Νικόλας Άσιμος

Νικόλας Άσιμος:

Τραγούδια, στίχοι, δισκογραφία, βιογραφικό, αποφθέγματα, άρθρα και όλα τα νέα για τον Νικόλα Άσιμο (Nikolas Asimos)

Ο Νικόλας Άσιμος (20 Αυγούστου 1949 – 17 Μαρτίου 1988) ήταν Έλληνας στιχουργός, συνθέτης και τραγουδιστής. Ερμήνευσε ελληνικό ροκ, πολιτικά τραγούδια, μπαλάντες και λαϊκά.

Το πραγματικό του όνομα ήταν Νικόλαος Ασημόπουλος. Ήταν αντισυμβατικός καλλιτέχνης και οι συμπεριφορές του και τα τραγούδια που έγραψε θεωρήθηκαν συχνά προκλητικά.

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε στην Κοζάνη. Ως έφηβος ασχολήθηκε με τον αθλητισμό, στο στίβο και στο ποδόσφαιρο.

Εισήχθη το 1967 στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και παράλληλα ασχολήθηκε με το φοιτητικό θέατρο, ενώ παρακολούθησε και μαθήματα σε ιδιωτική δραματική σχολή, χωρίς να αποφοιτήσει. Στη Θεσσαλονίκη αγόρασε την πρώτη του κιθάρα και ξεκίνησε να παίζει ως αυτοδίδακτος και να συνθέτει τα πρώτα του τραγούδια.

Πρωτοεμφανίστηκε το 1972 στο κοινό ως τραγουδοποιός, αλλά και ως ηθοποιός (ερμήνευσε το μονόπρακτο “Το Πανηγύρι” του Ζαν Κοκτώ σε δώμα του Λευκού Πύργου).

Εγκατέλειψε τις σπουδές του, έφυγε από τη Θεσσαλονίκη και κατέβηκε το 1973 στην Αθήνα. Άρχισε να ασχολείται όλο και περισσότερο με τη μουσική, περιλαμβάνοντας όμως πάντα θεατρικά στοιχεία στις εμφανίσεις του. Στις μπουάτ της Πλάκας συνεργάστηκε, μεταξύ άλλων, με καλλιτέχνες όπως οι Πάνος Τζαβέλας, Θανάσης Γκαϊφύλλιας, Γιάννης Ζουγανέλης, Σάκης Μπουλάς, Μαριάννα Τόλη, το ντουέτο Λήδα-Σπύρος κ.ά.

Η πρώτη του παρουσία στη δισκογραφία ήταν το 1975 με ένα δίσκο 45 στροφών που περιείχε τα τραγούδια “Ο Μηχανισμός” και “Ο Ρωμιός” σε ενορχήστρωση του Γιώργου Στεφανάκη. Τον έβγαλε η εταιρεία Λύρα και ενώ επιτράπηκε η πώλησή του στα δισκοπωλεία, απαγορεύτηκε η μετάδοση του από την δημόσια ραδιοτηλεόραση. Την ίδια χρονιά συμμετείχε στο πρόγραμμα του Μουσικού Καφενείου “Σούσουρο” στη Πλάκα.

Λίγο πριν από τις βουλευτικές εκλογές του 1977 προσήχθη και προφυλακίστηκε στις φυλακές της Αίγινας μαζί με πέντε εκδότες πολιτικών εντύπων, γιατί παρουσιάστηκαν από την Αστυνομία σαν “ηθικοί αυτουργοί” ταραχών που ξέσπασαν στην Αθήνα κατά τη διάρκεια αντιγερμανικών διαδηλώσεων, με αφορμή τους θανάτους μελών της ένοπλης οργάνωσης Φράξια Κόκκινος Στρατός (RAF) στα διαβόητα λευκά κελιά των φυλακών Σταμχάιμ στη Δυτική Γερμανία. Μετά από λίγες εβδομάδες αφέθηκε ελεύθερος.

Για να αποφύγει την στράτευση το 1978 προσποιήθηκε τον ψυχοπαθή και κατάφερε να πάρει απαλλαγή. Όπως περιγράφει στο βιβλίο του “Αναζητώντας Κροκάνθρωπους”, υιοθέτησε αυτή την συμπεριφορά γιατί ήταν αντίθετος προς τη στράτευση.

