Η γκαλερί Gagosian παρουσιάζει μια σειρά από φωτογραφίες της Taryn Simon (Τάριν Σάιμον) στην έκθεση Black Square. Τα τελευταία πέντε χρόνια η Simon …
αναζητά και φωτογραφίζει θέματα που αποπροσανατολίζουν για να υπογραμμίσει μία συγκεκριμένη πολιτιστική πολυπλοκότητα, κατάρρευση ή αμφισημία, χρησιμοποιώντας πάντα τις ακριβείς διαστάσεις πλαισίου του εμβληματικού έργου Black Square που δημιούργησε το 1915 ο Kazimir Malevich, ιδρυτής του Σουπρεματισμού (Suprematism). Ο πίνακας αυτός, ένα στοιχειώδες μαύρο τετράγωνο ζωγραφισμένο σε καμβά με ένα λευκό πλαίσιο, συμβόλιζε τόσο μια αρχή όσο και ένα τέλος στην ιστορία της τέχνης: ήταν μία προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα νέο είδος αφαίρεσης, χωρίς κανένα προφανές κοινωνικό ή πολιτικό σχόλιο, με συγκλονιστική όμως επίδραση στην αναπαραστατική εικόνα. Στον σύγχρονο φόρο τιμής της, η Simon χρησιμοποιεί την αισθητική πρόθεση του Malevich και τον βαθύ αντίκτυπο που είχε στην ιστορία της τέχνης και στην οπτική επικοινωνία, εξελίσσοντας όμως αυτή την πρωτοβουλία για να την προσαρμόσει στο σύγχρονο πλαίσιο.
Τα έργα της έκθεσης Black Square αποτελούν συνέχεια προηγούμενων σειρών έργων της Simon, και ειδικότερα της σειράς An American Index of the Hidden and Unfamiliar (2007), η οποία διερευνούσε το συγκαλυμμένο πεδίο όπου συναντώνται ο ιδιωτικός και ο δημόσιος χώρος∙ αλλά και της σειράς A Living Man Declared Dead and Other Chapters (2008–11), για τη δημιουργία της οποίας ταξίδεψε εκτενώς ώστε να διερευνήσει και να καταγράψει το γενεαλογικό δέντρο και τις ιστορίες διάφορων οικογενειών. Εδώ, εξακολουθεί να μελετά τη σχέση μεταξύ εικόνας και κειμένου, την πρόσβαση στην πληροφορία, και την ενασχόληση με την ιστορία. Η θεματολογία της, από μία ευρεία γκάμα πολιτιστικών υποκατηγοριών, μεταξύ των οποίων η φύση, η επιστήμη, η κυβέρνηση και η θρησκεία, κινείται από το εκκεντρικό μέχρι το εμμονικό – ένα βιβλίο που περιλαμβάνεται σε επίσημη αμερικανική διαστημική κάψουλα με ιστορικά ντοκουμέντα, το οποίο διδάσκει στο απώτερο μέλλον μία γλώσσα που ονομάζεται «αγγλικά»∙ ένας μπλε και πορτοκαλί παπαγάλος Macaw που υποφέρει από σύνδρομο καταστροφής του φτερώματός του λόγω ανίας και έλλειψης συντρόφου κατά την αιχμαλωσία∙ το τελευταίο γράμμα που συνέταξαν η Ethel και ο Julius Rosenberg, το οποίο απευθυνόταν στα παιδιά τους την ημέρα που εκτελέστηκαν στο αναμορφωτήριο Sing Sing.
