Τι κοινό μπορεί να έχουν μία ανθοδέσμη από ροζ Κολομβιανά γαρύφαλλα, κόκκινα Ασιατικά λίλιουμ και λευκές Ολλανδικές ίριδες με τη συμφωνία του Μάαστριχτ του 1992; Φαινομενικά ασύμβατη με τη συγκεκριμένη ιστορική στιγμή, η εικόνα αυτής της ανθοδέσμης αλλά και οι εικόνες των υπολοίπων πέντε που συγκροτούν το corpus της έκθεσης, σε μια δεύτερη ανάγνωση, σκιαγραφούν μοναδικά την πορεία του σύγχρονου ανθρώπου, καθώς αποτελούν τους σιωπηρούς μάρτυρες στο φόντο ιστορικών συμφωνιών με παγκόσμιο αντίκτυπο. Οι φωτογραφίες αποτελούν μέρη της έκθεσης ‘Paperwork and the Will of Capital’ από την Taryn Simon στην Gagosian Gallery της Αθήνας έως 19 Μαΐου.
Μετά την εμβληματική απολυτότητα και αφαιρετικότητα του ‘Μαύρου Τετραγώνου’ του Kasimir Malevich, το οποίο χρησιμοποίησε ως ιδανικό πλαίσιο των συνεπειών των μεγαλεπήβολων εφευρέσεων στην τελευταία της έκθεση στον ίδιο χώρο το 2012 στη Αθήνα, η Taryn Simon συνεχίζει να διερευνά τη νεώτερη ιστορία εν τη γενέσει της, μέσα από μια υποδόρια, διαρκή μελέτη επάνω στις δομές των συστημάτων ελέγχου, την πρόσβαση στην πληροφορία, την ανάμιξη ιδιωτικού και δημόσιου χώρου, τα δια-πολιτισμικά χάσματα μεταξύ συνόρων, θρησκειών, φυλετικών συγκρίσεων, πολιτικών πόλων, ατομικών διεκδικήσεων και των μεταξύ τους χαμένων μεταφράσεων.
Μια Αλλιώτικη Ανθοκομική Έκθεση
Πλούσιες ανθοδέσμες πλαισιώνουν διεθνείς συμφωνίες, διαβουλεύσεις και διατάγματα, αντανακλώντας τη σοβαρότητα του γεγονότος που μέλλει να καθορίσει τα συστήματα διακυβέρνησης και οικονομίας, προσδίδοντας στη στιγμή μια εφήμερη αίσθηση φυσικότητας και αρμονίας. Για να αποδώσει πιστά την παρουσία τους, η καλλιτέχνης ανέτρεξε σε αρχειακό φωτογραφικό υλικό των επίσημων αυτών γεγονότων- το οποίο με τη σειρά τους μελετούν εξειδικευμένοι βοτανολόγοι-, αλλά και στις βοτανικές μελέτες του βασιλικού κηπουρού George Sinclair σε σχέση με τη θεωρία της εξέλιξης του Charles Darwin. Πάνω από 4000 είδη ανθέων μεταφέρθηκαν στο εργαστήριο της καλλιτέχνιδος από την Ολλανδία προκειμένου να αναπαραστήσουν τη θεατρικότητα που χρησιμοποιεί η εξουσία για να εδραιώσει τον κυριαρχικό της λόγο.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η πιστότητα της αναπαράστασης αποκτά βαρύνουσα σημασία όταν αντιληφθούμε ότι στις ιστορικές στιγμές που καταγράφει η Simon μέσω της απεικόνισης της πιστότητας των ανθοσυνθέσεων που πρωταγωνίστησαν σε 36 συμφωνίες, συμμετέχουν οι χώρες που υπήρξαν παρούσες στο Οικονομικό Συνέδριο των Ηνωμένων Εθνών το 1944 στο New Hampshire, το οποίο και έβαλε τα θεμέλια στην παγκοσμιοποίηση της οικονομίας μετά τον 2ο Π.Π. και οδήγησε στη δημιουργία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Les Fleurs du Mal
Πέραν του τρόπου με τον οποίο η φωτογραφική αναπαράσταση εμπεριέχεται στην αφαίρεση, οι μνημειακές, επίπεδες full-frontal εικόνες των αυστηρά δομημένων, συχνά γενετικά τροποποιημένων, μη-λειτουργικών ανθέων, αναπαυόμενες στο κάτω μέρος εν είδη τραπεζιού, ενός αδειανού, σχεδόν ταφικού φωτογραφικού μη-χώρου που κυριαρχείται από τις άψυχες παστέλ αποχρώσεις της αρχικής διακόσμησης, μοιάζουν να εγκιβωτίζουν τη στιγμή σε ένα αιώνιο παρόν και να αναδύουν πνιγηρά αρώματα ως δια-κοσμητικό memento mori, που ως αλληγορικό μοτίβο ανατρέχει τη δική του ιστορία πίσω στους Φλαμανδούς και στη χρήση της φύσης ως θεατρικό επιτήδευμα ματαιότητας και θνητότητας στην αυγή της νέας εποχής της καθόλου θνητής παντοδυναμίας του κεφαλαίου. Αυτά τα ‘απίθανα μπουκέτα’-‘impossible bouquets’ κατασκευασμένα στην ανθρώπινη φαντασία από άνθη και φυτά που φυτρώνουν σε διαφορετικά μήκη και πλάτη της γης και σε διαφορετικά time-zones, συνευρίσκονται όλα μαζί σε εξαίσιους τεχνητούς συνδυασμούς, μόνο και μόνο για να καταδείξουν ότι ο σύγχρονος homo consumens δεν λογαριάζει γεωγραφικούς, αισθητικούς ή ηθικούς περιορισμούς όταν απαιτεί κάτι.
