Στο χώρο σύγχρονης τέχνης EGIIDON 31 πραγματοποιείται από τις 29 Ιουνίου έως τις 9 Ιουλίου η ατομική έκθεση της Θάλειας Κερούλη σε επιμέλεια του ιστορικού της τέχνης Στρατή Πανταζή. Στα έργα της έκθεσης η εικαστικός ξεδιπλώνει την έννοια της εγγραφής της προσωπικής και συλλογικής ιστορίας μας στο δέρμα, το «όριο» μας ανάμεσα στην εσωτερική και την εξωτερική ευθραυστότητα και ταυτόχρονα ανθεκτικότητά μας.
-Στο εισαγωγικό κείμενο της ενότητας SARCA αναφέρεις ότι το δέρμα είναι η φυσική μας ταυτότητα, όπου εγγράφονται το παρελθόν μας και οι στιγμές της προσωπικής μας ιστορίας. Ένα κοινωνικό statement, μια καταγραφή των συναισθηματικών μας αναμνήσεων και εμπειριών. Με ποιό τρόπο πραγματεύτηκες αυτή τη σχέση σάρκας-ύλης και πνεύματος;
Όταν ξεκίνησα αυτήν τη σειρά ήμασταν στη αρχή της πανδημίας και έψαχνα ένα τρόπο για να αφήσω ένα αποτύπωμα σε αυτά τα έντονα συναισθήματα, το χαρτί ήταν το μέσον μου να το πετύχω αυτό. Οι συνθέσεις που δημιούργησα παραπέμπουν στην ανατομία ζώων που χρησιμοποίησα για να εκφράσω τον θρυμματισμό και το δράμα που βιώναμε εκείνη την περίοδο.
-Το θέμα φέρνει στο νου την ωμότητα κάποιων έργων του Φράνσις Μπέικον που έχει ζωγραφίσει ανθρώπινα σώματα-σπαράγματα με βιαιότητα και κουφάρια-σφαχτάρια ζώων που επίσης έχουν αναπαραστήσει Ολλανδοί ζωγράφοι του 17ου αιώνα, ή ακόμα και τις τελετουργικές performances του Χέρμαν Νίτς. Εδώ όμως η αίσθηση είναι εντελώς διαφορετική, μοιάζει το άϋλο να υπερισχύει του υλικού. Ήταν αυτό το αποτέλεσμα στόχος σου;
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Με την σειρά «Sarca» δεν ήθελα απλώς να αναπαραγάγω σώματα-σπαράγματα ή κουφάρια-σφαχτάρια ζώων, χρησιμοποιώ αυτές τις φόρμες για να μπορέσω να περιγράψω τα συναισθήματα που βιώνουμε και τα οποία καταγράφονται σαν μνήμες στο δέρμα μας.
-Ποιές είναι κάποιες από τις εννοιολογικές προεκτάσεις αυτής της σειράς έργων σου;
Είναι ένας διαλογισμός για την ευθραυστότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, για την πληγωμένη μοναδικότητα της. Επικεντρώνομαι στην κατάσταση αστάθειας και ρευστότητας. Την αποξένωση ανάμεσα στον πολιτισμό και το χάος. Η κοινωνική παρακμή, η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η κατάλυση των ηθικών και κοινωνικών αξιών είναι τα θέματα που πραγματεύομαι, που με απασχολούν.
-Το υλικό σου για τη συγκεκριμένη σειρά είναι το χαρτί. Με ποιά επεξεργασία και διαχείρησή του έχει αποδοθεί η μορφή της σάρκας;
Τα χαρτιά τα επεξεργάζομαι με διάφορα υλικά όπως βερνίκια και σκόνες. Μαλακώνω τα πιο σκληρά με διάφορους τρόπους και έπειτα τα ράβω μεταξύ τους. Τα πιο λεπτά τα ράβω πάνω σε γιούτα ή γάζα για να σταθεροποιήσω τις συνθέσεις. Η προετοιμασία που απαιτεί το υλικό πριν συναρμολογηθεί και ραφτεί στις μορφές που επιδιώκω απαιτεί σωματική και ψυχική προσπάθεια.
-Η εγκατάσταση με τον τίτλο Xartigrafia αποτελείται από κρεμασμένα χαρτιά σε γήινα και θερμά χρώματα, που παραπέμπουν στο ανθρώπινο σώμα. Που οφείλεται η έντονα ζωγραφική ποιότητα της εγκατάστασης αυτής;
Για μένα αυτή η εγκατάσταση είναι σαν ένας τεράστιος καμβάς με επιλεγμένη χρωματική και τονική αξία που με το φυσικό φως που την διαπερνά αποδίδει την διαφάνεια του δέρματος.