Η Simon χρησιμοποιεί φωτογραφική μηχανή μεγάλου φορμάτ -όποτε οι συνθήκες το επιτρέπουν- και οι περισσότερες συνθέσεις της συνοδεύονται από ένα κείμενο-κλειδί, σχετικό με το οπτικό θέμα και την περίσταση. Ο συνδυασμός της εικόνας και του κειμένου υπογραμμίζει τον διπλό ρόλο της Simon ως αυτόπτη μάρτυρα και πληροφοριοδότη. Οι φωτογραφίες της σειράς Black Square, πλαισιωμένες με ένα ζωηρό, αδιαπέραστο μαύρο φόντο, αναδεικνύονται με μια σαγηνευτική θεατρικότητα. Στο έργο Black Square II μια μετέωρη τεχνητή καρδιά, λευκή σαν στοιχειωμένη, αναδεικνύει το εύθραυστο της ζωής καθώς και την εξάρτησή της από την τεχνολογία, ίσως ακόμη την παροδική φύση του έρωτα. Στο Black Square IV, μία λήψη που έγινε στη Νότια Αφρική, τρομακτικές φλόγες ξεπετάγονται από μία Toyota Corolla, στο πλαίσιο της δοκιμής ενός παράδοξα βίαιου συστήματος ενάντια στις ληστείες αυτοκινήτων. Στο Black Square Ι εμφανίζεται ο Bill Gates σαν στοιχειωμένο ολόγραμμα πάνω σε φόντο από μελάνι, φύλακας του μεγαλύτερου φωτογραφικού αρχείου στον κόσμο, το οποίο έχει θαφτεί κάτω από το έδαφος και δεν είναι πλέον προσβάσιμο για έρευνες. Η ωχρή, νεκρική φιγούρα του είναι μία εύγλωττη αναφορά στο επισφαλές μέλλον της πολιτιστικής κληρονομιάς κατά την εποχή που επικρατούν οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες. Με την οξεία και προκλητική ματιά της μέσα από τη φωτογραφική μηχανή, η Simon διερευνά τα κενά και τα επίκεντρα της προσοχής μεταξύ εικόνας και κειμένου, αναδεικνύοντας το «γεγονός» ως ένα πεδίο για το οποίο δεν είναι δυνατή η απόλυτη κατανόηση, ένα πεδίο όπου κυριαρχεί απολύτως η αμφισημία.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η Taryn Simon γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1975. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Brown και έχει πάρει υποτροφία από το Guggenheim. Έργα της ανήκουν στις συλλογές του Μουσείου Metropolitan, της Tate Modern στο Λονδίνο, του Κέντρου Pompidou στο Παρίσι, του Museum of Fine Arts στο Χιούστον, του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στο Λος Άντζελες, του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στο Σαν Ντιέγκο, του High Museum of Art στην Ατλάντα, και του Μουσείου Αμερικανικής Τέχνης Whitney στη Νέα Υόρκη. Το 2010 της απονεμήθηκε το Rencontres d’Arles Discovery Award. Στις πιο σημαντικές της εκθέσεις συγκαταλέγονται οι εξής: The Innocents, Ινστιτούτο Σύγχρονης Τέχνης Kunst-Werke, Βερολίνο (παρουσιάστηκε το 2003 και στη συνέχεια ταξίδεψε στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης P.S.1 στη Νέα Υόρκη, στο Μουσείο Σύγχρονης Φωτογραφίας στο Σικάγο, και στο High Museum of Art στην Ατλάντα, έως το 2006). An American Index of the Hidden and Unfamiliar, στο Μουσείο Αμερικανικής Τέχνης Whitney στη Νέα Υόρκη (παρουσιάστηκε το 2007 και στη συνέχεια ταξίδεψε στη Photographer’s Gallery στο Λονδίνο, στο Museum für Moderne Kunst στη Φρανκφούρτη, και στο Foam_Fotografiemuseum στο Άμστερνταμ, έως το 2008). Photographs and Texts στο Μουσείο Milwaukee στο Μιλγουόκι του Ουισκόνσιν (παρουσιάστηκε το 2011 και στη συνέχεια ταξίδεψε στο House of Photography της Μόσχας και στο Museum of Art στο Ελσίνκι, έως το 2012). A Living Man Declared Dead and Other Chapters, που ξεκίνησε από την Tate Modern του Λονδίνου το 2011 και στη συνέχεια παρουσιάστηκε στη Neue Nationalgalerie στο Βερολίνο, και στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στη Νέα Υόρκη, όπου παρέμεινε έως τις 3 Σεπτεμβρίου. Η περιοδεία θα συνεχιστεί φέτος στην Corcoran Gallery of Art στην Ουάσινγκτον, και στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στο Λος Άντζελες.
