Τάσος Βρεττός: Κάθε κλικ και ένας τρόπος έκφρασης

Η αγωνία μου για να βρω το επόμενο θέμα που θα με ενδιαφέρει καθώς και η αμηχανία που δημιουργεί η καλλιτεχνική απραξία, είναι μόνιμη ψυχολογική κατάσταση που όμως με βοηθάει να συνεχίζω να είμαι δημιουργικός.

Το ταξίδι μου με τη φωτογραφία ξεκινά τριάντα χρόνια πριν στην εποχή της αθωότητας, τόσο της δικής μου όσο και της αγοράς εκείνης που χρειαζόταν και χρησιμοποιούσε τη φωτογραφία σαν μέσο. Εκείνη την εποχή η  φωτογραφία ήταν το χόμπι μου που προέκυψε από μεγάλο έρωτα για αυτή τη μορφή τέχνης. Δεν σπούδασα φωτογραφία σε κάποια σχολή, τη σπούδασα τραβώντας συνεχώς αμέτρητα φιλμ και περνώντας ατελείωτες ώρες σε σκοτεινούς θαλάμους φίλων όπου έκαψα πολλά φύλλα φωτογραφικού χαρτιού μέχρι να καταφέρω να τυπώνω τα δικά μου όπως έπρεπε.

Ποτέ δεν φαινόταν σ’ αυτό το ξεκίνημα της διαδρομής μου μια επαγγελματική εφαρμογή αυτής της σχέσης μου με τη φωτογραφία, αλλά όπως όλα τα πράγματα στη ζωή είναι  παιχνίδια συγκυριών, η δική μου ευτυχής συγκυρία υπήρξε μια  έκθεση στο Φωτοχώρο και πριν από αυτή μια έκθεση στο Αετοπούλειο Πολιτιστικό Κέντρο, στο Χαλάνδρι, στην οποία συν-εκθέσαμε τρεις φίλοι φωτογράφοι. Εκείνες οι πρώτες εκθέσεις ήταν η αφορμή και το εναρκτήριο λάκτισμα για να γίνει η φωτογραφία, εκτός από χόμπι, επαγγελματικός προσανατολισμός .

Η φωτογραφία σαν εφαρμοσμένη τέχνη, μου προσέφερε μια διαδρομή πλήρη, γεμάτη ευκαιρίες για να μαθαίνω την τέχνη μου μέσα από τους διαφορετικούς χώρους και τρόπους που χρησιμοποιείται και ήταν και είναι μια συνεχής, πνευματική περιπέτεια. Είχα την μεγάλη χαρά να γνωρίσω και να συνεργαστώ με τα ινδάλματά μου, να φωτογραφίσω τους σημαντικούς ανθρώπους της εποχής μου και να παίξω δημιουργικά με τους ελκυστικούς και γοητευτικούς χώρους της μόδας και της διαφήμισης. Τα πρώτα χρόνια της πορείας αυτής ήταν πολύ εντατικά στο επαγγελματικό κομμάτι της τέχνης μου ,το οποίο απορροφούσε όλο το χρόνο μου. Μην ξεχνάμε ότι δούλεψα στην εποχή που «μια φωτογραφία ήταν χίλιες λέξεις» και δεν εννοείτο μέσο ενημέρωσης χωρίς φωτογραφίες.

Κάποια στιγμή η ανάγκη για προσωπική έκφραση, για να δω τον κόσμο μου όχι μετά από μια παραγγελία η ανάθεση έργου αλλά από την δική μου διάθεση  να τον ερμηνεύσω, με ξαναγύρισε στο σημείο απ’ όπου ξεκίνησα. Ξανάρχισα να κάνω φωτογραφία για να εκφραστώ.

Αυτό προσέθεσε ικανοποίηση και χαρά στην καθημερινή μου ζωή και νομίζω πως η ελευθερία του να κάνω προσωπική δουλειά έκανε καλό και στον τρόπο που προσεγγίζω το επαγγελματικό κομμάτι αυτής της δουλειάς.

Τα προσωπικά μου πρότζεκτ είναι «τα παιδιά μου» που καθρεφτίζουν τα συναισθήματα, τον ψυχισμό και την εικαστική ματιά μου κάθε περιόδου. Λειτουργούν θεραπευτικά για μένα.

Μου δίνει επίσης μεγάλη χαρά το ότι υπάρχει μια μεγάλη ισορροπία ανάμεσα στην προσωπική μου δουλειά και στην επαγγελματική μου δουλειά. Και οι δυο δρόμοι έχουν αποδειχθεί πως είναι ένας: ο τρόπος έκφρασης μέσα από τη φωτογραφία. Έτσι, μετά από τόσα χρόνια, λατρεύω να προσπαθώ για μια ακόμη ωραία φωτογραφία μόδας η διαφήμισης, τόσο όσο λατρεύω να κάνω κλικ πάνω σε θέματα που θα αποτελέσουν το υλικό για μια επόμενη έκθεση.

Εν κατακλείδι θα έλεγα πως η αγάπη μου για τη φωτογραφία μου έκανε δώρο μια, συναισθηματικά και πνευματικά, πλούσια ζωή.

Info:

Ο Τάσος Βρεττός ασχολείται με την φωτογραφία από το 1979, ως επικεφαλής αρχικά του φωτογραφικού τμήματος της εκδοτικής εταιρείας Γραμμή και των εκδόσεων Λαμπράκη. Συνεργάστηκε με τον Μάνο Χατζιδάκι στο περιοδικό Τέταρτο, με πολλά περιοδικά και δισκογραφικές εταιρείες, ενώ έχει εργαστεί σε μεγάλες διαφημιστικές καμπάνιες. Δουλειά του έχει δημοσιευτεί στα περιοδικά Zoom, Creative Camera, Janus κτλ., καθώς και σε αρκετά βιβλία.Έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις με πιο πρόσφατη την έκθεση The Hole Argument, ενώ έχει συμμετάσχει και σε πολλές ομαδικές.

Photo: Τάσος Βρεττός