Τελευταίες παραστάσεις για τον Ζητιάνο και τη Χρυσή Κλειδαρότρυπα

Σε μια παράξενη πολιτεία, μέσα από μια χρυσή κλειδαρότρυπα, οι άνθρωποι έβλεπαν για λίγα μόνο λεπτά τα όνειρά τους. Σε αυτή την κλειδαρότρυπα είδε κι ένας ζητιάνος τα όνειρα και τις επιθυμίες του. Έτσι αποφάσισε να βρει το κλειδί που θα την άνοιγε. Πήγε στον άρχοντα της πολιτείας και του ζήτησε το κλειδί. Ο άρχοντας, όμως, του απάντησε, πως για να πάρει το κλειδί, πρέπει πρώτα να περάσει από τρεις δοκιμασίες: να καθαρίσει τρεις αποθήκες, να παλέψει με τρεις δράκους για να ελευθερώσει την κόρη του Άρχοντα, και τέλος, να μάθει το μυστικό του ποταμού. Ο ζητιάνος πέρασε με επιτυχία όλες τις δοκιμασίες. Έμαθε να βλέπει πίσω από αυτά που φαίνονται, να ακούει πίσω από αυτά που ακούγονται, μα πάνω απ’ όλα, έμαθε να αγαπάει. Το κλειδί της χρυσής κλειδαρότρυπας το είχε ήδη μέσα του και δε χρειάστηκε να του το δώσει κανένας.

Τραγουδιστές, χορευτές και ηθοποιοί, υπό τη σκηνοθετική επιμέλεια της Λένας Γεωργιάδου, και τέσσερις μουσικοί με ενορχηστρωτή τον Γιώργο Περιστέρη, δίνουν πνοή σ’ ένα υπέροχο βιβλίο και παρουσιάζουν το πιο μαγευτικό παραμύθι που ακούσατε ποτέ!

Σημείωμα της συγγραφέως

Ο “Ζητιάνος”, έχει όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα μιας ιστορίας του Μεσαίωνα. Όμως τον μύθο του περιπλανώμενου ιππότη που σώζει τη κόρη του άρχοντα από τον δράκο τη συναντάμε σε αυτό το έργο σε μια πιο εξελιγμένη παραλλαγή. Εδώ ο ήρωας είναι επαίτης και τα κίνητρά του δεν τα διακρίνει ο αλτρουϊσμός αλλά το πάθος για τα πλούτη και την καλοπέραση.

Η ενδοσκόπηση και η εξέλιξη του ήρωα, όμως, κατά την πορεία του έργου, έχουν σαν αποτέλεσμα να αναδυθούν οι αρετές του και να αποκατασταθούν οι αξίες του. Αυτό το τόσο “σύγχρονο”, εν τέλει, ταξίδι αυτογνωσίας, περιβάλλεται από ένα γοητευτικό “σκηνικό” γεμάτο από τροβαδούρους, τσιγγάνες, άρχοντες, πεντάμορφες κόρες και δράκους, ενώ τα στοιχεία της φύσης, όπως το δάσος, το ποτάμι, παίζουν καθοριστικό ρόλο στη φιλοσοφία του έργου.

Τα “μυθικά” πρόσωπα κινούνται σε ένα σκηνικό, φτιαγμένο από υλικά της εποχής τους όπως σκοινί, ξύλο, δέρματα, πανιά και σίδερο. Το συγκινησιακό στοιχείο και η πλήρης εκμετάλλευση και αξιοποίηση των ανατροπών, είναι το ζητούμενο σε μια παράσταση που θα στοχεύσει όχι μόνο σε ένα παραμυθένιο θέαμα αλλά και σε μια ξεχωριστή αίσθηση κάθαρσης.

Συγγραφή- στίχοι: Μαριβίτα Γραμματικάκη

Συνθέτης- ενορχηστρωτής: Γιώργος Περιστέρης

Σκηνοθεσία: Λένα Γεωργιάδου

Κίνηση- χορογραφία: Νατάσα Παπαμιχαήλ

Σκηνικά- Κοστούμια: Κατερίνα Παπαγεωργίου

Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα

Ερμηνεύουν:

Εβίτα Πετράκη (σοπράνο)

Παναγιώτης Τερζάκης (μπάσος)

Νίκος Παρασκευόπουλος

Νατάσα Παπαμιχαήλ

Σταύρος Μαρκουλάκης

Τρύφων Μπάρκας

Ηλέκτρα Κομνηνίδου

Ορχήστρα:

Αγγελική Σέρφου  πιάνο

Μανώλης Αγουρίδης  drums, κρουστά

Περικλής Τιμπλαλέξης  βιολί

Mario Adrover  κλαρινέτο