-Πώς επιδρά ο ήχος και η κίνηση στην εμπειρία της εγκατάστασης;
Μια ελαφριά κίνηση των χαρτιών δημιουργεί ένα θρόισμα κάνοντας το έργο ένα ζωντανό οργανισμό. Ο θεατής καλείται να κινηθεί, να ακούσει και να αισθανθεί μέσα στην εγκατάσταση ενεργοποιώντας τις αισθήσεις του.
-Ποιό είναι το σκεπτικό της εγκατάστασης με τον ίδιο τίτλο –Sarca- που αποτελείται από βιβλία και χρωματιστά χαρτιά δεμένα με σπάγγο σε τετράγωνα και παραλληλόγραμμα διαφόρων μεγεθών τοποθετημένα στο πάτωμα;
Το κάθε πακέτο αναφέρεται στην ατομικότητα και μοναδικότητα του ανθρώπου που όμως συνυπάρχει μέσα σε ένα μεγαλύτερο σύνολο, την κοινωνία. Ένας μικρόκοσμος που συμμετέχει σε ένα μεγαλύτερο μακρόκοσμο.
-Τρία ακόμα έργα της ενότητας (Wall, Carpet, Altar) αποτελούνται από λεπτά χαρτιά σε οργανωμένη διάταξη που μοιάζουν τόσο εύθραυστα, όμως ταυτόχρονα δημιουργούν και την εντύπωση ενός σταθερού υλικού. Που οφείλεται αυτή η αντιφατικότητα τους ανάμεσα στην οργανική, φθαρτή ύλη και την ανθεκτικότητα;
Ραμμένα μεταξύ τους αυτά τα λεπτά χαρτιά δείχνουν όντως να είναι ανθεκτικά στο σύνολο τους. Μ’ αυτή την γεωμετρική τους διάταξη θέλησα να αποδώσω το άπειρο, το απεριόριστο εκείνο το αίσθημα αιωνιότητας που διακατέχει τον άνθρωπο. Μια φθαρτή ύλη που γυρεύει την αθανασία.
-Μέρος της εικαστικής σου πορείας έχει αφιερωθεί σε μεικτές τεχνικές σε καμβά και κλασικά θέματα όπως η ανθρώπινη φιγούρα και τα τοπία. Αποτελούν οι κατασκευές και οι εγκαταστάσεις μια νέα κατεύθυνση στη δημιουργική έκφρασή σου;
Τα πρώτα χρόνια της καλλιτεχνικής μου παραγωγής ήταν αφιερωμένα στο χρώμα. Έπειτα ξεκίνησα να χρησιμοποιώ το ανακυκλώσιμο χαρτί σαν πρώτη ύλη. Με αυτό δουλεύω την ανθρώπινη φιγούρα, το τοπίο και δημιουργώ τις σημερινές εγκαταστάσεις. Επομένως το βλέπω σαν συνέχεια τις δουλειάς μου.
-Διέπεται το συνολικό έργο σου από συγκεκριμένες αισθητικές ή άλλες επιδιώξεις;
Η καλλιτεχνική μου πορεία βασίζεται πάντα στους προβληματισμούς του σύγχρονου ανθρώπου. Στην φθορά και στην γένεση, στους φόβους, στην εύθραυστη και σκληρή φύση μας, αναζητώντας συνεχώς νέες μορφές έκφρασης.
-Διαμένεις μόνιμα στη Μύρινα της Λήμνου. Ποιά είναι τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της ελληνικής περιφέρειας για τον εικαστικό δημιουργό;
Το να μένεις σ’ ένα απομακρυσμένο νησί όπως η Λήμνος η επικοινωνία και η μετακίνηση σίγουρα είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Η λιτότητα του τοπίου, και η ηρεμία που παρέχει όμως ένα τέτοιο μέρος, σε κάνει να συγκεντρώνεσαι απερίσπαστα στην δουλειά σου.
-Πώς λειτούργησε για σένα ως εικαστικό η περίοδος της πανδημίας; Υπήρξε σαφής επίδραση των συνεπειών της στο έργο σου;
Η σειρά «SARCA» δημιουργήθηκε ακριβώς στην έναρξης της πανδημίας. Η βίαιη ανατροπή της κανονικότητας και της ελευθερίας, ο φόβος για κάτι που δεν μπορούσαμε να αντιληφθούμε στο πραγματικό του μέγεθος, μας σόκαρε και καθήλωσε μια ολόκληρη ανθρωπότητα. Καθημερινές ανακοινώσεις θανάτων ανθρώπων που ξαφνικά χανόταν και η αναφορά στα θύματα μονάχα με αριθμούς. Λήθη και ακύρωση ήταν η καθημερινότητα μας.
