H τραγωδία του Σοφοκλή «Οιδίποδας Τύραννος» που δημιουργήθηκε για κλειστό χώρο ήταν και είναι μια συναρπαστική εμπειρία για μένα και τους συνεργάτες μου που συνεχίζουμε για 2 θεατρικές σαιζόν σ’ Ελλάδα κι εξωτερικό.

Έμπνευση για την παράσταση υπήρξε η περίοδος της πανδημίας που ζήσαμε όλοι μας το 2020. Βρήκα τότε ότι υπήρχαν μεγάλες αναλογίες με τον λοιμό που αποδεκάτισε το 1/3 της αρχαίας Αθήνας στη χρυσή εποχή του Περικλή, εν μέσω ενός καταστροφικού πολέμου με τη Σπάρτη που οδήγησε στην παρακμή της αθηναϊκής ναυτικής παντοδυναμίας. Νιώθω ότι υπάρχουν οδυνηρές αναλογίες και σήμερα, αφού ο οικονομικός ανταγωνισμός ανάμεσα στις χρηματοπιστωτικές ολιγαρχίες της εποχής μας θα οδηγήσουν είτε στον απόλυτο έλεγχο του ανθρώπου με μια ψηφιακή φυλακή και ταυτόχρονα στην απόλυτη έκπτωση των δημοκρατικών αξιών που κατακτήθηκαν ανά τους αιώνες ή στην ολική εξαφάνιση τελικά του ίδιου του ανθρώπου ως οντότητα στο σύμπαν.

Φυσικά, ο μύθος του Οιδίποδα δεν περιορίζεται μόνο στον ρόλο του ηγέτη που ολισθαίνει από εκλεγμένο εκπρόσωπο του λαού σ’ ένα αυταρχικό τύραννο. Η κορυφαία τραγωδία μιλά και για το παιχνίδι της μοίρας, για το υποσυνείδητο της ένωσης του αρσενικού με το θηλυκό στοιχείο του ανθρώπου, για τις φροϋδικές υποσυνείδητες καταστάσεις που ενυπάρχουν σ’ όλους μας, για την αλαζονεία της εξουσίας, την ύβρη και την πτώση αλλά κυρίως για το αιώνιο υπαρξιακό ερωτηματικό: «ποιος είμαι;».

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Ένα έργο που ξεκινά με διαρκή, αμείλικτα ερωτήματα (ποιος θα δώσει λύση στα θεϊκά αδιέξοδα, ποιο είναι το μίασμα που μολύνει την πόλη, ποιος είναι ο φονιάς του βασιλιά Λάιου, ποιοι είναι οι γονείς του Οιδίποδα, ποιος είναι ο ίδιος ο Οιδίπους) και κορυφώνεται σε, απόλυτης οδύνης, απαντήσεις. «Γεννήθηκα απ’ το αίμα που δεν έπρεπε. Έσμιξα με το αίμα που δεν έπρεπε. Το αίμα που δεν έπρεπε έχω χύσει».

Ο «Οιδίπους Τύραννος» δείχνει εύστοχα την ικανότητα του ανθρώπου να διαχειρίζεται, στην πορεία των αιώνων, όλα τα δεινά που αποδόθηκαν σε πλανητική ανισορροπία ή θεϊκή τιμωρία, αλλά στην πραγματικότητα προκλήθηκαν λόγω της ανθρώπινης πλεονεξίας και ματαιοδοξίας.

Όπως αναφέρει ο σπουδαίος θεατράνθρωπος Μίνως Βολανάκης που ευλογηθήκαμε να παίζουμε την ρέουσα και διαχρονική μετάφρασή του «…Είναι η τραγωδία της Γνώσης, της αυτογνωσίας. Κι ασφαλώς η αυτογνωσία περιλαμβάνει τη γνώση των ορίων της ελευθερίας μας.. Ο Οιδίπους τυφλώνεται από τη γνώση των ορίων της ελευθερίας…».

Photo Credit: Κωνσταντίνος Λέπουρης

Διαβάστε επίσης:

Οιδίπους Τύραννος, του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Θανάση Σαράντου ξανά στο Από Μηχανής Θέατρο