Ο NEON και η Whitechapel Gallery παρουσιάζουν έργα 25 καλλιτεχνών, στη δεύτερη μεγάλη συνεργασία τους στην Αθήνα, μέσα από την έκθεση Σύγχρονης Τέχνης, Terrapolis στη Γαλλική Σχολή Αθηνών.
Μετά την ενεργοποίηση της Γενναδείου Βιβλιοθήκης πέρυσι, τώρα ο ΝΕΟΝ ανοίγει στο κοινό τον μοναδικής ομορφιάς και ιστορίας χώρο της Γαλλικής Σχολής Αθηνών.
Η συνεργασία του ΝΕΟΝ με τη Whitechapel Gallery αφορά στη διοργάνωση μιας τριλογίας εκθέσεων σύγχρονης τέχνης σε χώρους της Αθήνας που ενεργοποιούνται για το σκοπό αυτό, ανοίγοντας στο ευρύ κοινό. Εντάσσεται στο στόχο του οργανισμού να διευρύνει την πρόσβαση των πολιτών στη σύγχρονη τέχνη και να συμβάλει στην αναζωογόνηση της πολιτιστικής δραστηριότητας στη χώρα.
O κήπος της Γαλλικής Σχολής Αθηνών, στην καρδιά της Αθήνας, θα φιλοξενήσει την έκθεση Terrapolis, σε επιμέλεια της Iwona Blazwick, OBE και του Οργανισμού ΝΕΟΝ, με έργα σύγχρονης τέχνης που συνδέουν το ανθρώπινο με το ζωώδες. Απηχώντας τους Σάτυρους, τις Σφίγγες, τους Κένταυρους της αρχαιοελληνικής γλυπτικής, 25 έλληνες και ξένοι καλλιτέχνες παρουσιάζουν γλυπτά, εγκαταστάσεις και φιλμ με στοιχεία από τη μυθολογία, το αρχαίο δράμα και το ζωικό βασίλειο, προτείνοντας μια «βιοηθική» για τον 21ο αιώνα.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Στην έκθεση συμμετέχουν σημαντικοί διεθνείς καλλιτέχνες σύγχρονης τέχνης, όπως Caroline Achaintre, Allora and Calzadilla, Huma Bhabha, Lynn Chadwick, William Cobbing, Enrico David, Angus Fairhurst, Lucio Fontana, Asta Gröting, Markus Karstieß, Yayoi Kusama, Richard Long, Sarah Lucas, Marlie Mul, Katja Novitskova, Norbert Prangenberg, Ugo Rondinone.
Παράλληλα, στο πλαίσιο της πολιτικής του ΝΕΟΝ για ανάθεση νέων παραγωγών σε Έλληνες καλλιτέχνες, η έκθεση θα περιλαμβάνει νέες δημιουργίες έργων από τους: Αθανάσιο Αργιανά, Ελένη Καμμά, Διονύση Καβαλλιεράτο, Αλίκη Παλάσκα, Κώστα Σαχπάζη.
Ο όρος Terrapolis –τον εισήγαγε η Donna Haraway ειδική σε θέματα φιλοσοφίας των επιστημών- συνδυάζει τη λατινική λέξη «terra» που σημαίνει γη, με την ελληνική λέξη «πόλις». Η έκθεση θέτει μια σειρά ερωτημάτων: Πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα ζώα ως πολίτες; Πώς συνδέεται η τέχνη με διαδικασίες της φύσης, όπως η μεταμόρφωση; Πώς αντηχούν οι μυθικές αφηγήσεις στη σύγχρονη κοινωνία; Μπορούμε να επανακαθορίσουμε τη σχέση μας με τα άλλα είδη;
Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες, με έργα από ποικίλα υλικά -από μπρούτζινα ως και κεραμικά- εξερευνούν τον μύθο, το αρχαίο δράμα, τη μεταμόρφωση και τη βιοηθική. Οι Huma Bhaba και Lynn Chadwick δημιουργούν τοτέμ θεών που συμβολίζουν την ανιμιστική δύναμη, δίνοντας σύγχρονη φόρμα στη μυθολογία. Oι κεραμικές μάσκες της Caroline Achaintre ανακαλούν πρωταρχικές φόρμες και ορμές, ενώ ο Angus Fairhurst κάνει alter ego του έναν γορίλλα – εν μέρει ένας χαρακτήρας βασιζόμενος στην παντομίμα, εν μέρει ένας υπαρξιακός μοναχικός χαρακτήρας.