Τα έργα της ενότητας ‘Paperwork and the Will of Capital’, σε συνδυασμό με το επεξηγηματικό κείμενο- λεζάντα ενσωματωμένο στο πλαίσιο από σκούρο ξύλο γραφείου, αρθρώνουν μία πολιτική εικαστική γλώσσα καταγραφής του σύγχρονου πολιτισμού, και με μέσο την αστείρευτη ομορφιά της φύσης, συλλογίζονται το ανθρώπινο λάθος. Τη στιγμή που το 2014 ο Ρωσικός κολοσσός Gazprom συντάσσει τριαντάχρονη συμφωνία με την Εθνική Κινεζική Πετρελαϊκή Ομοσπονδία εδραιώνεται το αντίπαλο δέος των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρώπης, με τα πρώτα παλιρροιακά κύματα της συμφωνίας να σκάνε ήδη προς ανατολάς, και το ξερόφυλλο με τον λυσίανθο να επιβεβαιώνουν την κοσμοϊστορική αυτή μοιρασιά. Σε μία άλλου είδους οικονομική συμφωνία το 1997, ο Νοτιοαφρικανικός Οίκος κοσμημάτων De Beers και τα Σιβηρικά μεταλλωρυχεία Alrosa, μπροστά σε μία σύνθεση από απαλά αφρικανικά ρόδα, οριοθετούν το σκληρό εμπόριο διαμαντιών ώστε ο De Beers ουσιαστικά να λειτουργήσει ως παγκόσμιο μονοπώλιο, έως την επίπληξη του το 2006 από την Κομισιόν και τον τερματισμό της συμφωνίας με τα μεταλλεία της ευαίσθητης περιοχής του Αρκτικού κύκλου.
Μέσα από αυτά τα ‘στιγμιότυπα’, η Simon, με την εξέχουσα διεισδυτική και σκωπτική ματιά της, σχολιάζει την πραγματική φύση του ‘ντοκουμέντου’ αλλά και του φωτογράφου- ‘ανταποκριτή’, καθώς κάθε φορά η πληροφορία που εμπεριέχεται φέρει πολλές και αμφίσημες ερμηνείες, ενώ αιωρείται μεταξύ ομορφιάς και απομυθοποίησης.
Info
Η Taryn Simon γεννήθηκε το 1975 στη Νέα Υόρκη, όπου ζει και εργάζεται σήμερα. Συλλογές της περιλαμβάνουν το Κέντρο Georges Pompidou, Παρίσι, την Tate Modern, Λονδίνο, το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Φρανκφούρτη, το Μουσείο Τέχνης της Κομητείας του Λος Άντζελες, το Metropolitan Museum of Art, Νέα Υόρκη και το Solomon R. Guggenheim Museum, Νέα Υόρκη. Η έκθεση “Taryn Simon: Paperwork and the Will of Capital,” πρωτοπαρουσιάστηκε στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Μόντρεαλ, Καναδάς το 2017. Η πρώτη εγκατάσταση-περφόρμανς μεγάλης κλίμακας της Simon, ‘An Occupation of Loss’, με συνανάθεση από το Park Avenue Armory και την Artangel, έκανε την πρεμιέρα της στη Νέα Υόρκη το 2016 και θα παρουσιαστεί με μια νέα προσέγγιση στο Λονδίνο το 2018. Στις 26 Μαΐου, δυο νέες εγκαταστάσεις αισθητηριακής εμβύθισης της Simon θα εγκαινιαστούν στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης MASS στο North Adams, Μασαχουσέτη. Η έκθεση θα περιλαμβάνει επίσης την πρώτη μεγάλη μουσειακή παρουσίαση της αρχειακής έρευνας της Simon.