Μετά από πολύπαθη διαδρομή βραβεύσεων, ανταλλαγής λεκτικών πυρών ανάμεσα στους συντελεστές της μέχρι και αποκήρυξης της ταινίας από τον σκηνοθέτη της, «Η Ζωή της Αντέλ» ξεκινάει τις προβολές της στις ελληνικές αίθουσες από αυτήν την Πέμπτη.
Προσωπική Σύσταση: Αφήστε στην άκρη όσα έχετε διαβάσει που βρίσκονται περιφερειακά της ταινίας και αφεθείτε απλά στη μαγεία του κινηματογράφου του Αμπντελατίφ Κεσίς, για να σας βυθίσει σε ένα μοναδικό ταξίδι ενηλικίωσης, αισθησιακό, αγωνιώδες, φρέσκο, ειλικρινές, σκληρό και ναι, ομοφυλοφιλικό.
Η ερώτηση του καθηγητή της Λογοτεχνίας, για το «πώς καταλαβαίνει κανείς ότι του λείπει κάτι, ότι η καρδιά του έχει μια ανικανοποίητη ανάγκη» με αφορμή το λογοτεχνικό ανάγνωσμα «Η ζωή της Μαριάν», του Πιερ ντε Μαριβό γίνεται ερώτημα-φωτιά που πυροδοτεί την έναρξη του υπαρξιακού αγώνα της Αντέλ (Αντέλ Εξαρχόπουλος) προς την ενηλικίωση. Αγώνας και όχι απλή διαδρομή, καθώς η έφηβη Αντέλ θα πρέπει να παλέψει για τον σεξουαλικό αυτοπροσδιορισμό της, για το επαγγελματικό της μέλλον, για την ταμπέλα της λεσβίας, για τα ταμπού, τις στερεότυπες νοοτροπίες και τα κοινωνικά κλισέ.
Η Αντέλ θα ξεκινήσει την διαδρομή της ακολουθώντας την πεπατημένη «boy-meets-girl» σηματοδότηση. Με την ερώτηση του Μαριβό να έχει γίνει αυτοκόλλητο που δεν λέει να ξεκολλήσει από την σκέψη και την καρδιά της, η αίσθηση ότι κάτι λείπει θα βρει την πλήρωσή της στην φιγούρα της Έμμα (Λεά Σεϊντού), φοιτήτρια της Καλών Τεχνών. Δύο κορίτσια εντελώς διαφορετικά ενώνονται ερωτικά, παθιασμένα και γεμάτες νεανικό ενθουσιασμό γεύεται η μια την άλλη, μαθαίνει η μία (από) την άλλη, δυναμώνει η μια (από) την άλλη.
Στα πρώτα βήματα της σχέσης δίνεται η αφορμή στον Κεσίς να μπει και να εξερευνήσει τις σκιές που ακολουθούν τις δύο ηρωίδες του, που δεν είναι άλλες από την οικογένεια, την κοινωνική τάξη και τις καταβολές τους. Δύο οικογενειακά τραπέζια είναι αρκετά για να φανούν οι διαφορές: η αστική τάξη των στρειδιών και της κουλτούρας από την μια και η εργατική τάξη της μπολονέζ μακαρονάδας. Η πρώτη αφήνει την κόρη να πάρει τον δρόμο που απλά της αρέσει, και δη της τέχνης, η άλλη στρέφει το κορίτσι τους στην σχολή που εξασφαλίζει επαγγελματική αποκατάσταση, τουτέστιν δασκάλα.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Με το ερωτικό δέσιμο να τις κρατάει σφιχτά αγκαλιασμένες και παράφορα ερωτευμένες ο Κεσίς κλείνει την πρώτη πράξη του έργου: Το ερώτημα του Μαριβό βρήκε την απάντησή του: Μπλε, το πιο ζεστό χρώμα. Στο δεύτερο κεφάλαιο, το μπλε παύει να υπάρχει στα μαλλιά της Έμμα. Με ένα χρονικό άλμα, ο φακός βρίσκει τις δύο κοπέλες να μένουν μαζί. Η Αντέλ εργάζεται ως νηπιαγωγός και η Έμμα ετοιμάζει την πρώτη της έκθεση…
Το τι είναι αυτό που κάνει την καινούργια ταινία του Κεσίς ένα αριστουργηματικό υφάδι των ανθρώπινων σχέσεων, των κοινωνικών ταμπού και των κοινωνικών τάξεων εντοπίζεται στο ταλέντο, φυσικά, του σκηνοθέτη και στο εκρηκτικό ερμηνευτικό αποτέλεσμα των δύο ηρωίδων: εδώ ταιριάζει γάντι ο όρος “embodied mind” για τον τρόπο απόδοσης και πρόσληψης του έργου. Ο Γαλλοτυνήσιος σκηνοθέτης επιχειρεί μια καθαρή, ατόφια φαινομενολογική ανάλυση βασισμένη στην φιλοσοφία του Merlay-Ponty, περί σώματος, βλέμματος και πνεύματος.
Η ιστορία ενηλικίωσης της Αντέλ έτσι όπως αυτή κινηματογραφείται από τον Κεσίς είναι μια «σαρκική διατύπωση επιθεώρησης του κόσμου». Εδώ ο Κεσίς προτείνει μια διαφορετική θεωρία όρασης του κόσμου, και κατ’ επέκταση γνώσης αυτού. Μέσα από το σώμα (όχι μόνο έτσι όπως αυτό απεικονίζεται στις ερωτικές σκηνές, αλλά έτσι όπως συμπεριφέρεται όταν η Αντέλ τρώει, δακρύζει, επιθυμεί ή γελάει και όπως αλληλεπιδρά με τους γύρω της και, κυρίως, με την Έμμα) δομούνται όλα τα νοήματα της ταινίας. Η ενηλικίωση της Αντέλ τελείται ως «μεταμόρφωση του ορώντος σε ορατό» (η απεικόνιση της Αντέλ στους πίνακες της Έμμα) και με τη συμβολική φόρτιση του βιωμένου Σώματος, ως ομφάλιος λώρος μεταξύ υποκειμένου και κόσμου, χωρίς την ύπαρξη του οποίου «το-είναι-μέσα-στον-κόσμο» θα ήταν ανέφικτο.
Η σπουδαιότητα της ερμηνείας της Αντέλ από την Εξαρχόπουλος εντοπίζεται ακριβώς στο ότι καταφέρνει και καθρεφτίζει με εκπληκτική διαφάνεια αυτήν την σύνθεση και την μετατρέπει σε κιναισθητική εμπειρία: μέσα από το σώμα της (και τις διάφορες λειτουργίες του, κινητικές και θυμικές), το οποίο ενημερώνεται από το σώμα του Άλλου, διαμορφώνεται και η αντίληψή της για τον κόσμο.
Σκηνοθεσία: Αμπντελατίφ Κεσίς
Σενάριο: Αμπντελατίφ Κεσίς, Γκάλια Λακρουά (Βασισμένο από το graphic novel της Ζιλί Μαρό)
Πρωταγωνιστούν: Αντέλ Εξαρχόπουλος, Λεά Σεϊντού, Σελίμ Κεσιούς, Κατρίν Σαλέ
Διάρκεια: 179΄
Διανομή: Strada Films