Ο σκηνοθέτης Γκέντι Ταρτακόφσκυ (Gendy Tartakovsky), τηλεοπτικός designer, ευρύτατα γνωστός στο αμερικάνικο τηλεοπτικό και κινηματογραφικό κοινό,…
… σκηνοθετεί για λογαριασμό της Sony Pictures Animation, το πρώτο, τουλάχιστον γνωστό, ξενοδοχείο… τεράτων και μάλιστα διασήμων τεράτων.
Από τη Φωτεινή Παυλοπούλου
Υπόθεση :
Αφετηρία της ταινίας στο 1895, όπου βλέπουμε τον Κόμη Δράκουλα, μελιστάλαχτο, να αλλάζει πάνα στη νεογέννητη κορούλα του Μέιβις. Η σκηνή αυτή αποτελεί και τον πρόλογο για το τι θα συμβεί κατόπιν: ένας υπερπροστατευτικός μπαμπάς Δράκουλας χτίζει ένα κάστρο για την κορούλα του, ένα κάστρο κρυμμένο πέρα από κάθε φαντασία ανθρώπινη και λογική (κάτω από ένα νεκροτάφειο με αναδυόμενα ζόμπι και ένα στοιχειωμένο δάσος), όπου θα είναι για πάντα ασφαλής και (υπερ) προστατευμένη από το κακό γένος των…ανθρώπων. Ύστερα από δεκαοκτώ χρόνια, το χαριτωμένο μωρό ενηλικιώνεται και φυσικά η μεγαλύτερη επιθυμία της είναι να βγει στον έξω κόσμο, μακριά από το κάστρο που στο μεταξύ ο Δράκουλας έχει μετατρέψει σε πεντάστερο ξενοδοχείο για τέρατα, που επιθυμούν να χαλαρώσουν και να είναι ο πραγματικός τους εαυτός, μακριά από τους ανθρώπους που τα μισούν και τα καταπιέζουν. Για τα 118α γενέθλια της κορούλας του ο Δράκουλα, σαν καλός πατερούλης έχει οργανώσει πάρτυ με καλεσμένους, ποιους άλλους αν όχι φυσικά, όλα τα τέρατα σταρ του κινηματογράφου, με πρώτο και καλύτερο τον Φρανκεστάιν και τη νύφη του, τη Μούμια, τον Αόρατο Άνθρωπο και το Λυκάνθρωπο μαζί με όλη τη φαμίλια…Όλα δείχνουν να κυλούν ρολόι…μέχρι που ένας απροσδόκητος μπακπάκερ, αναζητά κατάλυμμα στο ξενοδοχείο για τέρατα, εκεί όπου οι όροι φιλοξενίας και τουρισμού έχουν αντιστραφεί και ένας κοινός θνητός είναι κάθε άλλο παρά ευπρόσδεκτος, έχοντας μάλιστα κερδίσει από την πρώτη κιόλας στιγμή την καδιά της γλυκυτάτης Μέιβις.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Συγκεκριμένα:
Το «Ξενοδοχείο για Τέρατα» πραγματοποιεί την πρώτη του εμφάνιση στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες στις 6/12, συναγωνιζόμενο ένα άλλο animation, το «Frankenweenie» του γνωστότερου σε μας Τιμ Μπάρτον (Tim Burton). Στις ΗΠΑ αποτελεί ήδη τεράστια εισπρακτική επιτυχία (αν και οι κριτικοί το υποδέχτηκαν με ανάμεικτα συναισθήματα) και η πρεμιέρα του σικουελ της ταινίας (Hotel Transylvania 2) έχει ήδη προγραμματιστεί για τις 25/9/2015. Πρόκειται για ένα animation, ταινία εμψύχωσης ελληνιστί, με γρήγορη δράση και δυναμισμό, στοιχεία που αντισταθμίζουν την αναμενόμενη πλοκή της ταινίας. Το «Ξενοδοχείο για Τέρατα» συγκεντρώνει όλα τα διάσημα κινηματογραφικά τέρατα, τα οποία κατά τη διάρκεια της ταινίας χοροπηδάνε πάνω-κάτω σαν τρελά (θυμίζοντας κάτι από Looney Tunes), υπό τη στέγη ενός γοτθικού resort και είναι περισσότερο ευχάριστο απ’ όσο θα έπρεπε να είναι. Μοναδικό στοιχείο της ταινίας το οποίο και μας υπενθυμίζει κάθε τόσο, το ότι μπροστά μας βρίσκεται ο αιμοδιψής Κόμης-Δράκουλας είναι η γεμάτη αιχμηρότητα έκφραση, που παίρνει το πρόσωπό του, κάθε φορά που, όταν κάποιος διεκδικεί μερίδιο από την αγάπη της κορούλας του, εκείνος εκνευρίζεται. Οι χαρακτήρες είναι διασκεδαστικοί, κάθε τέρας διατηρεί τα στοιχεία και τις ιδιότητες που του έχει προσδώσει το σινεμά και πλαισιώνουν ευχάριστα τον Κόμη Δράκουλα. Η γλυκυτάτη και τρισχαριτωμένη κορούλα του Δράκουλα, Μέιβις μας υπενθυμίζει το λόγο που μας ασκούν γοητεία τα βαμπίρ, ενώ κάθε φορά που αναφωνίζει έκπληκτη «Μα τι λύσσα!», μας κάνει κυριολεκτικά να μην χορταίνουμε να την βλέπουμε. Ο μόνος ίσως χαρακτήρας που «ενοχλεί» , είναι ο νεαρός φριστάιλερ κοκκινομάλλης μπακπάκερ ταξιδιώτης που μοιάζει σαν να έχει ξεπηδήσει από αμερικάνικη ανόητη κολεγιακή ταινία. Η ταινία είναι όσο πρέπει γοτθική. Το κάστρο είναι τεραστίων διαστάσεων, με μπαρόκ ατελείωτους διαδρόμους, μυστικές κρύπτες, υπόγεια περάσματα και….κομμένα κεφάλια τα οποία και κρέμωνται σαν στολίδια του Haloween. Στο σκηνικό ολόγυρα του κάστρου, με τους σκοτεινούς ορεινούς όγκους την ασημένια λίμνη και τα βαθιά φαράγγια μας ξεναγεί η Μέιβις σαν μεταμορφώνεται σε νυχτεριδούλα και δοκιμάζει τις πρώτες της πτήσεις.
