Δημήτρης Μυταράς

Δημήτρης Μυταράς:

Πίνακες, έργα, ζωγραφική, βιογραφία, εκθέσεις, αποφθέγματα, άρθρα και όλα τα νέα για τον Δημήτρη Μυταρά (Dimitris Mytaras)

Ο Δημήτρης Μυταράς (18 Ιουνίου 1934 – 16 Φεβρουαρίου 2017) ήταν Έλληνας ζωγράφος. Εκτός από διακεκριμένος ζωγράφος τον οποίο όλοι γνωρίζουμε, υπήρξε και ποιητής, συγγραφέας, ταλαντούχος σκηνογράφος, ενδυματολόγος, εικονογράφος, σχεδιαστής διακοσμητικών παραστάσεων και χαρισματικός δάσκαλος.

Γεννήθηκε στην Χαλκίδα. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (1953-1958) με καθηγητές τους Γιάννη Μόραλη και Σπύρο Παπαλουκά.

Συνέχισε σπουδές στη σκηνογραφία στην “École Supérieure des Arts Décoratifs” καθώς και εσωτερική διακόσμηση στη “Métiers d’Art” στο Παρίσι (1960-1964) με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών.

Εξέθεσε έργα του για πρώτη φορά στην Ε΄ Πανελλήνια Καλλιτεχνική Έκθεση στο Ζάππειο Μέγαρο (1957) και παρουσίασε την πρώτη του ατομική έκθεση στη γκαλερί Ζυγός (1961) στην Αθήνα.

Η στροφή του προς τον κριτικό ρεαλισμό με χρήση φωτογραφικών ντοκουμέντων, περιορισμένη χρωματικότητα και πολιτικό περιεχόμενο, ήταν μια χαρακτηριστική φάση της πρώιμης ζωγραφικής του, στα χρόνια της δικτατορίας. Ωστόσο στη συνέχεια της πορείας του θα κυριαρχήσουν τα εξπρεσιονιστικά στοιχεία και το έντονο χρώμα. Στο μεγαλύτερο μέρος του έργου του τα θέματα είναι ανθρωποκεντρικά και συχνά προσωπογραφικά.

Οι σημαντικές περίοδοι της ζωγραφικής του είναι οι ενότητες: “Καθρέφτες” (1960-1964), “Δικτατορία” (1966-1970), “Επιτύμβια” (1971-1976), “Πορτραίτα” (1977-1987), “Σκηνές θεάτρου” (1988-1991).

Ως σκηνογράφος και ενδυματολόγος επιμελήθηκε δεκάδες θεατρικές παραστάσεις, συνεργαζόμενος με σημαντικά ελληνικά θέατρα όπως Εθνικό Θέατρο, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν κ.ά. Μια σειρά σπουδαίων σκηνοθετών, όπως οι Δημήτρης Μυράτ, Μίνος Βολανάκης, Σπύρος Ευαγγελάτος, Βασίλης Παπαβασιλείου, Κάρολος Κουν, Γιώργος Λαζάνης κ.α., του είχαν εμπιστευτεί την σκηνογραφική και ενδυματολογική επιμέλεια των παραστάσεων τους.

Ασχολήθηκε με την εικονογράφηση βιβλίων, ημερολόγιων, προγραμμάτων θεατρικών παραστάσεων, περιοδικών, αφισών καθώς και με εξώφυλλα δίσκων όπου είχε συνεργαστεί με τον Γιάννη Μαρκόπουλο, Μάνο Χατζιδάκι κ.ά.

Επίσης έχει διακοσμήσει με τοιχογραφίες πολλά δημόσια και ιδιωτικά κτίρια (ξενοδοχεία, τράπεζες, κ.ά.). Το έργο του “Δεξίλεως” είναι τοποθετημένο στο σταθμό «Δάφνη» του αθηναϊκού μετρό.

Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει θεωρητικά κείμενα και μελέτες για την τέχνη που έχουν εκδοθεί και σε βιβλία, αρθρογραφία στον Τύπο για διάφορα θέματα, καθώς και ποίηση.

Την περίοδο 1964 – 1972, δίδαξε εσωτερική διακόσμηση στο Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο (Σχολή Δοξιάδη), το οποίο αναδιοργάνωσε μαζί με τη σύζυγό του. Άρχισε να διδάσκει το 1969 στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας όπου εξελέγη καθηγητής το 1975. Δίδαξε έως το 2001 στην αρχή στο Προκαταρκτικό Εργαστήριο και στη συνέχεια στο Α΄Εργαστήριο Ζωγραφικής. Διετέλεσε Πρύτανης της Α.Σ.Κ.Τ. την περίοδο 1982-1985, από όπου παραιτήθηκε τόσο για να καταγγείλει τις συνθήκες λειτουργίας της σχολής όσο και για να δηλώσει την αντίθεσή του στις κινητοποιήσεις των φοιτητών, οι οποίες κατευθύνονταν από τα κόμματα.

Με την αρωγή του Δήμου Χαλκιδέων ίδρυσε το 1978 στην γενέτειρά του, το Εργαστήρι Τέχνης Χαλκίδας, το οποίο, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της συζύγου του Χαρίκλειας (Ζουζού) Μυταρά, ανέπτυσσε σημαντική διδακτική και πολιτιστική δραστηριότητα.

Το έργο του παρουσιάστηκε σε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα σε χώρους όπως Αίθουσα Τέχνης Αθηνών Χίλτον, Γκαλερί Ζουμπουλάκη, Αίθουσα Τέχνης Αγκάθι, Γκαλερί Ειρμός, Εθνική Πινακοθήκη, Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Αίθουσα Τέχνης Αστρολάβος, Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης, Ίδρυμα Β & Μ Θεοχαράκη κ.ά.

Συμμετείχε σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και διεθνείς διοργανώσεις όπως στις Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας (1958, 1966), Μπιενάλε των Νέων (Παρίσι, 1960), Μπιενάλε του Σάο Πάολο (1966) και Μπιενάλε της Βενετίας (1972).

Το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Άνδρου οργάνωσε το 2018 έκθεση αφιερωμένη στο πολύπλευρο έργο του.

Το 2008 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών αλλά το ίδιο έτος ξεκινάει και η περιπέτεια με την όρασή του. Διεγράφη το 2010 γιατί έλειψε περισσότερο από ένα χρόνο από την Ολομέλεια λόγω προβλημάτων υγείας (οπτική νευροπάθεια) που αντιμετώπιζε. Η διαγραφή του τον επηρέασε και είχε εκφράσει την πικρία του δημόσια.

Είχε τιμηθεί με τον Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικα και ο Δήμος Χαλκιδέων του είχε απονείμει το Χρυσό Μετάλλιο της Πόλης.

Υπήρξε σημαντικός δάσκαλος στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών επί 35 χρόνια και κοντά του μαθήτευσαν αρκετοί σημαντικοί ζωγράφοι όπως οι Χρήστος Μποκόρος, Κώστας Παπανικολάου, Εδουάρδος Σακαγιάν, Τάσος Μισούρας, Μαριλίτσα Βλαχάκη, Σάββας Γεωργιάδης, Δάφνη Αγγελίδου, Κωστής Γεωργίου, Φωτεινή Στεφανίδη, Χρύσα Βέργη, Βασίλης Καρακατσάνης, Αντώνης Στάβερης, Στρατηγούλα Γιαννικοπούλου κ.ά.