Ταινία: Η τέλεια ομορφιά, του Πάολο Σορεντίνο

Ένας φόρος τιμής στην Ρώμη και το ιταλικό σινεμά δεν θα μπορούσε να έχει άλλο τίτλο, παρά αυτόν: «Η Τέλεια Ομορφιά». Τίτλος βγαλμένος από το στόμα των πέντε Σιβυλλών, από την μια απόλυτος και στομφώδης και από την άλλη καυστικός και ειρωνικός, δεν ξέρεις ούτε προς τα που, ούτε από πού πηγάζει.

Σε αυτήν την αναζήτηση τοποθετεί ο Σορεντίνο τον πρωταγωνιστή του, Τόνι Σερβίλο, και μάλλον μαζί παρά κατά μονάς ξεκινούν ένα οδοιπορικό μέσα στην Ρώμη των Τεχνών, των Γραμμάτων, της Νύχτας, των Ανθρώπων, της Ιστορίας, του Μύθου, των Υποσχέσεων και των Διαψεύσεων.

Ο Τζεπ (Τόνι Σερβίλλο) γιορτάζει τα 65 χρόνια που τον βρίσκουν στην κορυφή των στόχων που έβαλε όταν, πιτσιρικάς ακόμη, πάτησε για πρώτη φορά το πόδι του στην Ρώμη: να την κατακτήσει. Κατοικώντας σε ένα σπίτι, όπου η terrazza του τον φέρνει να κοιτά το Κολοσσαίο ισότιμα, χωρίς να χρειάζεται να σκύψει ή να σηκώσει το κεφάλι του, δεν χρειάζεται να βρει καλύτερο συμβολικό έπαθλο για την νίκη του. Η πόλη βρίσκεται στα πόδια του ή πιο σωστά, έχει μεταφερθεί στην terrazza του σπιτιού του για να γιορτάσει τον άνθρωπό της. Επιτυχημένος συγγραφέας του ενός βιβλίου, με γνωριμίες που ξεκινούν από τα υπόγεια strip clubs και φτάνουν στην ελίτ της διανόησης και της αριστοκρατίας, ο Τζεπ ανεβοκατεβαίνει με άνεση τις κοινωνικές τάξεις, γοητεύοντας τους πάντες με το ιδιότυπο κράμα του: εστέτ, κυνικός, πνευματώδης, ευχάριστος και παρά τα 65 χρόνια του, ακαταμάχητα ερωτεύσιμος εργένης. Ο θάνατος της πρώτης γυναίκας που ερωτεύτηκε 33 χρόνια πριν και η ανακάλυψη ότι εκείνη παρέμεινε ερωτευμένη μαζί του μέχρι το τέλος της ζωής της θα ρίξει τον Τζεπ σε ένα εγκεφαλικό ταξίδι αναζήτησης ουσίας και νοήματος της τέλειας ομορφιάς, όπου το εντεύθεν και το επέκεινα για πρώτη φορά πιέζουν τον ήρωα να κοιτάξει διαφορετικά τους πάντες και τα πάντα.

Το σινεμά των Φελίνι, Ροσελίνι, Αντονιόνι και Έτορε Σκόλα είναι αυτό που βρίσκεται υποδόρια στην «Τέλεια Ομορφιά», όχι ως καλούπι αλλά ως καμβάς πάνω στον οποίο ο Σορεντίνο φτιάχνει την δική του αρχιτεκτονική και φωτογραφημένη εξαιρετικά από τον Λούκα Μπιγκάτζι, αποπνέει την σπάνια ατμόσφαιρα της παλιάς πατίνας που αναπαλαιώθηκε στο τώρα. Ο Τζεπ του Σορεντίνο θα μπορούσε να είναι ο Μαστρογιάνι του Αντονιόνι στην «Νύχτα», του Φελίνι στο «Ντόλτσε Βίτα» και στο «8½», ενώ ο κόσμος που τον περιβάλλει στην terrazza του φέρνει στον νου το «La Terrazza» του Σκόλα και η υπαρξιακή περιπλάνησή του το «Ταξίδι στην Ιταλία» του Ροσελίνι. Οι διαστάσεις του χρόνου και του χώρου αλλοιώνονται σε μια ποιητική άκρως υποκειμενική και ταυτόχρονα τόσο οικουμενική, καθώς η φιγούρα του Τζεπ είναι αρχετυπική του διαπορώντα ανθρώπου που ωριμάζει επί της ουσίας.

Ολόκληρο το φιλμ δομείται πάνω σε αντιθέσεις χρονικές, ιδεολογικές, μουσικές, ταξικές, ψυχολογικές και χωρικές. Είναι μια ανοιχτή συζήτηση χωρίς απαντήσεις για το που βρίσκεται η τέλεια ομορφιά και πόσο επικίνδυνη είναι η αναζήτησή της: ο Σορεντίνο ξεκινάει από το «Ταξίδι στην Άκρη της Νύχτας» του Λουί Φερντινάν Σελίν και καταλήγει στα νερά του ποταμού Τίβερη, αφήνοντας έτσι το ταξίδι τελετουργικά να τραβήξει πορεία προς την αιωνιότητα…

Σκηνοθεσία: Πάολο Σορεντίνο
Σενάριο: Πάολο Σορεντίνο, Ουμπέρτο Κονταρέλο
Πρωταγωνιστούν: Τόνι Σερβίλο, Κάρλο Βερντόνε, Σαμπρίνα Φερίλι, Κάρλο Μπουκιρόσο, Πάμελα Βιλορέζι, Φράνκο Γκραντσιόζι
Διάρκεια: 142΄
Διανομή: Feelgood Entertainment