Παντελής Βούλγαρης

Παντελής Βούλγαρης:

Άρθρα, ταινίες, συνεντεύξεις, ειδήσεις για το σπουδαίο σκηνοθέτη Παντελή Βούλγαρη (Pantelis Voulgaris).

Ο Παντελής Βούλγαρης (23 Οκτωβρίου 1940) είναι Έλληνας σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Γράφτηκε το 1960 στη Σχολή Σταυράκου και σπούδασε κινηματογράφο με δασκάλους τους Ροβήρο Μανθούλη, Γρηγόρη Γρηγορίου, Ντίνο Δημόπουλο, Γιάννη Μπακογιαννόπουλο και συμμαθητές μεταξύ άλλων τον Θόδωρο Αγγελόπουλο, τον Κώστα Φέρρη, την Τώνια Μαρκετάκη και τον Δήμο Θέο. Την περίοδο 1961-1965 εργάστηκε ως βοηθός σε πολλές ταινίες της Φίνος Φιλμ.

Παρουσίασε την πρώτη του ταινία μικρού μήκους “Ο Κλέφτης” (1965), και την επόμενη χρονιά την επίσης μικρού μήκους “Τζίμης ο Τίγρης” με πρωταγωνιστή τον Σπύρο Καλογήρου. Το 1971 γύρισε το ντοκιμαντέρ “Ο χορός των τράγων” και την ίδια χρονιά μοντάρισε στο Παρίσι την αντιδικτατορική ταινία “Ce n’est qu’un debut…”.

Ολοκλήρωσε την ταινία μεγάλου μήκους “Το προξενιό της Άννας” (1972), με παραγωγή, φωτογραφία και μοντάζ του Ντίνου Κατσουρίδη και μουσική του Πρόδρομου Τσαουσάκη. Συμμετείχαν μεταξύ άλλων οι ηθοποιοί Άννα Βαγενά, Κώστας Ρηγόπουλος και Σμαράγδα Βεάκη. Σημείωσε μεγάλη καλλιτεχνική επιτυχία τόσο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης όσο και στο εξωτερικό. Την επόμενη χρονιά, μετά από πρόταση του Μάνου Χατζιδάκι, γύρισε την ταινία “Ο Μεγάλος Ερωτικός”, μια ποιητική μεταφορά στη μεγάλη οθόνη του ομώνυμου δίσκου.

Το 1974 εξορίστηκε από τη χούντα στη Γυάρο. Επέστρεψε στην Αθήνα μετά την πτώση της δικτατορίας και με αφορμή την εμπειρία του γύρισε την ταινία “Happy Day”. Το σενάριο ήταν βασισμένο στο μυθιστόρημα “Ο Λοιμός” του Ανδρέα Φραγκιά, η φωτογραφία του Γιώργου Πανουσόπουλου και η μουσική του Διονύση Σαββόπουλου. Συμμετείχε το 1976 στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και απέσπασε πολλά βραβεία.

Σκηνοθέτησε το 1975 το πρώτο τηλεοπτικό του ντοκιμαντέρ με τίτλο “Οι ψάλτες”, ενώ το 1976 γύρισε για την τηλεόραση το ντοκιμαντέρ “Κάρολος Κουν” και την επόμενη μια σειρά έξι επεισοδίων με τίτλο “Κείμενα της Μεγάλης Εβδομάδας”, με ανάγνωση κειμένων από την Έλλη Λαμπέτη. Το 1978 γύρισε επτά ντοκιμαντέρ για τη σειρά “Εικόνες από τη Βόρεια Ελλάδα”.

Ολοκλήρωσε το 1980 την ταινία “Ελευθέριος Βενιζέλος”, με φωτογραφία του Γιώργου Αρβανίτη, μουσική του Λουκιανού Κηλαηδόνη και με ηθοποιούς τους Γιάννη Βόγλη, Βασίλη Διαμαντόπουλο, Όλγα Καρλάτου, Μάνο Κατράκη κ.ά. Η ταινία όμως δίχασε κριτικούς και κοινόν, με αποτέλεσμα να αποσυρθεί προσωρινά από τον κινηματογράφο και ν’ ασχοληθεί αποκλειστικά με την τηλεόραση. Δημιούργησε πέντε ντοκιμαντέρ για τη σειρά “Εδώ γεννήθηκε η Ευρώπη” και τα σίριαλ “Ο κήπος με τα αγάλματα” και “Οι απόμαχοι”.

Επανήλθε στον κινηματογράφο με τα “Πέτρινα χρόνια” (1985) με πρωταγωνιστές τον Δημήτρη Καταλειφό και την Θέμις Μπαζάκα η οποία κέρδισε Ειδική Μνεία καλύτερης γυναικείας ερμηνείας στο Φεστιβάλ της Βενετίας.

Γύρισε ένα ντοκιμαντέρ για τον Γιάννη Ρίτσο (1987) και την ταινία “Η φανέλα με το εννιά” (1988) που ήταν βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο του Μένη Κουμανταρέα.

Παρουσίασε τις ταινίες “Ήσυχες μέρες του Αυγούστου” (1991) και “Ακροπόλ” (1995) με ηθοποιούς μεταξύ άλλων τους Λευτέρη Βογιατζή, Δέσπω Διαμαντίδου, Σταύρο Παράβα, Κωνσταντίνο Τζούμα και Θέμις Μπαζάκα. Στη συνέχεια την μυθοπλασία “Όλα είναι δρόμος” (1998) με τους ηθοποιούς Γιώργο Αρμένη, Θανάση Βέγγο, Δημήτρη Καταλειφό κ.ά.

Μετά από πολλές περιπέτειες, ολοκλήρωσε το φιλόδοξο διεθνές εγχείρημα, την ταινία “Νύφες” (2004). Το σενάριο έγραψε η Ιωάννα Καρυστιάνη, την επιμέλεια παραγωγής είχε ο Μάρτιν Σκορσέζε και τη μουσική επένδυση ο Σταμάτης Σπανουδάκης.

Το 2009 γύρισε την ταινία του, για τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο, “Ψυχή βαθιά” και το 2013 παρουσίασε την ταινία “Μικρά Αγγλία” βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Ιωάννας Καρυστιάνη, η οποία γνώρισε μεγάλη εμπορική επιτυχία και κέρδισε 6 βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου (ταινίας, φωτογραφίας, σκηνικών, κοστουμιών, ήχου και μακιγιάζ), καθώς και 3 βραβεία του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Σανγκάης (ταινίας, σκηνοθεσίας και γυναικείας ερμηνείας για την Πηνελόπη Τσιλίκα).

Επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη με την ταινία “Το Τελευταίο Σημείωμα” (2017) όπου καταπιάνεται με μια από τις πιο γνωστές σελίδες της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας… Την εκτέλεση από τους Γερμανούς κατακτητές 200 αγωνιστών την 1η Μαΐου 1944 στην Καισαριανή, ως αντίποινα για τη δράση της ελληνικής αντίστασης.