Η New Star παρουσιάζει αφιέρωμα στον σπουδαίο σοβιετικό σκηνοθέτη Γκριγκόρι Κόζιντσεφ με 4 από τις σημαντικότερες ταινίες του, στον κινηματογράφο Αλκυονίς, από 20 Νοεμβρίου έως 26 Νοεμβρίου 2014.
«ΑΜΛΕΤ»***«ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΛΗΡ»***«ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗΣ»***«Η ΝΕΑ ΒΑΒΥΛΩΝΑ»
«ΑΜΛΕΤ»
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
*Θα προβάλλεται καθημερινά στις 18:30
Ο καλύτερος ΑΜΛΕΤ όλων των εποχών
Το διασημότερο έργο του ΣΑΙΞΠΗΡ στην κορυφαία του κινηματογραφική απόδοση.
Με τον κορυφαίο ηθοποιό που το όνομά του ταυτίστηκε με τον ‘Αμλετ, ΙΝΟΚΕΝΤΙ ΣΜΟΚΤΟΥΝΟΦΣΚΙ.
Ο Άμλετ του Κόζιντσεφ πεθαίνει, ακριβώς, για να προστατέψει την αξιοπρέπεια του απ΄τη σαπίλα του «βασιλείου της Δανίας».
Η αυτοκτονία του είναι μια πράξη διαμαρτυρίας και όχι υποταγής.
ΣΥΝΟΨΗ
Αν υπήρχε ένας, ανάμεσα στις δεκάδες ως τώρα μεταφορές του σαιξπηρικού έργου στη μεγάλη οθόνη, ο οποίος να στέκεται “ισότιμα” απέναντι στον Λόρενς Ολίβιε, αυτός δεν είναι άλλος από τον «Άμλετ» του Κόζιντσεφ – και φυσικά του αξεπέραστου, για πολλούς κορυφαίου ηθοποιού, Ινοκέντι Σμοκτουνόφσκι.
Ο “Άμλετ” (1964) του Γκριγκόρι Κόζιντσεφ θεωρείται η καλύτερη κινηματογραφική μεταφορά του αριστουργήματος του Σαίξπηρ. Συμμετείχαν οι κορυφές των τεχνών και των γραμμάτων της εποχής. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι η μετάφραση ήταν του Μπόρις Πάστερνακ και η μουσική του Ντμίτρι Σοστακόβιτς. Κάποιοι κριτικοί κατατάσσουν την ταινία στις δέκα καλύτερες στην ιστορία του κινηματογράφου. Η μνημειακή ερμηνεία του Ινοκέντι Σμοκτουνόφσκι στον πρωταγωνιστικό ρόλο σηματοδότησε την ιστορία της υποκριτικής του 20ου αιώνα.
Ο σοβιετικός σκηνοθέτης, μένοντας απόλυτα πιστός στο θεατρικό κείμενο, ερμηνεύει τις πράξεις του διασημότερου σαιξπηρικού ήρωα κάτω από μια ιστορική όσο και υπαρξιακή οπτική. Ο Ινοκέντι Σμοκτουνόφσκι υπήρξε, κατά γενική ομολογία, ο μεγαλύτερος Άμλετ όλων των εποχών. Ο ηθοποιός που υποχρέωσε τον έτερο μεγάλο Άμλετ, τον Λόρενς Ολίβιε, να υποκλιθεί στην ανωτερότητά του.
Ο κινηματογραφικός ΑΜΛΕΤ του Κόζιντσεφ ολοκληρώθηκε το 1963 και προβλήθηκε το 1964, μετά από οκτάχρονη επεξεργασία του σεναρίου. Τα γυρίσματα διήρκεσαν δύο χρόνια. Η σοβιετική εκδοχή του διάσημου σαιξπηρικού έργου αποτέλεσε την εθνική συμμετοχή της Σοβιετικής Ένωσης στον εορτασμό των 400 χρόνων από τη γέννηση του συγγραφέα.
Αντιμετώπισε τη φράση του Άμλετ “Nα ζει κανείς ή να μη ζει” ως φιλοσοφικό γρίφο και όχι ως ερώτημα.
