Τα «Όρια της ερμηνείας» μάς ταξιδεύουν από την κριτική της ερμητικής παράδοσης και την εξερεύνηση των πιο ασύδοτων ερμηνειών του Δάντη, του Λεοπάρντι και του Τζόυς, μέχρι τις προσωπικές εξομολογήσεις του Έκο ως αναγνώστη των ερμηνευτών των δικών του μυθιστορημάτων και τις οριακές εκείνες καταστάσεις όπου ανάμεσα σε δύο Τζοκόντες πρέπει κανείς να αποφασίσει ποια είναι η αυθεντική.
Στο βιβλίο αυτό, το οποίο πρωτοεκδόθηκε το 1990, ο αναγνώστης θα βρει την εξέλιξη των θέσεων του Ουμπέρτο Έκο σε σχέση με το παλαιότερο έργο του, το «Opera aperta» (1962). Για τον συγγραφέα, η αρχή της απεριόριστης σημείωσης (αντικείμενο διερεύνησης σε πολλά έργα του) δεν καθαγιάζει την ανεξέλεγκτη περιπλάνηση του νοήματος, αλλά συνιστά πλαίσιο συμφωνιών –έστω και προσωρινών και διαψεύσιμων– ανάμεσα σε ερμηνευτές που σέβονται τη σημασιολογική συνοχή ενός έργου.
Άλλωστε, αν και οι ερμηνείες ενός έργου μπορεί να είναι άπειρες, δεν σημαίνει ότι όλες είναι «καλές»: ακόμη και αν δεν μπορεί κάποιος να αποφασίσει ποιες είναι «καλές», μπορεί να πει ποιες είναι απαράδεκτες. Το σημαντικό αυτό έργο του Έκο επανακυκλοφορεί μετά από είκοσι τέσσερα χρόνια από την πρώτη ελληνική έκδοσή του (Γνώση, 1994), εμπλουτίζοντας τη Βιβλιοθήκη Umberto Eco για τη νέα περίοδο των εκδόσεων «Ελληνικά Γράμματα», μαζί με άλλα τρία έργα του συγγραφέα: «Από το Δέντρο στον Λαβύρινθο», «Πρώτο Ελάχιστο Ημερολόγιο» και «Στους ώμους των Γιγάντων».
Ουμπέρτο Έκο
Ο Ουμπέρτο Έκο (5 Ιανουαρίου 1932-19 Φεβρουαρίου 2016) θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους στοχαστές της εποχής μας. Υπήρξε δοκιμιογράφος, φιλόσοφος, κριτικός λογοτεχνίας, μυθιστοριογράφος, καθηγητής Σημειωτικής στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια και πρόεδρος του Διεθνούς Κέντρου Μελετών Σημειωτικής στο Πανεπιστήμιο του Σαν Μαρίνο. Το έργο του επηρέασε καθοριστικά τη σύγχρονη ευρωπαϊκή αλλά και
παγκόσμια σκέψη. Οι μελέτες και τα δοκίμιά του μεταφράστηκαν και εκδόθηκαν σε πολλές γλώσσες σε όλο τον κόσμο. Από την αρχή της καριέρας του κέρδισε πολλές τιμητικές διακρίσεις και έκανε δεκάδες εκδοτικές επιτυχίες.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το πρώτο του μυθιστόρημα, Το Όνομα του Ρόδου, που κυκλοφόρησε το 1980, τιμήθηκε με το βραβείο Strega (1981) και το Medicis Etranger (1982). Φημολογείται ότι το επώνυμό του (ECO) είναι αρκτικόλεξο των λέξεων «Ex Caelis Oblatus», που σημαίνει «θεϊκό δώρο». Γνώριζε άπταιστα πέντε γλώσσες, μεταξύ των οποίων αρχαία ελληνικά και λατινικά, τα οποία χρησιμοποιούσε πολύ συχνά στα βιβλία του, επιστημονικά και λογοτεχνικά