Στις 17 Οκτωβρίου 1963, οι Beatles ηχογραφούσαν για πρώτη φορά σε FourTrack το τραγούδι τους I Want to Hold Your Hand (Θέλω να σου κρατάω το χέρι).
Το νούμερο ένα χιτ του 1964 στη Βρετανία έδωσε το 2021 την έμπνευση για τη συγγραφή ενός σύγχρονου θεατρικού έργου που θα εγκαινιάσει τη νέα καλλιτεχνική εποχή ενός από τα ιστορικότερα θέατρα της Αθήνας, το Θέατρο Άλφα Ληναίος-Φωτίου.
Η κούραση στον γάμο, η κρίση που βιώνουν οι άνθρωποι μετά από πολλά χρόνια συγκατοίκησης, η απιστία κι ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής γίνονται το σκηνικό για δύο «παράνομους» εραστές.
Είναι και οι δύο γονείς. Έχουν και οι δύο τα δίκια τους. Έχουν κάνει και οι δύο λάθη.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η παγκόσμια δραματουργία έχει συχνά ασχοληθεί με το ζήτημα των ανθρώπινων σχέσεων, με τις ανάγκες των δύο φύλων, με τα θέλω τους και τα πρέπει τους, ίσως επειδή ο θεατής άμεσα ή έμμεσα μπορεί να ταυτιστεί πολύ εύκολα και να κινητοποιηθεί συναισθηματικά. Οι δύο ήρωες μάς «προσκαλούν» να ισορροπήσουμε ανάμεσα στο γέλιο και το δάκρυ και να αντιληφθούμε, μέσα από τις συναντήσεις τους, ότι αυτό που ψάχνουμε όλοι μας στο τέλος της ημέρας είναι η ουσιαστική συντροφικότητα. Κάποιον να μας κρατάει το χέρι.
Θα τα καταφέρουν;
-Το τραγούδι των Beatles ‘I want to hold your hand’ αποτέλεσε το εναρκτήριο λάκτισμα για να γράψετε το ομότιτλο έργο. Τι συναισθήματα σας γεννήθηκαν όταν ακούσατε για πρώτη φορά το άσμα των θρύλων της μουσικής;
Υπάρχουν κάποια τραγούδια που έχουν καταγραφεί στο σκληρό μας δίσκο και μας κάνουν να αισθανόμαστε ότι είναι μέρος του DNA μας από τότε που έχουμε μνήμες.Αυτή η αίσθηση ξεπερνάει τα προσωπικά μουσικά όρια και ακούσματα.Από δημιουργίες των κλασσικών,μέχρι των Beatles,των Rolling Stones,των Metallica,του Iggy pop,του Βον Jovi,του Ξυλούρη,του Διονυσίου,του Νταλάρα,του Πάριου,του Θεοδωράκη,του Ξαρχάκου,της Adele… και η λίστα δεν έχει τελειωμό.Μία φράση,ένας στίχος,μπορεί να σου ανοίξει ένα τεράστιο παράθυρο με θέα,σκέψεις και συναισθήματα.Οι σκέψεις μου και τα συναισθήματά μου λοιπόν που αποτυπώθηκαν στο χαρτί και έχουν πάρει πλέον παραστασιακή μορφή στο θέατρο Άλφα-Ληναίος-Φωτίου,προέκυψαν ένα βράδυ που είχα ”κολλήσει” με το I want to hold your hand και το άκουγα ξανά και ξανά.Σαν υπνωτισμένος.Κάποιες φορές-πλέον πιστεύω-κάποια γεγονότα στις ζωές μας δε συμβαίνουν τυχαία.Η σύζυγός μου,αφού μου είπε ένα ”Φτάνει,δεν αντέχουμε άλλο να το ακούμε” μου είπε μία ιδέα της για τη θεματολογία ενός θεατρικού κειμένου.Και ξεκίνησα να γράφω.Και οι συνιστώσες δυνάμεις αυτής της δραστηριότητας,ήταν οι συγκεκριμένοι στίχοι.”Θέλω να σου κρατάω το χάρι”.Όμορφο συναίσθημα να επιθυμείς να κρατάς κάποιου το χέρι…
-Στην παράσταση συν πρωταγωνιστείτε με την σύντροφο σας στη ζωή,Θάλεια Ματίκα. Τι εντυπώσεις έχετε αποκομίσει από την μέχρι τώρα συνεργασία σας;
Επειδή πρόκειται για μία πολύ προσωπική κατάθεση-στο έργο ενυπάρχουν πολλά γεγονότα της κοινής μας ζωής-η παράσταση είχε την ανάγκη να δημιουργηθεί και να προσεγγισθεί από εμάς.Από την δική μας οπτική και μαζί αλλά και ξεχωριστά.Δε θα μπορούσα να μοιραστώ εύκολα τη συγκεκριμένη εμπειρία με κάποια άλλη συνάδελφο.