Μεταφορά του Σαιξπηρικού έργου στον κινηματογράφο από τον Γκριγκόρι Κόζιντσεφ (Lenfilm, 1964). Η ταινία κέρδισε το ειδικό βραβείο της κριτικής επιτροπής στο Φεστιβάλ της Βενετίας το 1964 και το 1967 προτάθηκε για τη Χρυσή Σφαίρα στην κατηγορία της Καλύτερης Ξένης Ταινίας. Αξιομνημόνευτη είναι η ερμηνεία του Σμοκτουνόφσκυ, που συχνά αντιπαρατίθεται με τον Άμλετ του Ολιβιέ και υποδειγματική η απόδοση των διαλογικών μερών του έργου από τον Μπορίς Πάστερνακ.
Το αξεπέραστο έργο του Σαίξπηρ στην καλύτερή του μεταφορά στην κινηματογραφική οθόνη. Ο σοβιετικός σκηνοθέτης Γκριγκόρι Κόζιντσεφ, μένοντας πιστός στο θεατρικό κείμενο, ερμηνεύει τις πράξεις του διασημότερου σαιξπηρικού ήρωα κάτω από μια ιστορική όσο και υπαρξιακή οπτική.
«ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΛΗΡ»
*Θα προβάλλεται ΠΕΜ-ΠΑΡ-ΣΑΒ στις 21:15
Το αριστουργηματικό δράμα του ΣΑΙΞΠΗΡ σε μια κορυφαία κινηματογραφική μεταφορά
Μια τραγική ιστορία για το πάθος της εξουσίας!
Μαζί με τον «ΑΜΛΕΤ» και το «ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗ» αποτελούν την τελευταία τριλογία του Kozintsev που διακρίνονται για τη βαθιά τους πίστη στις αρχές του ουμανισμού και της κοινωνικής δικαιοσύνης αλλά και τον ασυμβίβαστο αγώνα τους ενάντια σε κάθε μορφή μισανθρωπισμού.
Με τον βραβευμένο από τη Σοβιετική Ένωση Εσθονό ηθοποιό Jüri Järvet
Στο τέλος, πάνω από τα συντρίμμια και το θάνατο, ο Τρελός παίζει στο φλάουτο μια μελωδία του Σοστακόβιτς που γράφτηκε για την έναρξη της παράστασης. Η μουσική, το χιούμορ και οι άνθρωποι, μετακινούνται ακαταμάχητα μέσα στη φρίκη του κράτους.
ΣΥΝΟΨΗ
Ο Ληρ, βασιλιάς της Βρετάνης, γερασμένος και χολερικός, αποφασίζει να χωρίσει το βασίλειό του στις τρεις κόρες του, ανάλογα με το βάθος της αγάπης που τρέφει η κάθε μία γι’ αυτόν. Αν και η Γκόνεριλ (παντρεμένη με τον ευγενικό Άλμπανυ) και η Ρήγκαν (σύζυγος του βίαιου Κόρνουαλ) διατυμπανίζουν υπερβολικά την αγάπη τους γι’ αυτόν, η νεότερη Κορδήλια, περιφρονώντας τους, λέει απλά: «Δεν μπορώ στα χείλια μου/ την καρδιά μου ν’ ανεβάσω». Θυμωμένος, ο Ληρ, την αποκληρώνει, τιμωρώντας τον Κεντ που την υπερασπίστηκε, αλλά ο βασιλιάς της Γαλλίας την παίρνει χωρίς προίκα, για βασίλισσά του. Ο Ληρ, δίνει το μερίδιό της στις αδελφές της και προτείνει να μείνει εναλλάξ μαζί τους, με την ακολουθία του των 100 ιπποτών.
