Σιμόν Ντε Μποβουάρ

Σιμόν ντε Μποβουάρ:

Βιβλία, αποφθέγματα, φεμινισμός, βιογραφικό, αποσπάσματα και όλα τα νέα για την Σιμόν ντε Μποβουάρ (Simone de Beauvoir)

Η Σιμόν ντε Μπoβουάρ (9 Ιανουαρίου 1908 – 14 Απριλίου 1986) ήταν Γαλλίδα συγγραφέας, φιλόσοφος, διανοούμενη, ακτιβίστρια και φεμινίστρια. Υπήρξε σύντροφος του διάσημου υπαρξιστή φιλοσόφου Ζαν-Πωλ Σαρτρ.

Γεννήθηκε στο Παρίσι και σπούδασε φιλοσοφία στο πανεπιστήμιο της Σορβόννης όπου και συνάντησε το 1929 τον Ζαν-Πωλ Σαρτρ. Μαζί συντάχθηκαν με το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας, αλλά αποχώρησαν αμφότεροι έπειτα από την Σοβιετική επέμβαση στην Ουγγαρία το 1956 και μετέπειτα στράφηκαν προς τον Μαοϊσμό.

Εξέδωσε το 1943 το μυθιστόρημα “Η καλεσμένη”, ένα μυθοπλαστικό χρονικό της σχέσης που ανέπτυξε με μία από τις φοιτητριες της, την Όλγα Κοζάκιεβιτς, ενώ δίδασκε στη Ρουέν στις αρχές της δεκαετίας του ’30.

Κατά την γερμανική Κατοχή γνωρίστηκε με τον Αλμπέρ Καμύ, τον Ζαν Ζενέ, τον Πάμπλο Πικάσο και άλλους διάσημους καλλιτέχνες που έμεναν στο Παρίσι.

Το 1945 συνεργάστηκε με τον Ζαν-Πωλ Σαρτρ στην έκδοση του πολιτικού και ιδεολογικού εντύπου “Μοντέρνοι Καιροί” το οποίο φιλοξένησε κείμενα των Σάμιουελ Μπέκετ, Ζαν Ζενέ, Αλμπέρτο Μοράβια, Μπορίς Βιάν κ.ά.

Δημοσίευσε το “Όλοι οι άνθρωποι είναι θνητοί” (1946) που περιστρέφεται γύρω από το ζήτημα της θνησιμότητας και της αθανασίας.

Το βιβλίο της “Για μια ηθική της αμφισβήτησης” (1947) έλαβε λίγη προσοχή αν και είναι ίσως το καλύτερο για να εισαχθεί κάποιος στον Γαλλικό υπαρξισμό.

Στο “Δεύτερο φύλλο” (1949) διατύπωσε την δική της θεωρία για τις γυναίκες, αμφισβητώντας έννοιες ως τότε ιερές, όπως η μητρότητα, ο γάμος και η οικογένεια. Καταγγέλλει ότι η γυναίκα είναι επιφορτισμένη με πολλαπλούς κοινωνικούς ρόλους (μητέρα, σύζυγος, εργαζόμενη, νοικοκυρά) και απαιτεί η μεταχείρισή της να είναι ίση με του άνδρα και για να γίνει αυτό, θα πρέπει να αλλάξουν οι νόμοι, τα έθιμα και η εκπαίδευση.

Το έργο “Οι Μανδαρίνοι” (1954) για το οποίο πήρε το βραβείο λογοτεχνίας “Prix Goncourt” είναι μια βαθιά μελέτη των ευθυνών που έχει ο διανοούμενος στην κοινωνία του. Εξετάζει τις αρετές και τις παγίδες της φιλοσοφίας, της δημοσιογραφίας, του θεάτρου και της λογοτεχνίας καθώς αυτά τα μέσα προσπαθούν να μιλήσουν στην εποχή τους και να εφαρμόσουν την κοινωνική αλλαγή.

Άλλα σημαντικά της έργα είναι τα “Αναμνήσεις μια καθώς πρέπει κόρης” (1958), “Η δύναμη των πραγμάτων” (1963), “Η τελετή του αποχαιρετισμού” (1981).

Όλα τα μυθιστορήματα της Σιμόν ντε Μποβουάρ ενσωματώνουν υπαρξιακά θέματα, προβλήματα και ερωτήσεις στην προσπάθειά της να περιγράψει την ανθρώπινη κατάσταση σε περιόδους προσωπικής, πολιτικής και κοινωνικής αναταραχής.