Αν και ο πραγματικός Κόμης Δράκουλας έκανε την κόλαση να θυμίζει παιδική χαρά, στην ταινία συμβαίνει κάτι το τελείως διαφορετικό ’ παρουσιάζεται σαν ένας στοργικός επαρχιώτης (το γλωσσικό ιδιώμα του τονούμενου και μακρόσυρτου λι και νι, είναι εύστοχο) πατερούλης, ο οποίος κατά το παγκοσμίως γνωστό και πανανθρώπινο μελόδραμα, χήρεψε νέος και αφιέρωσε όλη του την ύπαρξη στην ανατροφή της κόρης του Μέιβις (η σκηνή με το γιουκαλίλι είναι αντιπροσωπευτική της κατάστασης). Στην προσπάθειά του αυτή, περιστοιχίζεται από τους πιστούς ακολούθους του τα…. ζόμπι. Ως εκ τούτου είναι υπερπροστατευτικός, εγωσμενής, πείσμων και όταν επιβάλλεται, εξαιρετικός οικοδεσπότης. Ας είναι, διότι όταν οι περιστάσεις το απαιτούν, αλλάζει και κάνει την κόρη του πραγματικά ευτυχισμένη και περήφανη για ‘κείνον.
Η μεταγλώττιση είναι αρκετά καλή και για πρώτη φορά προσωπικά απόλαυσα σε ταινία animation τα τραγούδια. Για το μόνο λόγο που θα αποφάσιζα να δω την ταινία με υποτίτλους, θα ήταν για τη ρουμανική προφορά του Άνταμ Σάντλερ (Adam Sadler), στο ρόλο του Δράκουλα (αν και σε πολλούς δεν άρεσε) και για την υπέροχα τσιριχτή και εκνευριστική φωνή της αξεπέραστης τηλεοπτικής αμερικανής εβραιοπούλας νταντάς Φάιν (Fran Drescher), η φωνή της οποίας-ειδικά όταν υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι είναι φωνακλάδες-ταιριάζει «γάντι» στη Νύφη του Φρανκεστάιν, όπως τη συνέλαβε η φαντασία του Ταρτακόφκυ.
Σημείωμα για τους γονείς :
Το χιούμορ της ταινίας είναι αρκετά παιδικό και σε κάποια σημεία της ταινίας αρκετά «αμερικάνικο». Ουσιαστικά πρόκειται για μια ανώδυνη για τα παιδιά, εισαγωγή στον κόσμο των τεράτων, γι’ αυτό και άλλωστε η ταινία αποτελεί πρωτογενώς μια εξαιρετική πρόταση εξόδου για όλη την οικογένεια. Θα μπορούσαμε ίσως να πούμε ότι περνάει και κάποια μηνύματα, στα μεν παιδιά ότι δεν είναι όλα όπως φαίνονται και ότι η πραγματική αγάπη ξεπερνάει κάθε εμπόδιο, στους δε γονείς ότι εξοπλιστείτε με θάρρος για τη στιγμή που θα πρέπει να τα αφήσετε να ζήσουν τη δική τους ζωή και να χαράξουν ένα διαφορετικό μονοπάτι από εσάς, αλλά και πάλι δευτερογενώς. Το μόνο σίγουρο είναι ότι πρόκειται για ένα 3D animation με γρήγορη δράση, ευχάριστο και με κάποια σημεία στα οποία και οι ενήλικοι φίλοι θα ευχαριστηθούν και θα γελάσουν, όπως τη σκηνή με τα τέρατα βαρύθυμα να παίζουν… Μπίνγκο.
Κάντε την κράτησή σας άφοβα και καλή θέαση.