Οι εκδόσεις Άγρα παρουσιάζουν το βιβλίο του Αντόνιο Ταμπούκι, Ταξίδια και άλλα ταξίδια …
«Αλλά, σε τελευταία ανάλυση, έχω ταξιδέψει πολύ, το παραδέχομαι· πήγα και έζησα σε πολλά μέρη. Κι αυτό το νιώθω ως μεγάλο προνόμιο, διότι να ακουμπάμε τα πόδια στο ίδιο έδαφος για όλη μας τη ζωή, μπορεί να μας οδηγήσει σε μια επικίνδυνη παρεξήγηση, να μας κάνει να πιστέψουμε ότι αυτή η γη μας ανήκει, σαν να μην έχουμε δανειστεί, όπως έχουμε δανειστεί τα πάντα σε αυτή τη ζωή. Ο Κωνσταντίνος Καβάφης το είπε σε ένα εξαιρετικό ποίημα, την Ιθάκη: το ταξίδι έχει έννοια μόνον όσον αφορά τον εαυτό του, το ότι είναι ταξίδι. Κι αυτό αποτελεί ένα μεγάλο δίδαγμα, αν φανούμε ικανοί να το κατανοήσουμε: είναι όπως η ύπαρξή μας, της οποίας η βασική σημασία είναι ότι τη ζήσαμε».
Ο Αντόνιο Ταμπούκι ταξίδεψε, λοιπόν, πολύ. Κι έγραψε, εκμεταλλευόμενος τις πιο διαφορετικές συνθήκες, τις πιο διαφορετικές ευκαιρίες αλλά και τα πιο προσωπικά του διαβάσματα, γι’ αυτά του τα ταξίδια. Οι τόποι είναι ονόματα, στάσεις, διαμονές, άνθρωποι. Είναι όμως και τα χνάρια των ανθρώπινων πολιτισμών, είναι η σύνδεση του χθες με το σήμερα, είναι εκείνο το μυστικό πλέγμα που κάνει τις ηπείρους τόσο ποικίλες και τόσο ενδιαφέρουσες, είναι η αναζήτηση της ομορφιάς αλλά και της διαφορετικότητας του κόσμου. Κι ο Ταμπούκι, άλλοτε περπατώντας στη Λισαβόνα παρέα με τον Πεσσόα, άλλοτε θαυμάζοντας στη Βραζιλία τα αγάλματα που έφτιαξε ένας λεπρός γλύπτης, άλλοτε κάνοντας πικνίκ στο Χάνγκινγκ Ροκ κι άλλοτε δοκιμάζοντας βότανα στην Κρήτη, καταλήγει στο ίδιο πάντα συμπέρασμα: «Δεν είναι αλήθεια ότι ο κόσμος είναι μικρός. Ο κόσμος είναι μεγάλος και διαφορετικός. Γι’ αυτό και είναι όμορφος: διότι είναι μεγάλος και διαφορετικός, και είναι αδύνατο να τον γνωρίσεις ολόκληρο».
«Γεννημένα μέσα από τις διαφορετικές περιστάσεις, πάντα με αφορμή κάποια ταξίδια που όμως σε καμιά περίπτωση δεν πραγματοποιήθηκαν για να γίνουν ταξιδιωτική λογοτεχνία, τα κείμενα αυτά περιπλανιόνταν σαν νησιά σε ταλαντευόμενο αρχιπέλαγος, σπαρμένα εδώ κι εκεί στις πιο ετερόκλητες έδρες και κάτω από τις πιο διαφορετικές σημαίες, σχεδόν χωρίς να έχουν συνείδηση μιας ένταξης ή μιας ταυτότητας, κατά κάποιο τρόπο ακυβέρνητα. Η πράξη της συγκέντρωσής τους ήταν σαν την κατασκευή ενός πλεούμενου, μιας βάρκας, ενός κανό· κι ύστερα ακολούθησε το καλαφάτισμα των ρωγμών της καρίνας, η αλλαγή κατεύθυνσης από τα ρεύματα στα οποία είχαν αφεθεί προς μια άλλη, ενιαία κατεύθυνση: το ταξίδι ενός βιβλίου».
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Από τον πρόλογο του βιβλίου
Ό ANTONIO ΤΑΜΠΟΥΚΙ γεννήθηκε στην Πίζα το 1943. Είναι μία από τις αντιπροσωπευτικότερες φωνές της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας. Έχει γράψει μυθιστορήματα, διηγήματα, δοκίμια και θεατρικά έργα. Υπήρξε επίσης ο επιμελητής των ιταλικών εκδόσεων των έργων του Φερνάντο Πεσσόα. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από σαράντα χώρες.
Μερικά από τα μυθιστορήματά του έχουν διασκευαστεί για τον κινηματογράφο από γνωστούς Ιταλούς και ξένους σκηνοθέτες, όπως ο Ρομπέρτο Φαέντσα, ο Αλαίν Κορνώ, ο Αλαίν Ταννέρ και ο Φερνάντο Λόπες, ή για το θέατρο από σκηνοθέτες όπως ο Τζόρτζιο Στρέλερ και ο Ντιντιέ Μπεζάς.
Έχει βραβευτεί με τα πιο έγκυρα διεθνή βραβεία, μεταξύ των οποίων τα «Pen Club», «Campiello» και «Viareggio-Repaci» στην Ιταλία, τα «Prix Médicis Étranger», «Prix Européen de la Littérature» και «Prix Mediterranée» στη Γαλλία, το Ευρωπαϊκό «Αριστείον», το «Nossack» στη Γερμανία, το «Europäischer Staatspreis» στην Αυστρία, τα «Hidalgo» και «Francisco Cerecedo» στην Ισπανία.
Έχει επίσης τιμηθεί με τους τίτλους του «Officier des Arts et des Lettres» στη Γαλλία και του «Comendador da Ordem do Infante Dom Henrique» στην Πορτογαλία.
Μέχρι πρόσφατα δίδασκε στο Πανεπιστήμιο της Σιένας. Έχει επίσης διδάξει σε πολλά πανεπιστήμια του εξωτερικού, μεταξύ των οποίων το Bard College της Νέας Υόρκης, το Ecole de Hautes Etudes καi το Collège de France στο Παρίσι.
Έχει γράψει και εξακολουθεί να γράφει σε πολλές ιταλικές και ξένες εφημερίδες (Corriere della Sera, L\’Unità, II Manifesto, Le Monde, El Pais, Diário de Notícias, La Jornada, Die Allgemeine Zeitung) καθώς και σε πολιτιστικά περιοδικά, όπως το La Nouvelle Revue Française και το Lettre Internationale.
Υπήρξε μέλος και συνιδρυτής του Διεθνούς Κοινοβουλίου Συγγραφέων.
Ήδη από το 2000 το Italian Pen Club τον έχει προτείνει στη Σουηδική Ακαδημία ως υποψήφιο για το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.