Ο Jason Fryman (Adam Scott) και η Julie Keller (Jennifer Westdfeldt) είναι κολλητοί φίλοι και τίποτα παραπάνω, οι οποίοι απογοητευμένοι από την ιδέα του …
Από τη Μαρία Δαμασιώτη
γάμου και πεπεισμένοι ότι το καλύτερο για την ανατροφή ενός παιδιού είναι να μεγαλώνει σε ένα ήρεμο και γεμάτο αγάπη περιβάλλον ακόμα και αν οι γονείς δεν είναι μαζί, οδηγούνται στην απόφαση να κάνουν ένα παιδί μαζί διατηρώντας την σχέση τους πλατωνική και συνεχίζοντας την ζωή που ήδη είχαν, βέβαιοι ότι θα το μεγαλώσουν με τις κατάλληλες προϋποθέσεις.
Έτσι παρά τις αντιδράσεις των ήδη παντρεμένων και με παιδιά φίλων τους προχωρούν το σχέδιό τους. Στην αρχή φαίνεται ότι λειτουργεί περίφημα, όταν όμως η Julie θα περάσει τη λεπτή γραμμή της φιλίας και θα αρχίσει να ερωτεύεται το Jason, τα πράγματα θα αρχίσουν να περιπλέκονται και η ιδέα που φάνταζε αρχικά τόσο ιδανική, θα αρχίσει να εμφανίζει τα ψεγάδια της.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η Jennifer Westfeldt η οποία πρωταγωνιστεί, σκηνοθετεί και υπογράφει το σενάριο μας δίνει μία ακόμη ρομαντική κομεντί η οποία ξεκινά πολύ προοδευτικά για να καταλήξει, μάλλον συμβατικά και συντηρητικά. Προβάλλει το θεσμό της οικογένειας, προσπαθώντας να πείσει τον θεατή ότι παρά την αβυσσαλέα κρίση του θεσμού αυτού (ιδιαίτερα στην Αμερική) η οικογένεια μπορεί να επιβιώσει με ιδεατό τρόπο, χωρίς όμως σημαντικά αποτελέσματα. Παράλληλα εξετάζει τις ερωτικές και φιλικές σχέσεις, τη λεπτή γραμμή που τις διαχωρίζει και κατά πόσο στηρίζουν το θεσμό της οικογένειας.
Οι ερμηνείες ήταν μάλλον οριακά επαρκείς για τους χαρακτήρες της ταινίας, που δεν είχαν ιδιαίτερο βάθος, καθώς το σενάριο απλά τους τοποθετούσε σε ένα περιβάλλον όπου ο θεατής γινόταν αποκλειστικά μάρτυρας της καθημερινότητάς τους. Όσο για τη σκηνοθεσία, παρά τις σκηνές και τους διαλόγους ωμού ρεαλισμού δεν κατάφερε να ξεφύγει από το καλούπι της παραδοσιακής αμερικάνικης κομεντί.
Η ταινία είναι άνιση σε σχέση με τα οξύτατα θέματα που πραγματεύεται και η τελική της πρόταση δεν ξεφεύγει από το κλισέ.