Το Hope Hippo των Allora και Calzadilla (2005), ένα γλυπτό από λάσπη με έναν performer που διαβάζει εφημερίδα και σφυρίζει με τη σφυρίχτρα του κάθε φορά που εντοπίζει μια ιστορία κοινωνικής αδικίας, είναι ένα τριμερές δράμα ανάμεσα στο ζώο, τον άνθρωπο και την κοινωνία. Ο Αθανάσιος Αργιανάς καλεί τους επισκέπτες της έκθεσης να γίνουν performers, φορώντας μάσκες και χρησιμοποιώντας διάφορα αντικείμενα ως όργανα παραγωγής ήχου, συνδυάζοντας τον ανιμισμό με τη γλυπτική και τη μουσική.
Η βιολογική διαδικασία της μεταμόρφωσης αντανακλάται σε γλυπτικές διαδικασίες από πηλό και μπρούτζο. Οι μπρούτζινες φιγούρες της Sarah Lucas μεταμορφώνουν αρσενικά και θηλυκά γεννητικά όργανα σε μία νέα οντότητα. Με διαστρωματώσεις από ρετσίνι, ξύλο, ύφασμα και δέρμα ο Κώστας Σαχπάζης δημιουργεί τομάρια, επιφάνειες δέρματος όπου τα υλικά άλλοτε έχουν την πρωταρχική τους μορφή και άλλοτε είναι μία σύνθετη δημιουργία.
Μια άλλη ενότητα εξετάζει το αποκαλούμενο «Ανθρωπόκαινο», την εποχή που ο άνθρωπος αφήνει το αρνητικό του αποτύπωμα στον πλανήτη, οι ανθρώπινες δραστηριότητες κυριαρχούν, απειλούν τα οικοσυστήματα της Γης και οδηγούν στην εξαφάνιση τα άλλα είδη. Ο Richard Long καταγράφει ίχνη της αγροτικής δραστηριότητας πάνω στο τοπίο, η Marlie Mul κάνει μια θεώρηση του λιπαρού ανθρακικού αποτυπώματός μας αλλά και μιας μελλοντικής μετα-ανθρώπινης εποχής που θα έχουμε γίνει απολιθώματα, ενώ η Katja Novitskova αντιμετωπίζει το διαδίκτυο ως ένα οικοσύστημα που συμβολίζεται από εξωτικά πουλιά. Η Ελένη Καμμά αναβιώνει το wunderkammer (δωμάτιο θαυμάτων) της Αναγέννησης, παρουσιάζοντας το δικό της ιδιότυπο «cabinet of curiosities», που αποτελείται από οργανικές φόρμες σε ένα αμάλγαμα με τον πολιτιστικό σύμπαν της σύγχρονης Αθήνας.
Επιμέλεια Iwona Blazwick, OBE, Διευθύντρια Whitechapel Gallery
Η έκθεση θα πλαισιωθεί από παράλληλες εκδηλώσεις με ελεύθερη συμμετοχή για το κοινό, ενώ οι ξεναγήσεις πραγματοποιούνται µε αυτόματες ηχογραφημένες πληροφορίες.
Ειδική εφημερίδα θα διατίθεται για την έκθεση. Σημαντική είναι η συμβολή δεκάδων εθελοντών, που ενημερώνουν το κοινό για τα έργα και τις εκδηλώσεις.
Φωτό: Kusama_Pumpkin
