθάρρυνσης από το CNL (Εθνικό Κέντρο Βιβλίου της Γαλλίας). Μεταφράζω από τα αγγλικά και τα γαλλικά ταινίες, ντοκιμαντέρ και λογοτεχνία.
Έχω κι εγώ αλλεργία στις γάτες, αλλά αγαπούσα πολύ τους γάτους που φρόντιζα στη αυλή: τον Ρωμανό, τη Μπρουκ και τον Γκάμπι (από το Γκάμπριελ). Ακούω μουσική πολύ δυνατά. Κάνω πολύ κακά γράμματα. Θέλω να γράφω παιδικά μέχρι το τέλος του κόσμου μου.