Πίνα Μπάους

Πίνα Μπάους:

Άρθρα, συνεντεύξεις, παραστάσεις, αποφθέγματα, έργα, ταινίες, video και ειδήσεις για την Πίνα Μπάους (Pina Bausch)

H Πίνα Μπάους (27 Ιουλίου 1940 – 30 Ιουνίου 2009) ήταν Γερμανίδα χορεύτρια, χορογράφος και δασκάλα χορού.

Θεωρείται μια από τις σημαντικότερες χορογράφους του 20ου αιώνα.

Συνδυάζει για πρώτη φορά τον χορό με το τραγούδι, την παντομίμα, τα ακροβατικά και την υποκριτική σε ένα νέο είδος τέχνης. Πολλοί θεωρούν αυτή τη νέα μορφή τέχνης ως την αρχή του χοροθεάτρου.

Η Μπάους «έσπασε» την παραδοσιακή δομή της δράσης σε μεμονωμένες σκηνές και τις συνέδεσε μέσω κολάζ και μοντάζ σε θεματικά πλαίσια. Το σημείο εκκίνησης των έργων της ήταν οι μεμονωμένες χειρονομίες, η αναπαράσταση και η έκφραση ενός συγκεκριμένου συναισθήματος. Η ζωντάνια και η ευφορία έρχονται σε αντίθεση με δραματικές σκηνές, και έτσι άγγιξε τα βάθη της ύπαρξης ανθρώπου, αυτά που το κοινό συχνά βίωνε με έντονο τρόπο. Πολλά από τα έργα της είχαν ως εκ τούτου χαρακτηριστεί ως εξαιρετικά ριζοσπαστικά και συγκινητικά ταυτόχρονα.

Γεννήθηκε στο Ζόλινγκεν. Από μικρή έδειξε ενδιαφέρον για το χορό και πρώτος σταθμός της εκπαίδευσής της το 1955 ήταν στην Ακαδημία Φόλκβανγκ της Έσσης με διευθυντή τον χορογράφο Kurt Jooss (Κουρτ Γιος), έναν από τους ιδρυτές του γερμανικού εξπρεσιονιστικού χορού. Συνέχισε τις σπουδές της με υποτροφία το 1960 στη διάσημη Σχολή Τζούλιαρντ στη Νέα Υόρκη και δέχτηκε τις επιδράσεις των δασκάλων της Άντονι Τιούντορ και Χοσέ Λιμόν.

Επέστρεψε και το 1962 εντάχθηκε ως βασική χορεύτρια στο μπαλέτο της Ακαδημίας Φόλκβανγκ και το 1968 χορογράφησε το πρώτο της κομμάτι με τίτλο “Fragmente” (Θραύσματα) σε μουσική του Μπέλα Μπάρτοκ. Συνέχισε να χορογραφεί ανεξάρτητα και το 1973 ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση του Μπαλέτου της Όπερας του Βούπερταλ, το οποίο ανέδειξε σ’ ένα από τα κορυφαία παγκοσμίως με την ονομασία Τanztheater Wuppertal Pina Bausch (Χοροθέατρο Πίνα Μπάους του Βούπερταλ).

Δημιούργησε τις πρώτες χορευτικές όπερες με τα έργα “Ιφιγένεια εν Ταύροις” (1974) και “Ορφέας και Ευρυδίκη” (1975) του Κρίστοφ Γκλουκ.

Την δεκαετία αυτή παρουσίασε παραστάσεις που σημάδεψαν την ιστορία του χοροθεάτρου όπως οι “Fruhlings opfer” (Ιεροτελεστία της Άνοιξης, 1975) του Ιγκόρ Στραβίνσκι, όπου η σκηνή ήταν καλυμμένη με χώμα, “Café Müller” (Καφέ Μίλερ, 1978) ένα έργο αυτοβιογραφικό και “Kontakthof” (Σημείο Επαφής, 1978) που το ερμήνευσε μια ομάδα ηλικιωμένων ανθρώπων 58 ως 77 ετών.

Η παγκόσμια ανάπτυξη του χοροθεάτρου είχε ως αποτέλεσμα πολλές διεθνείς συμπαραγωγές για το Χοροθέατρο Πίνα Μπάους του Βούπερταλ όπως: “Viktor”, “Palermo Palermo” και “O Dido” στην Ιταλία, “Dance Evening II” στη Μαδρίτη, “A Tragedy” στη Βιέννη, “Only You” στο Λος Άντζελες, “The Window Washer” στο Χονγκ Κονγκ, “Masurca Fogo” στη Λισαβόνα, “Meadow Land” στη Βουδαπέστη, “Água” στη Βραζιλία, “Nefes” στην Κωνσταντινούπολη, “Ten Chi” στο Τόκιο, “Rough Cut” στη Σεούλ, “Bamboo Blues” στην Ινδία κ.ά.

Εμφανίστηκε και ως ηθοποιός σε ταινίες δημιουργών, όπως “Και το πλοίο φεύγει” (E la nave va, 1983) του Φεντερίκο Φελίνι και “Μίλα της” (Hable con Ella, 2002) του Πέδρο Αλμοδόβαρ.

Από την αισθητική της επηρεάστηκε και ο Ντέιβιντ Μπόουι κυρίως στο σχεδιασμό της παγκόσμιας περιοδείας του “Glass Spider Tour” (1987).

Ο χορογράφος Δημήτρης Παπαϊωάννου σκηνοθετεί την παράσταση “Πουθενά” (2009) για τα εγκαίνια του ανακαινισμένου Εθνικού Θεάτρου και στην οποία η πιο παραγωγική και κεντρική σκηνή ήταν αφιερωμένη στη μνήμη της.

Ο σκηνοθέτης Βιμ Βέντερς παρουσίασε μία ταινία για τη ζωή και το έργο της με τίτλο “Pina”, που για πρώτη φορά προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου (2011).

Στην Πίνα Μπάους έχουν απονεμηθεί πολλά βραβεία και διακρίσεις όπως το Χρυσό Λιοντάρι της Μπιενάλε της Βενετίας για το σύνολο του έργου της καθώς και το πολύ σεβαστό Βραβείο Κιότο.

Το Γαλλικό κράτος την έχει τιμήσει με τον τίτλο Διοικητής του Τάγματος των Γραμμάτων και Τεχνών (1991) καθώς και με τον τίτλο του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής (2003). Έχει τιμηθεί επίσης με το Τάγμα της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (1997).