Δύο απογοητευμένοι τριαντάρηδες και κολλητοί φίλοι περνούν τις μέρες τους στο πίσω μέρος ενός μικρού επαρχιακού καφέ, συζητώντας για μουσική και ποίηση. Προσελκύουν στην παρέα τους τον καινούργιο υπάλληλο του μαγαζιού και αποφασίζουν να του μάθουν όλα όσα ξέρουν. Τον μυούν στον κόσμο τους με τα μαγικά μανιτάρια, τις φιλοσοφικές συζητήσεις και τις μεγάλες μπάντες που δεν υπήρξαν ποτέ.
Μέσα από το χάρισμα του χιούμορ, της ενσυναίσθησης και της αληθινά συμπονετικής παρατήρησης του σύγχρονου δυτικού ανθρώπου η Annie Baker, μια από τις πιο φρέσκες φωνές που βγήκαν από την Αμερική τα τελευταία χρόνια, μας συστήνει τρεις καλτ ήρωες, τρεις εξίσου ασήμαντους και αξιοσημείωτους ανθρώπους και βάζει τη σύγχρονη κοινωνία στο μικροσκόπιο μιλώντας για τη γενιά που δε μεγάλωσε ποτέ, για την απομόνωση και την εσωστρέφειά της που παλεύει με την ανάγκη για συντροφικότητα.
Ένα διεισδυτικό έργο με βιτριολικό χιούμορ για τη φιλία, την τέχνη, τον έρωτα και το θάνατο που οδηγεί τους ήρωές του σε μια ήσυχη και τραγικά αστεία καταστροφή ενώ παλεύουν με την «ιδιοφυία» τους ως μια τριάδα απόκληρων. Ένα έργο για τρεις ανθρώπους με έναν εσωτερικό κόσμο που αδυνατούν να εκφράσουν μέχρι που αυτός στρέφεται εναντίον τους και τους οδηγεί να φάνε τον εαυτό τους ζωντανό χωρίς βοήθεια, στήριξη και κατανόηση από τους άλλους.
Ο τίτλος του έργου είναι δανεισμένος από το ποίημα του Τσαρλς Μπουκόφσκι. Μια περιγραφή των ανθρώπων που περνούν το χρόνο τους ως παραγωγικά μέλη της κοινωνίας και συνολικά είναι αρκετά ικανοποιημένοι από τη ζωή που ζουν. Το ποίημα τελειώνει με τη φράση «αυτοί είναι εκεί κι εγώ είμαι εδώ». Ποιοί είναι τελικά οι Εξωγήινοι; Οι άνθρωποι που ζουν κανονικές και στερεοτυπικά ευτυχισμένες ζωές ή εκείνοι όπως ο ποιητής και οι ήρωες του έργου, οι δυστυχισμένοι, οι απόκληροι; Μήπως τελικά μια ευχάριστη και ομαλή ζωή, δομημένη στα πρότυπα του κανονικού και του αποδεκτού είναι εξίσου ξένη όσο και οποιοσδήποτε εξωγήινος;
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το ποίημα “The Aliens” του Charles Bukowski
«Μπορεί να μην το πιστεύετε
αλλά υπάρχουν άνθρωποι
που περνούν τη ζωή τους
με πολύ λίγες προστριβές
ή αγωνία.
Ντύνονται καλά, τρώνε
τρώνε καλά, κοιμούνται καλά.
Είναι ευχαριστημένοι με
την οικογενειακή ζωή τους.
Έχουν στιγμές θλίψης
αλλά εν γένει είναι
αδιατάραχτοι
και πολύ συχνά
αισθάνονται πολύ καλά.
Κι όταν πεθαίνουν, πεθαίνουν
έναν εύκολο θάνατο, συνήθως
στον ύπνο τους.
Μπορεί να μην το πιστεύετε
αλλά υπάρχουν πολλοί τέτοιοι
άνθρωποι.
Όμως εγώ δεν είμαι ένας από αυτούς.
Ω, όχι, δεν είμαι ένας από αυτούς.
Δεν είμαι καν κοντά
στο να είμαι
ένας από αυτούς.
Όμως αυτοί είναι εκεί
κι εγώ είμαι
εδώ.»