-Γράψατε το έργο κατά την διάρκεια της πολύμηνης καραντίνας. Θα λέγατε πως η απομόνωση και η συναισθηματική πίεση που έφερε η πανδημία, επηρέασαν τον γραπτό σας λόγο;
Έφεραν μία απενεχοποίηση. Πάντα έγραφα αλλά δεν είχα τολμήσει ποτέ να το καταθέσω. Πάντα διασκεύαζα και η αλήθεια είναι ότι έχω κάνει πολλές διασκευές που δεν υπεγραψα ποτέ από συστολή.
Πλέον,μετά το σταμάτημα του χρόνου,που επέφερε μία πιο γρήγορη βιολογική και ψυχική ωρίμανση,κάθησα και σκέφτηκα το πολύ απλό.Και τι έγινε;Μπορεί να φάω τα μούτρα μου,μπορεί να μην αρέσει,μπορεί για να σας το πω και πολύ πιο απλο’ι’κα,να με κράξουν.Στο κάτω-κάτω όμως…και τι έγινε;Θα δώσω τον καλύτερό μου εαυτό γιατι την αγαπάω τη δουλειά μου αλλά ακόμα και αν κριθεί αποτυχημένη η προσπάθεια,υπάρχουν πολυ πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή.Στις μικρές και μεγάλες στιγμές.Στο ίδιο το δώρο της που ξεχνάμε πολλές φορές ότι δεν είναι καθόλου αυτονόητο.
-Το έργο ακροβατεί ανάμεσα στην χαρά και στην λύπη. Κατά την γνώμη σας, αυτό το συναισθηματικό δίπολο, αντικατοπτρίζει πλήρως τον ψυχικό κόσμο των ανθρώπων;
Χωρίς τη χαρά δεν υπάρχει η λύπη και το αντίστροφο.Συγκοινωνούντα δοχεία.Και οι δύο πόλοι μας χαρίζουν απλόχερα αποσκευές ερεθισμάτων και εμπειριών και κατόπιν είναι στη δικαιοδοσία μας,το κουβάλημά τους.Ο τρόπος με τον οποίο θα τα χρισιμοποιήσουμε.Ο λόγος για τον οποίο θα τα χρησιμοποιήσουμε.Νομίζω,ότι σε όλα τα έργα,από τους τραγικούς μέχρι τους σύγχρονους δημιουργούς,τα δύο συναισθήματα κάνουν αισθητή την παρουσία τους.Μπαίνουν σε μια ζυγαριά.Το ζήτημα είναι το ζύγι.Να μην είναι προβληματικό και χαθεί η ισορροπία.Και ο υπεύθυνος του ζυγίσματος,κατ’εμέ,όταν μιλάμε για μία θεατρική παράσταση,είναι ο σκηνοθέτης.
-Προσωπικά, πιστεύετε πως οι ανθρώπινες σχέσεις στην εποχή μας χαρακτηρίζονται από επιφανειακότητα;
Δεν ξέρω αν είναι επιφανειακές.Θεωρώ ότι έχουν γίνει γρήγορες.Μακάρι το ανθρώπινο είδος να εξελιχθεί σύμφωνα με τους ρυθμούς της εποχής και να μπορεί να εμβαθύνει στο ουσιαστικό κομμάτι του χτισίματος των σχέσεων-όλων των ειδών των σχέσεων-γιατί πάνω σε αυτές πατάει ολοκληρωτικά η έννοια του συνανθρωπισμού που για μένα τουλάχιστον είναι θεμελιώδης.Όλοι μαζί,έστω οι περισσότεροι μαζί,κάτι μπορούμε να κάνουμε,κάτι καλό.Αν είμαστε απομωνομένοι και εγω’ι’στές,φθείρουμε και το σύνολο αλλά και τα προσωπικά μας συμφέροντα.
-Δώστε μας τον δικό σας ορισμό για την συντροφικότητα, εάν αυτός υφίσταται.
Να είσαι εκεί.Παρών.Και πρακτικά αλλά κυρίως συναισθηματικά.Να χαίρεσαι με τη χαρά του συντρόφου σου,πιο πολύ απ’ό,τι αυτός.Να λυπάσαι με τη στεναχώρια του.Πιο πολύ απ’ό,τι αυτός.Να υπάρχει ανιδιοτέλεια.Σεβασμός.Κοινός τόπος σκέψης.Κοινή αφετηρία στη θεώρηση των πραγμάτων.Και τέλος,κάπως μελό μπορεί να ακουστεί,-αλλά σε αυτό είμαι σίγουρος ότι έτσι είναι-παρά τα προβλήματα,παρά τα άγχη,παρά τους καυγάδες,παρά τους πειρασμούς,να μην μπορείς να θυμηθείς τη ζωή σου πριν απ’αυτόν και να μην μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς αυτόν.
-Μπορείτε να προβλέψετε τι εντυπώσεις θα δημιουργηθούν στο κοινό μετά την θέαση της παράστασης;
Ευελπιστώ καλές. Ευελπιστώ,ότι θα παροτρυνθούν τα ζευγάρια να δοκιμάσουν την εμπειρία της επίσκεψής τους σε κάποιο ξενοδοχείο ημιδιαμονής! Ευελπιστώ ότι θα αισθανθούν την ανάγκη να κρατήσουν δυνατά και ζεστά ο ένας το χέρι του άλλου.