ΕΓΩ. Όμηρος Κωπηλάτης το ψευδώνυμό μου. Γράφω για λαβύρινθους.
Η ΖΩΗ. Άσπρα μαλλιά. Φοράει ζακέτα. Κάθεται στην πολυθρόνα της. Έχει Αλτσχάιμερ.
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΥΤΥΧΙΟΣ. Σύζυγός της. Τη φροντίζει. Της διαβάζει Μπόρχες, Κάφκα, Ντοστογιέφκσι, Τολστόι, Βιρτζίνια Γουλφ, Κέρουακ. Συλλέκτης ωραίων λέξεων. Χαράσσει σε ταμπέλες νέα τοπωνύμια σε παλιούς δρόμους. Μερικές θέλει να τις στείλει στη Σελήνη.
Ο ΜΙΚΡΟΣ. Δίδυμος αδερφός του κύριου Ευτύχιου. Λείπει χρόνια στην Αμερική. Επιστρέφει με μια μαριονέτα, ένα κλουβί κι ένα ρολόι χειρός.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Μπλουμ. Ξαπλωμένος στο χαλάκι του. Κοντά στα πόδια της Ζωής. Είναι σκύλος. Δεν γαβγίζει πια.
ΚΥΡΙΟΣ ΜΠΙ. Μπι, όπως το δεύτερο γράμμα της αγγλικής αλφαβήτας. Ψάχνει να βρει τους 903 θανάτους. Λέει ιστορίες. Σαν κι αυτή…
Μια ιστορία σιωπής γεμάτη κραυγές και ψιθύρους. Μια εσωτερική οδύσσεια πότε σε ρυθμό ροκ εν ρολ και πότε στον ρυθμό της ραπ. Με συνεχώς παρόντα τα χαμένα.
Μιχάλης Φακίνος
Ο Μιχάλης Φακίνος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1940. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος. Έχει εκδώσει έντεκα μυθιστορήματα, τρεις συλλογές διηγημάτων και έναν τόμο με χρονογραφήματα. Δύο θεατρικά του έργα, Το ματ (1985) και Περιμένοντας τον Μπέκετ (2000), έχουν παιχτεί στο θέατρο Στοά. Διηγήματά του έχουν γίνει τηλεταινίες και έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, γερμανικά και ολλανδικά.