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
- Μετάφραση: Χρύσα Κοτταράκου
- Σκηνοθεσία, προσαρμογή: Μιχάλης Πανάδης
- Σκηνικό, κοστούμια, φωτισμοί: Ζωή Μολυβδά Φαμέλη
- Πρωτότυπη μουσική: Γιάννης Βασιλώττος
- Κινησιολογική δραματουργία: Αρετή Πετροπούλου
- Βοηθός σκηνοθέτη: Παναγιώτης Παυλίδης
- Φωτογραφίες: Εβίτα Σκουρλέτη
- Επικοινωνία: Ευαγγελία Σκρομπόλα
- Κατασκευή σκηνικού: Θοδωρής και Άγγελος Καρύδης
- Οπτική ταυτότητα, Βοηθός φωτογράφου: Ζένια Σπύρου
- Παραγωγή: Φοίβος Πετρόπουλος, Tabotto E.E., Luminus E.E.
- Βοηθός παραγωγής: Νικολέττα Πικέα
- Ηθοποιοί: Γιάννης Βασιλώττος, Αναστάσης Γεωργούλας, Μιχάλης Πανάδης
Διάρκεια παράστασης: 105’
ANNIE BAKER
H Annie Baker γεννήθηκε το 1981. Είναι Αμερικανίδα θεατρική συγγραφέας, βραβευμένη με Πούλιτζερ. Το έργο της «Body Awareness» ανέβηκε στο Off-Broadway από την Atlantic Theater Company το Μάιο του 2008. Το έργο της «Circle mirror transformation» έκανε πρεμιέρα στο Playwrights Horizons τον Οκτώβριο του 2009 και έλαβε το βραβείο Obie για το καλύτερο νέο αμερικάνικο έργο. Το έργο της «The Aliens» έκανε πρεμιέρα στο Rattlestick Playwrights Theater τον Απρίλιο του 2010 και κέρδισε το βραβείο Obie για το καλύτερο νέο αμερικάνικο έργο. Η διασκευή της στο έργο του Άντον Τσέχοφ «Ο θείος Βάνιας» έκανε πρεμιέρα στο Soho Repertory Theater το 2012 και αποθεώθηκε από τους New York Times. Άλλα έργα της είναι το «Nocturama» (2010), το «The Flick» (2013) (βραβείο Πούλιτζερ), το «John» (2015) το «The Antipodes» (2017) και το «Infinite Life» (2023). Οι έπαινοι για το έργο της συνεχίζονται το 2017 όταν της απονεμήθηκε η «επιχορήγηση ιδιοφυίας» του Ιδρύματος MacArthur.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΝΑΔΗΣ
Ο Μιχάλης Πανάδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1991. Αριστούχος απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου (2012). Σπούδασε πιάνο στο Ωδείο Βορείου Ελλάδος από το 1998 ως το 2009. Στο θέατρο έχει συνεργαστεί ως ηθοποιός σε έργα κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου με τις: Μάρθα Φριντζήλα, Ελένη Σκότη, Ρούλα Πατεράκη, Άντζελα Μπρούσκου, Μαριτίνα Πάσσαρη, Σοφία Βγενοπούλου και με τους: Νίκο Χατζόπουλο, Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, Αιμίλιο Χειλάκη, Βασίλη Μαυρογεωργίου, Γιώργο Νανούρη και Θάνο Παπακωνσταντίνου. Στην τηλεόραση έχει συνεργαστεί με τους Μιρέλλα Παπαοικονόμου, Λάμπη Ζαρουτιάδη, Μαρία Λάφη και Γιάννη Βασιλειάδη. Έχει σκηνοθετήσει τα έργα: «Festen» του Τ. Vinterberg, «Σταγόνες πάνω σε καυτές πέτρες» του R. W. Fassbinder και «Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι» του B. M. Koltes. Από το 2012 μέχρι το 2020 ήταν συνεργάτης του Αττικού Σχολείου Αρχαίου Δράματος και του Baumstrasse υπό την αιγίδα του Διεθνούς Δικτύου Αρχαίου Δράματος, ως υπεύθυνος μικτών θεατρικών εργαστηρίων σπουδαστών, επαγγελματιών και ερασιτεχνών και σκηνοθέτησε έργα των: Σοφοκλή, Αισχύλου, H. Muller, J. Anouilh, Δ. Σωτάκη και Μποστ. Το 2019 ήταν υποψήφιος για το βραβείο Δημήτρης Χορν.