Μπερνάρντο Μπερτολούτσι

Μπερνάρντο Μπερτολούτσι:

Ταινίες, βιογραφία, συνεντεύξεις, άρθρα και όλα τα νέα για τον Μπερνάρντο Μπερτολούτσι (Bernardo Bertolucci)

Ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι (16 Μαρτίου 1941 – 26 Νοεμβρίου 2018) ήταν Ιταλός σκηνοθέτης του κινηματογράφου και σεναριογράφος.

Γεννήθηκε στην Πάρμα. Αρχικά ήθελε να γίνει ποιητής όπως ο πατέρας του. Έχοντας αυτόν τον στόχο, παρακολούθησε τη Σχολή Σύγχρονης Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου της Ρώμης την περίοδο 1958 -1961 χωρίς να αποφοιτήσει. Εκεί ξεκίνησε και η καριέρα του ως βοηθός σκηνοθέτη στον Πιερ Πάολο Παζολίνι στην ταινία “Ακατόνε” (1961).

Σε ηλικία 21 ετών, σκηνοθέτησε την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, με σενάριο του Παζολίνι που ονομάζεται “Βίαιος Θάνατος” (1962) και είχε ως θέμα της, την αστυνομική έρευνα για τον θάνατο μιας πόρνης στην Σικελία. Ακολουθεί η ταινία “Πριν από την Επανάσταση” (1964) όπου ένας ευκατάστατος νεαρός προσπαθεί να εναντιωθεί στην υποκρισία και τη στασιμότητα της κοινωνικής τάξης του μέσα από έναν απαγορευμένο έρωτα.

Θα γυρίσει μία από τις καλύτερες ταινίες του, τη “Στρατηγική της Αράχνης” (1970), ελεύθερη διασκευή μιας νουβέλας του Χόρχε Λουίς Μπόρχες και που εισάγει τον θεατή σε ένα λαβύρινθο, ακολουθώντας τον ήρωα που προσπαθεί να ανακαλύψει τον ήρωα ή να αποκαλύψει τον προδότη. Παρουσιάζει το αριστούργημά του, την αντιφασιστική ταινία “Ο Κομφορμίστας” (1970) βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Αλμπέρτο Μοράβια με τον Ζαν Λουί Τρεντινιάν και τη Στεφανία Σαντρέλι. Την μουσική έγραψε ο Ζορζ Ντελερί.

Δύο χρόνια αργότερα με την ταινία “Τελευταίο τανγκό στο Παρίσι” (1972), θα σοκάρει το κοινό παγκοσμίως με τις τολμηρές ερωτικές σκηνές. Πρωταγωνιστούσαν οι Μάρλον Μπράντο και Μαρία Σνάιντερ. Την μουσική είχε γράψει ο Γκάτο Μπαρμπιέρι.

Το 1976 θα παρουσιάσει το επικό δράμα “1900”, μία ταινία 5 ωρών, για την ιστορία μιας χώρας μέσα από τη μακροχρόνια φιλία δύο αντρών που μεγαλώνουν μαζί. Ο ένας είναι αριστοκράτης και ο άλλος χωρικός. Με συμμετοχή των Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Μπαρτ Λανκαστερ, Ντομινίκ Σαντά, Ντόναλντ Σάδερλαντ και Αλίντα Βάλι. Την διεύθυνση φωτογραφίας είχε ο Βιτόριο Στοράρο και ο Ένιο Μορικόνε έγραψε την μουσική.

Θα περάσει από μία περίοδο κάμψης, με μία μικρή παρένθεση τη δραματική κωμωδία “Η Τραγωδία Ενός Γελοίου Ανθρώπου” (1981), που θα δώσει την ευκαιρία στον Ούγκο Τονιάτσι να κερδίσει στο Φεστιβάλ των Καννών το βραβείο καλύτερης ερμηνείας.

Η ταινία “Ο Τελευταίος Αυτοκράτορας” (1988) αφηγείται την δραματική ιστορία του Που Γι του τελευταίου αυτοκράτορα της Κίνας που ξεκινάει από την άνοδο του στον θρόνο, στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν ήταν μικρό αγόρι, και καταλήγει στη φυλάκισή του. Είναι η πρώτη ταινία για την οποία η κινεζική κυβέρνηση επέτρεψε να πραγματοποιηθούν γυρίσματα στην Απαγορευμένη Πόλη της Κίνας. Θα κερδίσει και τα εννέα Βραβεία Όσκαρ για τα οποία είχε προταθεί (καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, διασκευασμένου σεναρίου, πρωτότυπης μουσικής, φωτογραφίας, μοντάζ, καλλιτεχνικής διεύθυνσης, κοστουμιών, ήχου).

Θα γυρίσει την μεγάλη επιτυχία του, το υπαρξιακό δράμα “Τσάι στη Σαχάρα” (1990), μια διασκευή του βιβλίου του Πολ Μπόουλς, έχοντας και πάλι εξαίρετους συνεργάτες (φωτογραφία Βιτόριο Στοράρο, μουσική Ρουίτσι Σακαμότο κ.ά.) και ένα υπέροχο πρωταγωνιστικό ζευγάρι, τον Τζον Μάλκοβιτς και την Ντέμπρα Γουίνγκερ.

Συνεχίζει με τις ταινίες “Ο Μικρός Βούδας” (1993) όπου ένα εννιάχρονο αγόρι από το Σιάτλ ενδέχεται να είναι η μετενσάρκωση ενός ιερού βουδιστή ηγέτη και “Κλεμμένη Ομορφιά” (1996) που αφηγείται την ιστορία μιας νεαρής Αμερικανίδας η οποία πηγαίνει για διακοπές σε οικογενειακούς φίλους στην Τοσκάνη, κι εκεί γνωρίζει την ερωτική και σεξουαλική της συνειδητοποίηση. Παίζουν οι Λιβ Τάιλερ, Τζέρεμι Άιρονς, Ρέιτσελ Βάις και Ζαν Μαρέ.

Δημιουργεί την τολμηρή ταινία “Οι Ονειροπόλοι” (2003) με φόντο ένα Παρίσι που ετοιμάζεται να υποδεχτεί τον εκρηκτικό Μάη του 1968, κι ενώ οι γονείς λείπουν από το σπίτι, ένα πανέμορφο κορίτσι και ο αδερφός της φιλοξενούν έναν Αμερικανό συμφοιτητή τους και μαζί του εξερευνούν τις παραμέτρους και τα όρια της σεξουαλικής τους αφύπνισης.

Στην τελευταία του ταινία “Εγώ κι Εσύ” (2012) ένας μοναχικός και εσωστρεφής έφηβος, που αποφασίζει να απομονωθεί για λίγες μέρες από τον περίγυρό του, βλέπει τον κόσμο του να αναστατώνεται από την αιφνίδια επίσκεψη της θετής, μεγαλύτερης αδελφής του.

Υπήρξε ένας από τους κορυφαίους κινηματογραφικούς σκηνοθέτες και έχει τιμηθεί για το σύνολο του έργου του με τον Χρυσό Λέοντα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας (2007) και με τον Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ των Καννών (2011).