Ο Έντμοντ, νόθος γιος του Γκλώστερ, υποθάλπει διαφωνίες μεταξύ του νόμιμου αδελφού του Έντγκαρ και του πατέρα τους. Ο Κεντ, μεταμφιεσμένος, επιστρέφει για να υπηρετήσει τον αφέντη του Ληρ. Η Γκόνεριλ υποδέχεται τον Ληρ με μίσος. Επικαλούμενος κατάρα πάνω της, ο Ληρ φεύγει για την Ρήγκαν. Την ίδια στιγμή η Ρήγκαν και ο Κόρνουαλ φθάνουν στο κάστρο του Γκλώστερ, ενώ ο Έντγκαρ έχει φύγει. Η Ρήγκαν αποδεικνύεται πιο σκληρή κι από την Γκόνεριλ. Πιστεύοντας ότι η τρέλα θα κυριαρχήσει, ο Ληρ φεύγει μέσα στη νυχτερινή καταιγίδα όπου τον βρίσκει ο πιστός Κεντ. Ο Γκλώστερ, αψηφώντας τον θυμό των δύο αδελφών και του Κόρνουαλ, βρίσκει καταφύγιο γι’ αυτούς σε μια καλύβα (στην οποία βρίσκεται μεταμφιεσμένος ο Έντγκαρ) και παροτρύνει τον Κεντ να οδηγήσει τον βασιλιά, που βρίσκεται σε κίνδυνο, στο Ντόβερ. Επιστρέφοντας στο κάστρο του, ο Γκλώστερ υβρίζεται και βάναυσα τυφλώνεται από τον Κόρνουαλ (η όραση και η τύφλωση είναι δύο θέματα του έργου), ο οποίος δολοφονείται από έναν υπηρέτη.
Ο Έντγκαρ, ακόμη μεταμφιεσμένος και άγνωστος στον τυφλό πατέρα του, ξεκινάει μαζί του για το Ντόβερ. Υπάρχει μια παράξενη συνάντηση μεταξύ του τρελού Βασιλιά και του τυφλού άντρα. Λίγο αργότερα, η Κορδήλια, που έχει επιστρέφει από την Γαλλία, ξανασυνδέεται με τον Ληρ.
Σε μια μάχη την οποία χάνουν οι Γαλλικές δυνάμεις, αιχμαλωτίζονται και στέλνονται στη φυλακή όπου με τις οδηγίες του Έντμοντ πρόκειται να δολοφονηθούν. Αλλά ο Έντμοντ – που έχει εξαπατήσει και την Γκόνεριλ και τη Ρήγκαν – σκοτώνεται από τον Έντγκαρ (ως ανώνυμος ιππότης) σε μονομαχία. Η Γκόνεριλ δηλητηριάζει τη Ρήγκαν και μετά μαχαιρώνεται. Την Κορδήλια την κρεμάσανε στη φυλακή. Ο Ληρ την παίρνει «νεκρή στην αγκαλιά του» και μέσα σε λίγα λεπτά πεθαίνει κι αυτός. «Το θαύμα είναι πως άντεξε τόσον καιρό/ζούσε καταχρηστικά». Με την επιθυμία του Άλμπανυ, ο Έντγκαρ θα αναλάβει να κυβερνήσει το βασίλειο, αλλά ο Κεντ θα ακολουθήσει τον Ληρ: «με καλεί ο αφέντης μου… και δεν πρέπει να πω όχι».
«ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗΣ»
*Θα προβάλλεται ΚΥΡ-ΔΕΥ στις 21:15
Υποψηφιότητα για Χρυσό Φοίνικα Φεστιβάλ Καννών 1957
Το κλασικό αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας του ΜΙΓΚΕΛ ΘΕΡΒΑΝΤΕΣ σε μια εκπληκτική κινηματογραφική μεταφορά.
Παίρνει την απόφαση. Έχει διαλέξει το δρόμο.
Θυσιάζει το υλικό και πρόσκαιρο για κάτι το πνευματικό και αιώνιο.
Ξεφεύγει από τη μάζα, δεν αποδέχεται το ρόλο του σαν χειραγωγούμενου άβουλου όντος.
«H ελευθερία, Σάντσο, είναι ένα από τα πιο πολύτιμα αγαθά που χάρισαν οι αιώνες στον άνθρωπο.
Καλότυχος σ΄ όποιον ο Θεός έδωσε ένα κομμάτι ψωμί, δίχως να έχει να το χρωστάει σε κανέναν παρά στον ουρανό.»