Από τον Σεπτέμβριο του 1978 έως τον Μάρτιο του 1987 κυκλοφόρησε οκτώ παράνομες κασέτες με λιγότερο ή περισσότερο πρόχειρες ηχογραφήσεις τραγουδιών του:
“Η Κασέτα με το Βαρέλι που για να Βγει το Σπάει” (Παράνομη Κασέτα Νο.000001)
“Είμαι παλιάνθρωπος” (Παράνομη Κασέτα No.000002)
“Γιατί φοράς κλουβί” (Παράνομη Κασέτα No.000003)
“Klaste Eleftheros” (Παράνομη Κασέτα No.000004
“Ο Σάλιαγκας” (Παράνομη Κασέτα No.000005)
“Η Ζαβολιά” (Παράνομη Κασέτα Νο.000006)
“Πάλι στην Ξεφτίλα” (Παράνομη Κασέτα No.000007)
“Το Φανάρι του Διογένη” (Παράνομη Κασέτα No.000008). Τραγουδάει η Σωτηρία Λεονάρδου.

Τις διακινούσε κυρίως ο ίδιος, στα κάγκελα του Πολυτεχνείου στην οδό Πατησίων, τριγυρνώντας σε μαγαζιά, νυχτερινά κέντρα και μπαρ, ή στα “μαγαζόσπιτα” όπου ζούσε κατά καιρούς, με πιο χαρακτηριστικό το ημιυπόγειο επί της οδού Αραχώβης 41 στα Εξάρχεια, την περίφημη “υπόγα” του Άσιμου, εκεί όπου διέμενε από το φθινόπωρο του 1978 έως την άνοιξη του 1983.

Κυκλοφόρησε τον μοναδικό δίσκο 33 στροφών (LP) που έβγαλε όσο ζούσε, με τίτλο “Ο Ξαναπές” (1982), σε ενορχήστρωση του Θανάση Μπίκου και παραγωγή του Ηλία Μπενέτου. Συμμετείχαν η Χάρις Αλεξίου σε δύο τραγούδια (“Άμα σε λέγαν Βάσω” και “Παπάκι”), ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου σε άλλα δύο (“Πιάστηκα σκοινί κορδόνι” και “Της Επανάστασης”) και η Αθηναϊκή Κομπανία (στο τραγούδι “Σεισμός”), το όνομα της οποίας δεν γράφτηκε στο εξώφυλλο, διότι θεωρήθηκε πολύ «εμπορική» για τον ίδιο.

Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου ερμήνευσε στον δίσκο του “Χαιρετίσματα” (1987) πέντε τραγούδια του Άσιμου: “Ο σάλιαγκας κι ο μάλιαγκας”, “Αγαπάω κι αδιαφορώ”, “Θα ‘ρθω να σε βρω”, “Θα νικήσουμε (Venceremos)” και “Καταρρέω”.

Κατηγορήθηκε το 1987 για το βιασμό μιας γυναίκας και αφού κρατήθηκε στη φυλακή για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, βγήκε με χρηματική εγγύηση. Η επικείμενη δίκη είχε συνέπειες στην ψυχοσωματική του κατάσταση. Μετά από δύο ανεπιτυχείς απόπειρες αυτοκτονίας στις 17 Μαρτίου 1988 έδωσε τέλος στη ζωή του, πριν δικαστεί. Κρεμάστηκε από σωλήνα ύδρευσης στο “Χώρο Προετοιμασίας”, όπως αποκαλούσε το τελευταίο μαγαζόσπιτό του στην οδό Καλλιδρομίου 55 στα Εξάρχεια.

Μετά τον θάνατό του κυκλοφόρησαν με τραγούδια του οι δίσκοι “Το Φανάρι του Διογένη” (1989), “Στο Φαλημέντο του Κόσμου-Γιουσουρούμ” (1992) και “Μια Παράσταση- Ζωντανή Ηχογράφηση στο Rodeo Club 26/02/1986” (2009).