ΣΥΝΟΨΗ
Ο Δον Κιχώτης έχει αναστατώσει με την συμπεριφορά του όλο το χωριό. Οι ήρωες ιπποτικών βιβλίων τον έχουν αναστατώσει και ονειρεύεται να ζήσει κι αυτός μάχες και περιπέτειες όμοιες με τις δικές τους. Φορώντας, λοιπόν, μια πανοπλία και παίρνοντας για άλογο τη σκούπα της Ροζαλίας, ξεκινά το ταξίδι του για την υπεράσπιση των αδυνάτων και τη διαφύλαξη της τιμής της αγαπημένης του «Δουλτσινέας». Συγχέει την φαντασία του με την πραγματικότητα, τρώει συνεχώς τα μούτρα του αλλά ποτέ δεν το βάζει κάτω. Στο δρόμο του συναντά τον Σάντσο, έναν φτωχό και αφελή γείτονα του, και τον πείθει να αφήσει την οικογένειά του τάζοντάς του πως θα γίνει «άρχοντας» σε ένα φανταστικό νησί. Μαζί θα ζήσουν ένα σωρό «ηρωικά κατορθώματα» αντιμετωπίζοντας «γίγαντες φοβερούς, ληστές και ιππότες» οι οποίοι δεν είναι τίποτα άλλο παρά γέννημα της φαντασίας του Δον Κιχώτη…
Η πιο πετυχημένη διασκευή και πιο πιστή στο βιβλίο του Θερβάντες είναι ο ρωσικός «Δον Κιχώτης» του Γκριγκόρι Κοζίντσεφ. Γυρισμένη στην Κριμέα, κατάφερε να αναπλάσει την ατμόσφαιρα του βιβλίου και τις απέραντες πεδιάδες της Ισπανίας με χρώματα ξεθωριασμένα που φέρνουν στο νου πίνακες της Αναγέννησης, ενώ ο πρωταγωνιστής του Νικολάι Τσερκάσοφ (ο Ιβάν στη ταινία «Ιβάν ο τρομερός» του Αϊζενστάιν) έδωσε με τον καλύτερο τρόπο τον ιππότη ήρωα… Κλασικό, λυρικό, φιλοσοφικό…
«Η ΝΕΑ ΒΑΒΥΛΩΝΑ»
*Θα προβάλλεται ΤΡΙ-ΤΕΤ στις 21:15
Το αριστούργημα της Ρώσικης Πρωτοπορίας των GRIGORI KOZINTSEV-LEONID TRAUBERG
Μια πρωτοποριακή ταινία-εικονοποίηση του έργου του ΜΑΡΞ «Η ΚΟΜΜΟΥΝΑ ΤΟΥ ΠΑΡΙΣΙΟΥ» από τη «Φάμπρικα του Εκκεντρικού Ηθοποιού» τη διασημότερη πειραματική ομάδα του Σοβιετικού κινηματογράφου!
«Το Παρίσι των εργατών με την Κομμούνα του θα γιορτάζεται πάντα σαν δοξασμένος προάγγελος μιας νέας κοινωνίας».
ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ
Προλετάριοι και αστοί στην πιο αιματηρή αναμέτρησή τους τον 19ο αιώνα!
Η ΥΠΟΘΕΣΗ
1871. Τα γεγονότα που οδήγησαν στην πρώτη προλεταριακή εξουσία της ιστορίας, της Παρισινής Κομμούνας. Στον αναβρασμό του Γαλλοπρωσικού πολέμου, με τους Γάλλους αστούς να συνθηκολογούν με την Πρωσία και τους εργάτες και μικροαστούς να κρατάνε σθεναρή αντίσταση και μη παράδοση των όπλων, η Γαλλία βρίσκεται σε μια πολύ κρίσιμη ιστορική στιγμή, όπου για πρώτη φορά θα συμβεί τόσο μεγάλη κοινωνική αλλαγή, έστω και μόνο για 72 ημέρες! Η Λουίζ, πωλήτρια σε ένα πολυκατάστημα καπιταλιστών εμπόρων, που βρίθει από υπερκαταναλωτικούς αστούς, γνωρίζει έναν ηρωικό νεαρό στρατιώτη και τον ακολουθεί στον επαναστατικό εργατικό αγώνα. Συμμετέχει κι αυτή ενεργά στις μάχες, αντιστέκεται στην παράδοση των κανονιών στους κυβερνητικούς, κανονιών που είχαν αποκτήσει οι εργάτες ύστερα από δικό τους έρανο και όχι με κρατικά χρήματα, και πολεμά μέχρι τέλους… Έτσι, στο Παρίσι δημιουργείται μια κομμούνα, που αναλαμβάνει την εξουσία, κάνει πρωτοποριακές κοινωνικο-πολιτικές μεταρρυθμίσεις, πρωτόγνωρες στην ιστορία, και καταπνίγεται αιματηρά από την αντιδραστική κυβέρνηση των Βερσαλλιών….